Auteur Bart Van Loo: ‘Het verontrust me dat politiek zo’n spektakel is geworden’

Bart Van Loo is de auteur van de bestseller De Bourgondiërs, die nu ook als paperback in de winkel ligt. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 51 minuten en 17 seconden nodig.

Welk nieuw heeft u recent bang of boos gemaakt?

Ik heb me eraan geërgerd dat Donald Trump liegt dat hij zwart ziet en niet de guts heeft om zijn nederlaag toe te geven. En het verontrust me dat politiek zo’n spektakel is geworden.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Ja! Dat vanaf morgen iedereen die spaargeld heeft, dat onderbrengt bij een ethische bank. In België heb je bijvoorbeeld Triodos, VDK en NewB.

Wat is uw grootste prestatie?

Dat ik het als francofiel mocht meemaken dat De Bourgondiërs een Franse vertaling kreeg, dan nog bij de grote uitgeverij Flammarion, waarvan ik vroeger de pockets verslond.

Wat is uw grootste mislukking?

Ik had ooit de droom om professor te worden aan de universiteit. Maar dan had ik allicht nooit De Bourgondiërs kunnen/mogen schrijven.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Mijn vrouw komt uit Bourgondië, dus hebben we moeten beslissen of we al dan niet in Frankrijk zouden wonen. Maar zij wilde naar Vlaanderen, om de taal te leren die ik met onze dochter spreek.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Toen ik een jaar of tien was, reden we met de school in een bus naar Frankrijk. Ik had verwacht dat ik eenmaal over de grens automatisch Frans zou kunnen spreken. De ontgoocheling toen dat niet zo was!

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Wij kopen zo veel mogelijk lokale producten. Groenten en fruit uit de velden vlak bij ons huis.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Iemand zei ooit dat ik in een ketel met toverdrank was gevallen en daardoor de Obelix van de Franse cultuur was. Maar komaan: ik lijk veel meer op Asterix!

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Onze poes, Canada, komt ’s avonds, als ik nog aan het werk ben, graag op mijn armen liggen. Ik heb al zo vaak ‘Canada, nu niet!’ gezegd dat premier Justin Trudeau erover klaagt.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Dat ik op mijn twaalfde niet naar de Latijnse gegaan ben, al was dat amper mijn eigen beslissing.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Soms wel, soms niet. Ik zie vaak ook dingen uit de tijd van de Bourgondiërs terugkeren.

Welk kunstwerk – boek film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Ik zou nu Honoré de Balzac, Charles Aznavour, Jacques Tati of Alexandre Dumas kunnen noemen, maar ik wil graag de kunst van het doorgeven roemen, de kunst om iemands blik ergens op te vestigen, zoals alle goede leraars dat doen. In mijn geval hebben zij ervoor gezorgd dat ik met Balzac en die anderen in aanraking ben gekomen.

Waarover zou u meer willen weten?

Over poëzie. Ik verdwaal steeds dieper in het woud van onze dichters, op zoek naar Jan van Nijlen of Ida Gerhardt.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Elk jaar meer dan het vorige.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Laat ik liefde ruimer interpreteren dan relaties: het komt erop aan een balans te vinden tussen passie en routine.

Vindt u seks overschat?

Vragen over seks in ieder geval wel.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Veel te lang. Sinds 15 maart heb ik hen ook niet meer gekust of omhelsd. We moeten nog even volhouden, maar het is genoeg geweest.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

We hebben de Princekoeken en ander suikergoed uit ons huis verbannen. Te verleidelijk als je veel thuiswerkt.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Als dat zo zou zijn, hoop ik vooral dat ik goeie mensen tegenkom, die mij een boterham, een lift of een warm gesprek geven.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Wat ik over de liefde zei: passie is nodig, maar je kunt niet de klok rond een romanesk leven leiden.