Wintersporten in Italië? Volgens onze nieuwe correspondent kunnen we dat ‘voorlopig wel vergeten’

Hoe is dat zo gekomen, het Italië-correspondentschap? 

“Ik heb klassieke talen gestudeerd in Amsterdam. Voor die studie ben ik veel in Rome geweest en ik studeerde er een paar zomers Italiaans. Na mijn studie ben ik onder meer voor De Groene Amsterdammer een paar maanden in buurland Griekenland geweest. Toen heb ik even mogen ruiken aan het correspondentschap en dat beviel heel goed.”

“Nu ga ik verslag doen van Italië én Griekenland. Italiaans spreek ik dus al goed, maar modern Grieks nog niet. Ik ben geschoold in klassiek Grieks, maar dat spreken ze daar allang niet meer. Ik ken de letters wel en sommige woorden lijken op elkaar. Ik hoop de moderne taal snel onder de knie te hebben.”

“Het zou overdreven zijn om te zeggen dat ik altijd al droomde van een baan als journalist. Maar sinds het begin van mijn studie heb ik journalistiek wel in gedachten gehad. Uiteindelijk heb ik de hoofdredactie denk ik kunnen overtuigen dat ik de juiste vrouw ter plaatse ben met een paar verhaalideeën. Nee, die ga ik nog niet prijsgeven, haha. Zeker is wel dat ik over heel uiteenlopende onderwerpen ga schrijven. Ik vind voetbal leuk, maar ook politiek en cultuur.”

Voor veel Belgen is Italië het land van vakantie, voetbal en misschien nog de paus. Waarom is het nodig om daar een aparte correspondent te hebben?

“Ik denk dat veel Belgen juist door hun vakanties een vertekend beeld hebben van Italië: dat van een heel mooi land. Dat is het absoluut ook, maar er zijn ook veel problemen die veel effect hebben op de rest van Europa. De vele migranten die er dagelijks aankomen bijvoorbeeld: gisteren is er nog een zinkend bootje opgepikt met daarop een zes maanden oude baby die kort daarna overleed. Dat is niet alleen een probleem voor Italië, maar ook voor ons.”

Hoe heb je Italië aangetroffen toen je twee weken geleden arriveerde?

“Leeg. In Rome is het vergeleken met andere jaren echt erg stil op straat. Dat komt door de toeristen die nog steeds ontbreken. Als je door het schilderachtige toeristische wijkje Trastevere loopt bijvoorbeeld, dan zie je restauranthouders wel om 11 uur ’s ochtends hun terras opbouwen, maar met een grote moedeloosheid. Want ze weten dat er bijna niemand komt eten. Dat is triest. De stemming is niet heel opgewekt en dat is te begrijpen.”

Italië was het eerste Europese land dat zwaar werd getroffen door corona. Hoe gaat het daar inmiddels mee?

“Niet goed. Er is een tijdje geweest dat er naar Italië werd gekeken en dat men zei: ze hebben het daar weer onder controle. Ook Italianen voelden: wij waren de eersten, maar we hebben ons herpakt. Inmiddels is dat beeld weer compleet veranderd. Vandaag waren er weer 38.000 besmettingen en meer dan zeshonderd sterfgevallen. Op één dag dus. Dat is nog wel ietsje minder dan op het dieptepunt van de uitbraak, want toen stierven er duizend mensen per dag. Maar het is niet best.” 

“Hoe dat komt? Het is hier heel stil geweest qua toeristen, maar Italianen zelf zijn weer massaal de restaurants en cafés ingegaan. Vooral dat laatste doen ze veel meer dan in Nederland. In Rome geldt vooralsnog code geel: dat betekent dat de horeca overdag tot 18 uur gewoon open zijn. Afgelopen zondag stonden de pleinen echt vol met Italianen. Ze begonnen om 16.30 uur met drinken. De aperitivo is vanwege corona gewoon vervroegd.”

“Afstand houden zit ook niet echt in cultuur. Ik heb meer dan eens Italianen gezien die elkaar met mondkapje op begroetten met een zoen op de wang. Dat schiet natuurlijk niet echt op.”

Zit een wintersportvakantie in Italië er dit jaar nog in?

“Wintersport in Italië kun je voorlopig wel vergeten. In Zuid-Tirol geldt momenteel code rood. Dat kan natuurlijk veranderen, maar ik denk dat de kans  echt heel klein is. Hetzelfde geldt voor Lombardije en Piemonte: code rood. Dat betekent dat de hele streek in een soort lockdown zit. Basisscholen, en wonderlijk genoeg ook kappers, zijn nog open, maar verder is alles dicht. Je mag de straat alleen op met een formulier en een geldige reden. Skiliften, cafés: vergeet het maar. Ze willen hier geen verplaatsingen over straat. Dus ook geen vakantiegangers.”

Waar kun jij zelf nog naartoe als correspondent om verhalen te maken?

“Morgen ga ik naar Napels, daar gaat het heel slecht. Er circuleren video's waarop een man te zien is die alleen op de wc in het ziekenhuis is gestorven. Buiten zitten zieke mensen uren onder een dekentje in een auto te wachten op hulp. De ziekenhuizen kunnen de grote toestroom van coronapatiënten niet aan.”

“Toch kregen Napels en omstreken code geel, alsof het daar min of meer goed gaat. Ik ga ernaartoe met de vraag: hoe is dat mogelijk? Ik vermoed dat het politieke angst is. Pasgeleden nog braken er rellen uit in Napels toen de gouverneur een nieuwe lockdown voorstelde. Ik vermoed dat hij niet de badguy wil zijn die het voor rest verpest. Napels is heel arm, veel mensen werken zwart, ze kunnen het zich niet veroorloven dat alles dicht moet. Veel ondernemers wachten nog op geld uit het eerste steunpakket. Vertrouwen dat ze dit keer wel worden geholpen is er niet.”

“Toch sluit de Italiaanse regering een nationale lockdown niet uit, zeggen ze. Maar misschien nog wel meer dan in België of Nederland vrezen ze een totale economische ineenstorting als ze de boel echt weer op slot gooien.’ 

Correspondenten moeten voorkomen dat we te veel navelstaren. Ze moeten onze wereld groter maken. Wat wil jij de lezers laten zien? 

“Onverwachte verhalen. Neem de trots die er afgelopen week was in Italië toen Joe Biden werd uitgeroepen tot president van Amerika. Wat blijkt? Zijn vrouw Jill heeft Italiaanse roots. Veel media waren opgewonden. Zo van: wij hebben ook iemand in het Witte Huis. Let wel, dit is een vrouw die vermoedelijk nog nooit een voet in Italië heeft gezet en de taal niet spreekt. Toch wordt ze een beetje toegeëigend.” 

“Die trots, dat is typisch Italiaans. Maar ik zag de verbazing hier bij migrantenkinderen met Afrikaanse roots. Zij zijn in Italië geboren, spreken de taal, maar worden totaal niet geaccepteerd. Terwijl zo'n Amerikaanse vrouw die hier helemaal niet vandaan komt wel wordt  omarmd. Dat is ook Italië.”

“Wat betreft Griekenland zal ik zeker een paar verhalen schrijven over het opkomende Griekse nationalisme, dat is heel boeiend. En over de eilanden, waar niet alleen vluchtelingenproblematiek heerst, maar waar ze ook steeds meer te maken krijgen met een stijgende zeespiegel. Het klimaatprobleem gaat zeker ook in Griekenland zijn sporen trekken.”