"De opnames van "The shining" waren ondraaglijk. Almaar roepen, tieren en huilen!"

In "The shining" verblijft schrijver Jack Torrance, rol van Jack Nicholson, samen met zijn vrouw Wendy en zoon Danny, als huisbewaarder in het prestigieuze Overlook Hotel. In dat hotel vermoordde een van de vorige huisbewaarders eerder zijn vrouw en 2 dochtertjes. Als na een zware sneeuwstorm alle verbinding met de buitenwereld verbroken wordt, toont Jack geleidelijk zijn ware gelaat ("Here’s Johnny!") en dompelt hij zijn vrouw en kind onder in een waar horrorscenario. Voor hen zit er niets anders op dan aan de gruwel zo goed mogelijk te weerstaan.

Executive producer Jan Harlan: "Kubrick had Shelley in een andere film bezig gezien. Voor hem was het duidelijk dat zij een van de hoofdrollen zou spelen. Het zou immers compleet fout geweest zijn mocht hij voor die rol zo’n 'filmschone' gekozen hebben. Nee, de film vereiste een goede karakteractrice." (The Guardian, oktober 2012)

Shelley Duvall: "Mijn boekingsagent had het script toegestuurd gekregen waarin men op zoek was naar een actrice die er uitzag als een doordeweekse huisvrouw. Een medewerker van Kubrick belde me daarna op of ik niet geïnteresseerd zou zijn. Ik heb het script dan gelezen en wilde onmiddellijk meedoen. De rol was echt wel een uitdaging. Bovendien kreeg ik de kans om met Jack Nicholson te werken." (Mediawebsite Coming Soon/Fangoria, 2011)

Jan Harlan: "De rol van Shelley was heel wat moeilijker dan die van Jack. Zij moest voortdurend ‘over the top’-schreeuwen van angst. Stanley bleef haar maar aanmanen om nog angstiger te lijken." (The Guardian)

Shelley Duvall: "De opnames waren bijna ondraaglijk. Dag na dag was het verschrikkelijk werken. Jack Nicholson moest de hele tijd zot en boos zijn, terwijl ik niets anders moest doen dan 12 uur aan één stuk blijven huilen, dag na dag, 9 maanden lang, 5 en soms 6 dagen per week. Doorheen de dag voelde ik me dan ook voortdurend ronduit ellendig." (Filmwebsite van recensent Roger Ebert, december 1980)

"Ik rende van hier naar daar in het hotel. Opname na opname, zonder rustpauzes. Ik ben toen heel wat kilo’s verloren. Soms waren de opnames zo afmattend dat ik ervan moest huilen. Er zijn tranen in de film te zien die echt zijn. Omdat ik gewoon niet meer kon." (Coming Soon/Fangoria)

Joe Turkel (die de rol van de barman Lloyd speelde): "Stanley deed Shelley voortdurend zweten, tot ze er bijna bij neerviel. Ze belde zelfs haar vriendje op om haar op de opnameset te komen bijstaan. Ze had dan ook de moeilijkste scènes, met al dat geschreeuw. En met Stanley is er geen uitweg: je moet er staan!" (The Guardian)

Shelley Duvall: "Stanley is een perfectionist. We hebben samen veel gelachen maar ook veel ruzie gemaakt. Ik ben nogal koppig en word niet graag rondgecommandeerd. Terwijl Stanley me maar opjutte en bleef opjutten om toch maar het resultaat te krijgen dat hij wilde. Het was heel vaak niet makkelijk met hem te werken, maar uiteindelijk heeft hij me wel de rol doen spelen zoals hij ze voor ogen had." (Coming Soon/Fangoria)

"Het was een van de afmattendste ervaringen die ik ooit tijdens opnames gehad heb, maar het eindresultaat was het allemaal waard. Ook al was het niet een en al plezier tussen Stanley en mij, toch ben ik blij dat ik deel heb kunnen uitmaken van een film die nu als horrorklassieker omschreven wordt." (Coming Soon/Fangoria)

"Na de opnames leek het alsof niemand me gezien had. Het ging alleen maar over Kubrick, terwijl ik blijkbaar niet in de film opgevallen was. Alsof niemand oog had voor de acteurs en filmrecensenten enkel bedwelmd waren door een regisseur met een populaire naam. En toegegeven, na al dat gehuil was ik blij om Olijfje te spelen in de Popeye-film." (Filmwebsite van recensent Roger Ebert) 

Toch zal Duvall vooral herinnerd worden als de opgejaagde echtgenote van Jack Torrance in "The shining", die eind mei 1980 in wereldpremière ging en een half jaar later, midden november 1980 dus, in de Belgische bioscoopzalen te zien was: