“In Vlaanderen ben ik geen vrij mens meer”: Wim Willaert had twijfels over rol in ‘Eigen Kweek’

Na z'n afstuderen aan Herman Teirlinck speelde acteur Wim Willaert regelmatig in Frankrijk. “Mensen die regelmatig naar de cinema gingen, wisten wie ik was, maar voor de rest was ik onbekend”, vertelt hij in ‘De Rotonde’.  “Ik vond dat handig. Nu is het omgekeerd. Nu is het zalig om in Frankrijk, Wallonië of Brussel te werken want dan ben ik terug een vrij mens. In Vlaanderen ben ik geen vrij mens meer. Ik kan niet meer doen wat ik wil. Iedereen ziet mij.”

Allemaal de ‘schuld’ van ‘Eigen Kweek. “Ik heb getwijfeld om ‘Eigen Kweek’ te doen, precies omdat het voor televisie was. Bovendien dacht ik dat het voor Canvas was, omdat het over drugs ging en zo”, zegt Willaert. “Maar het bleek voor Eén te zijn en toen wist ik, na de opnames, mocht de reeks een succes zijn, dan zou het over zijn met de rust. Ik heb daar een hele zomer van wakker gelegen. En mijn voorgevoel is uitgekomen.”

“Ik ben niet gemaakt om een BV te zijn. Normaal gezien ga ik op café en begin ik met iedereen te babbelen. Dat is mijn lang leven, met de vreemdste mensen beginnen praten. Maar nu kan ik dat niet meer doen, want iedereen begint tegen mij te babbelen. En vooral, ze beginnen met mij te babbelen omdat ze mij kennen van televisie. Da’s lief en mooi, en die complimentjes doen natuurlijk deugd, maar ik kan niet meer door het leven stappen zoals ik het daarvoor deed. Maar als ik in Brussel ben, of Parijs, dan kan ik gewoon gaan wandelen, een café binnenstappen, begin praten tegen Jan en alleman. Met een dakloze op een bankje. Dat kan daar allemaal nog. Gelukkig.”

Of hij z'n beroemdheid als een beperking ziet? “Zo zou ik het niet noemen. Het is wel een ander leven. Ik heb twee jaar nodig gehad om mij aan te passen”, geeft Willaert toe. “Ik heb heel vaak gedacht aan die BV avant la lettre waar het heel slecht mee gegaan is: Pico Coppens (uit ‘F.C. De Kampioenen’). Het is echt heel raar om zo iets mee te maken. Mensen kijken naar je, geven je dingen, worden zenuwachtig als ze je zien. Het kan je vleugels geven, maar je kan je ook verbranden. Dat mag je niet laten gebeuren. Je mag even zweven, maar daarna moet je die vleugels afleggen.”

Wim Willaert is thuis aan zee

“Franksje is geen typetje, ik speel hem met hart en ziel”