Het allerbelangrijkste van de onderwijshervorming is dat die komaf zou maken met een aantal richtingen zonder toekomst. Of dat ook zo is? Wel dat is op dit moment nog niet erg duidelijk. Er is in elk geval gesnoeid, maar ook niet al te drastisch. Wat voor zin heeft het om zes jaar de weg van de minste weerstand te kiezen? Van alle moeilijke vakken af te blijven? Pubers zijn gemakzuchtig, dat weten we, maar moeten we hen daarbij helpen? Een beetje slimme tiener maakt zijn ouders wel wijs dat ‘kantoor’ sjieker is dan ‘elektromechanica’. Zeker als die ouder zelf een arbeider is. Die denkt dat zoonlief hierdoor later in pak en das naar het werk kan. Gelukkig is ‘kantoor’ niet meer te vinden in de nieuwe indeling. Heel wat scholen hadden die opleiding trouwens al zelf van naam veranderd, wat voor nog meer verwarring zorgde. Maar wat is nu precies de nieuwe richting ‘taal en communicatie’, ‘bedrijf en organisatie’ of ‘organisatie en onthaal’? Eigenlijk zou je gewoon de percentages van kans op werk of de slaagkansen op voortstuderen bij elke richting moeten zetten. Dat is de beste manier om iets te beoordelen. Dan weten jongeren én ouders waar ze hun tijd en energie in steken. Aha, 90 procent kans op dop met dit diploma? Het zou snel gedaan zijn met een paar richtingen die scholen - uit angst om leerlingen te verliezen - maar blijven aanbieden.

Eén ding is alvast goed aan deze hervorming: scholen mogen doen wat ze willen. Alles kan, alles mag. Veel scholen waren zich al volop aan het voorbereiden op de hervorming en staan dus al veel verder dan de politiek. Maar als elke school nu een hervorming op zichzelf begint, wordt het niet zo makkelijk om het ene met het andere te vergelijken. Laat staan om onderweg te wisselen van richting. En was dat nu niet net de bedoeling van die hervorming? Dat je ook op je 14de of je 16de nog van gedacht kan veranderen?