Alleenstaande mama Tessa: “De armoedepremie geeft me één week ademruimte”

“Een week dat ik niet in mijn haren moet krabben of ik wel ga rondkomen en mijn kinderen gezond eten kan voorschotelen. Eindejaar komt eraan en nu kan ik misschien toch iets voorzien voor m’n kinderen.”

Tessa moet maandelijks rondkomen met 1.250 euro waarvan een groot deel gaat naar huur, elektriciteit en water. “Samen met mij treft armoede een op de vijf kinderen in ons land”, benadrukt ze.

Door de opgelegde sluiting bleven horeca-uitgaven de afgelopen maanden uit. Veel mensen konden daardoor wat extra geld opzij leggen. Bij Tessa is dit niet het geval. “Voor corona had ik al geen budget om een terrasje te doen, uit eten te gaan of eens gezellig te shoppen. Ik heb dus geen besparingen kunnen doen, terwijl er al dan niet verdoken kosten zijn bijgekomen. We zijn meer thuis, dus heb ik meer verwarmingskosten. De lichten branden en de tv staat op. Mijn dochter (7) moest online les volgen en kijkt graag YouTubefilmpjes. Mijn ‘basic’-internet was op, dus moest ik extra volume bijkopen. Het lijkt klein en banaal, maar het is een grote hap uit mijn budget.”

“Kijk, ik ben natuurlijk blij met de premie, ook al is die eenmalig. Maar hierna komen nog elf maanden die ik moet doorkomen. Er zou beter iets structureels veranderen.” “Voor een alleenstaande mama is het leven niet fijn en makkelijk. Ik kom ook uit generatiearmoede. Die vicieuze cirkel doorbreken lijkt makkelijk, maar dat is het niet. Eens ik de opleiding heb doorlopen en over mijn diploma beschik, heb ik zicht op een job en een waardig inkomen. Door dat inkomen kan ik de vicieuze cirkel eindelijk doorbreken naar mijn kinderen toe. Zij krijgen de kans om naar school te gaan en een diploma te halen. Ze zien dat hun mama iets waard is. Kansen creëren, creëert kansen.”

Tessa is blij dat de premie automatisch wordt uitgekeerd. “Als je ergens recht op heb, mag je bij het OCMW drie maanden aan uittreksels gaan voorleggen. Dat is eigenlijk je privéleven blootleggen. Je waardigheid aan de kant schuiven. Voor mij voelt dat als gefaald zijn. Ik moet elke keer gaan zeggen ‘kijk, ik kan niet rondkomen, help mij’. Pas op, we willen er wel iets voor doen, uiteraard, maar niet je menselijkheid afgeven.”

“Mijn ouders hadden niet de financiële middelen om mij te laten verder studeren. Een hele hoop jobs vielen daardoor hoe dan ook al weg. Ik was daardoor ook sneller schoolmoe. Ik moest iets doen, wat ik niet graag deed. Bij armoede hangen zoveel dingen samen. Ik leefde sociaal geïsoleerd.”

De rekening aan de kassa van de supermarkt viel de afgelopen maanden hoger uit, iets waar Tessa over mee kan spreken. “Mijn zoontje (2) drinkt nog groeimelk. De goedkoopste is 1,9 euro. Die was heel vaak uitverkocht. Ik moest dan een duurdere kopen die een euro meer kostte. Een euro maal zes, is meteen zes euro. Voor dat bedrag heb ik een dag eten. En nu spreek ik enkel over groeimelk. Bij zoveel andere producten was dit ook het geval. Groenten en fruit blijven nog steeds duur.”

“Armoede was er voor corona ook al, maar er moest blijkbaar eerst corona komen vooraleer er iets aan gedaan wordt.”

Beseft Tessa’s dochter dat het gezin het financieel niet breed heeft, kreeg de alleenstaande mama als slotvraag voorgeschoteld. “Ik probeer voor haar dat te beperken, maar uiteraard ziet zij en voelt zij dat. Ik moet vaker ‘neen zeggen’. Een tripje naar McDonald’s gaat niet, dus spelen we thuis dan maar McDonald’s. We zijn vindingrijk. Maar de gsm die ze voor kerst wil, dat ziet er niet in.”