Guy De Pré (66), ex-collega bij Radio 2

“In de jaren ‘70 heb ik twee programma’s per week met Lutgart mogen presenteren. Enkele jaren aan een stuk. Zij was toen al een geroutineerde radiomadam. Een hele lieve om mee samen te werken. Ik was nog piepjong, zag compleet groen achter mijn oren wat radio betreft. Lutgart heeft me wegwijs gemaakt in het vak. Altijd op een lieve manier, heel gentille.”

“Ik zag haar als mentor. Veel mensen, trouwens. Iedereen die, zoals ik, onervaren bij haar binnenkwam, beleefden een droom door met haar te mogen samenwerken. Bij Lutgart heb ik enorm veel geleerd op korte tijd. Niet enkel het technische gedeelte, maar de hele stiel. Hoe je met luisteraars moet omgaan. Respectvol, dus. Daar was ze erg sterk in. En dat maakte haar zo geliefd. Ze speelde geen rolletje, Lutgart was echt zo. Ze luisterde ook echt naar wat mensen te vertellen hadden. Die zakken vol briefkaarten kreeg ze niet zomaar.”

“Zo’n vijf jaar geleden kondigde Lutgart aan dat ze zich helemaal terugtrok uit de belangstelling. Omdat ze alles had meegemaakt. Ze was daar niet verdrietig om: ze had alles gekregen wat ze wilde, een mooi leven gehad, en iedere kans gegrepen. Ze kon terugkijken op een compleet leven.”

“Rond nieuwjaar heb ik haar nog mogen interviewen. Bijna een volledige dag, in het woonzorgcentrum waar ze verbleef. De verzorgers hadden me gezegd dat ze niet meer helemaal in orde was, maar het tegendeel was waar. Ze was niet meer goed te been, neen, maar wel héél helder van geest. Clever, en met gevoel voor humor. Da’s een kant die veel mensen niet van haar kenden. Ze had enorm veel zelfrelativering. “

“Ik heb daar heel mooie opnames kunnen maken. Die ben ik nu aan het bewerken, om maandag uit te zenden in De Préhistorie. In die opnames neemt ze letterlijk afscheid. Niet enkel van de radio, maar ook van het leven. Het is lastig om dat terug te horen. Maar zo weet je wel dat ze echt vrede had met het einde.”

Kim Debrie, radiopresentator en opvolgster Lutgart Simoens

“Doet pijn. Ik heb Lutgart twee jaar geleden nog urenlang mogen interviewen. Nadien hielden we telefonisch contact. Ze heeft nooit voor niemand verborgen dat het welletjes was voor haar. Maar als dat moment er is, dan denk je: dju toch.”

“Zag ik haar als mentor? Tuurlijk. Als kind luisterde ik al naar Lutgart bij ons thuis. Die stem klonk ieder weekend door de huiskamer. Later, toen ik studeerde in Leuven en op zondagavond naar mijn kot reed, was zij er ook altijd bij. Met die mooie stem. Ik ben met Lutgart opgegroeid.”

“Wat haar tot een icoon maakte? Het totaalplaatje. Haar unieke stem. Ongelooflijk straffe madam, ook. Zo zacht haar stem, zo sterk was haar karakter. Ze was een heel mooie vrouw, in alle opzichten. En hoeveel warmte ze in Vlaamse huiskamers heeft gebracht, dat is ongelooflijk. Ze heeft mensen verslaafd gemaakt aan radio. Da’s uniek. Er zijn veel mensen die haar gezelschap simpelweg nodig hadden.”

“Een paar maanden geleden heb ik haar nog aan de telefoon gehad. Ze vroeg bij elk gesprek hoe het met mijn dochter Noah was. Zo was ze. Even ervoor, net voor corona, wilde ik langsgaan, maar plots kon dat niet meer. Tijdens de zomer wilde ik opnieuw gaan, maar toen is het weer niet gelukt. Daar heb ik nu spijt van: dat het laatste bezoekje er niet gekomen is. Maar de herinneringen blijven.”

Jan Van Rompaey (80), radio- en tv-presentator

“Lutgart was uniek in ons radiolandschap. Met ‘Vragen staat vrij’ was ze letterlijk de eerste die het aandurfde om een interactief radioprogramma te maken. Dat gebeurde toen nog met gele briefkaarten, dus verre van evident. En toch, zonder mail of Twitter, lukte het haar om een hecht contact te houden met haar luisteraar. Naar verluidt kwamen er zo veel brieven voor haar binnen dat ze personeel moest inschakelen om ze allemaal gelezen te krijgen. Dat was pionierswerk, en een voorbeeld voor alle radiomakers na haar.”

“Ook straf dat ze zo’n populariteit wist te vergaren. Ze presenteerde ’s avonds, wanneer doorgaans enkel studenten op hun kot de radio aanzetten. Maar haar lukte het om een groot en breed publiek te lokken. Net omdat ze zo vriendelijke radio maakte, zonder scherpe kantjes. Zelfs toen tv opkwam, bleef ze een trouwe achterban hebben. Haar rol in onze radiowereld zal niet snel vergeten worden.”

Sociale media: “Afscheid van een grande dame”

Ook op sociale media komen er heel wat reacties op het overlijden van Simoens. “Afscheid van een grande dame van de Vlaamse radio. Vaarwel Lutgart Simoens. Veel sterkte aan familie en vrienden”, zegt Vlaams minister van Media Benjamin Dalle op Twitter.

“Warme stem. Warme dame. Vrije vrouw. RIP”, stelt voormalig Vlaams mediaminister en huidig Brussels minister Sven Gatz.

Koen Metsu, burgemeester van Edegem, waar Simoens woonde, zegt het zo: “Rust zacht Lutgart. De stem van Vlaanderen. Allereerste ereburger van Edegem. Ik zal onze koffietjes en ongelooflijke gesprekken nooit vergeten. Bedankt voor je warmte. We gaan je missen.”

“RIP Lutgart Simoens, met ‘Vragen staat vrij’ maakte ze elke week vele tienduizenden mensen blij. Dank voor de warme radio. Mijn medeleven aan de nabestaanden”, stelt Europarlementslid Geert Bourgeois.

“Twee jaar geleden ontving Lutgart Simoens nog het Vlaams Ereteken. We zullen haar mooie, warme stem missen. Mijn oprechte deelneming aan haar familie en vrienden”, zegt Vlaams minister Hilde Crevits.

Ook vanuit de media stromen de reacties binnen. “Onze gedachten gaan uit naar familie, vrienden, collega’s en de talrijke fans van Lutgart Simoens”, reageert de VRT.

VRT-radiopresentator Xavier Taveirne zegt: “Zondagavond. Als het geluid van mensen in het restaurant was gedoofd en het personeel naar huis was, maakte mijn moeder nog iets voor zichzelf klaar. Ik ging er vaak in stilte bij zitten. We luisterden naar Vragen Staat Vrij. Het is zondag nu. En stil. Rust zacht Lutgart Simoens.”

VRT-journalist Philip Heymans spreekt over “rouw in radioland”.