Alinda V.d.C. krijgt weinig uitgelegd op proces rond gruwelmoord op bejaard koppel

In Leuven is het assisenproces gestart rond de moorden op Jules Bogaerts (81) en Jeannette Jacobs (78) in Tienen op 9 december 1991. De oudjes werden gefolterd, de moordenaars probeerden hen zelfs te villen, maar de zaak bleef een cold case. Tot het labo in 2017 een DNA-match ontdekte met het destijds 18-jarige achternichtje Alinda V.d.C. Alleen: de test was negatief voor het vrouwelijke DNA op een bierglas en ook met al het andere in de woning aangetroffen DNA. De match was er enkel met een daags na de moord elders in Tienen gevonden jeansbroek met bloedsporen op van Jules Bogaerts.

Flashbacks

Hoe die broek precies in het vraagstuk past, is onduidelijk, maar dat geldt ook voor de verklaring van Alinda V.d.C. over hoe haar DNA daarop terecht kan zijn gekomen.

“Op een gegeven moment is nonkel Guy mij komen ophalen in Deurne, waar ik alleen woonde”, legde ze in de rechtbank uit. “De familie in Tienen had naar mij gevraagd. Ik heb mij toen opgekleed, en ben met Guy naar Tienen gereden. Eerst zijn we bij de bakker een taartje gaan kopen. Daarna ben ik met Guy naar huis gegaan. Hij wou nog iets drinken en eten op café. Hij vond mijn kleren bekakt. Ik moest andere kleren proberen, bij hem thuis.”

Waaronder die broek. Toen de rijkswacht haar begin 1992 vroeg wanneer ze voor het laatst bij Jules en Jeanne was geweest, verzweeg ze dat laatste bezoek met nonkel Guy. Want: Guy leefde net als zijzelf in onmin met haar vader. Nonkel Guy is in 1995 overleden.

Het proces zit vol flashbacks naar een tijd toen figuren als Guy – met zijn sportwagen, zijn failliete bontmantelhandel en zijn neiging om zich als prostituee te verkleden – niet zo erg excentriek waren. Toen grunge de norm was, waardoor niemand vandaag nog veel zinnigs kan zeggen over de vraag of een maat 40 anno 1991 de 18-jarige Alinda kan hebben gepast.

Alinda V.d.C.: “Ja, wij droegen oversized broeken, maar niet aan je middel. Want dan zakte die af.”

Cannabis

Dag 1 van het proces ging zo goed als integraal over wat Alinda eerst in 1992 en daarna na 2017 tegenover de politie had verzwegen, of anders had verteld dan eerst.

Alinda V.d.C.: “Ik heb nooit geld aangenomen voor seks. Of drugs. Ik heb drugs gebruikt, vooral cannabis en marihuana. En paddo’s. Xtc heb ik ooit wel geprobeerd, heroïne nooit. U zal geen testen vinden waarin heroïne in mijn bloed is gevonden. Ik heb dingen gezegd uit sarcasme. Men vroeg mij waarom ik zo lang op de wc had gezeten. Ik zei: ‘Ik heb daar een shot gezet, is ’t nu goed?’”

Bij het zoveelste nonkel Guy-verhaal zuchtte ze: “Er zijn veel rare dingen in onze familie.”

Aanklager Hans Van Espen pakte Alinda V.d.C. erg hard aan: “Hebt u dat volledige verhaal over Guy bij elkaar gefantaseerd?” Hij wou ook vernemen of ze contacten heeft met het criminele milieu? Haar nees waren amper hoorbaar. “Maar u gebruikt cannabis. Waar haalt u die dan?”

“Dat groeit buiten.”

“Kweekt u die dan zelf?”

“Nee, ik heb geen tuin, maar er zijn plaatsen in parken waar ge dat kunt vinden.”

Voor Alinda V.d.C. wordt het alles of niks. Acht de volksjury haar schuldig aan dubbele moord, dan riskeert ze levenslang. Haar hoop was deels gevestigd op de vroegere Leuvense onderzoeksrechter Raymond Decoux. Die geloofde altijd erg sterk in een heel andere piste, die wijst naar een koppel uit Tienen dat hij ooit twee weken lang liet arresteren. De nu 82-jarige magistraat op rust liet weten dat hij zich niet in staat acht te komen getuigen. Het proces duurt een week.