Het voorlopig laatste optreden van Lamkel Zé bij de Great Old dateert al van 2 oktober. Toen speelde de aanvaller 79 minuten mee tegen KV Mechelen. Nadien werd hij van de Europese spelerslijst gelaten en na die zoveelste frats naar de B-kern gestuurd.

Kijken naar Antwerp, doet Lamkel Zé wel nog. Soms. “Als ik er zin in heb”, klinkt het. “Maar ik kan niet naar het stadion, aangezien ik niet bij de A-kern hoor en de matchen achter gesloten deuren zijn. Ik ben in feite verbannen.”

“Of ik geen oplossing kan zoeken met de coach? Ik wíl zelfs niet met Leko praten, omdat hij me zo minachtte. Ik weet niet wie hij denkt dat hij is. Zelfs voordat hij bij Antwerp tekende, had hij zich al een beeld van mij gevormd. Hij probeerde dat beeld niet te veranderen door mij te leren kennen.”

“Ik kan begrijpen dat het gedoe rond mijn nieuwe contract (dat er niet kwam, omdat hij in de voorbereiding zijn kat stuurde, nvdr.) een rol speelde. Maar hij heeft me toen nooit gebeld. Het was zelfs Luciano (D’Onofrio, red.) die me uiteindelijk liet spelen in de bekerfinale en later ook tegen KV Mechelen. Met Luciano heb ik een speciale band. Net zoals met Bölöni, die ik echt mis. Als mensen me respecteren, respecteer ik hen terug. Maar Leko respecteert me niet.”

Transfer?

En dus hoopt de Kameroener op een transfer. “Ik ben Luciano veel verschuldigd, omdat hij een miljoen euro heeft uitgegeven aan een speler uit de Ligue 2. Niet veel mensen zouden hetzelfde hebben gedaan. Hij helpt me als ik in de problemen zit. Hij beloofde me zelfs het nummer 10, alleen kon dat uiteindelijk niet, omdat ze over mij klaagden in de kleedkamer. Maar ik hoop dat Luciano me nu opnieuw begrijpt en me in januari laat gaan.”