Direct naar artikelinhoud
TelevisieDown the road

Een blij weerzien en tegelijk een nieuwe kennismaking: ‘Down the road’, drie jaar later

Een blij weerzien en tegelijk een nieuwe kennismaking: ‘Down the road’, drie jaar later
Beeld Aurélie Geurts

Voor het vierde seizoen van ‘Down the road’ trekt het gezelschap dat tijdens het allereerste seizoen de harten van televisiekijkend Vlaanderen stal opnieuw de wijde wereld in. Een blij weerzien en tegelijk een nieuwe kennismaking, want Kevin, Lisa, Hélène en co. zijn niet meer wie ze drie jaar geleden waren.

“Ik ga nu vaak alleen wandelen. Dat durfde ik vroeger niet. En als ik een café passeer, dan ga ik daar een pintje drinken.” Kevin hoeft niet lang na te denken over een antwoord op de vraag hoe Down the road zijn leven heeft veranderd. In dat programma trekt Dieter Coppens er op uit met zes reisgezellen met het syndroom van Down. Zij proberen tijdens die trip hun grenzen te verleggen en laten en passant de wereld zien dat ze veel meer in hun mars hebben dan soms wordt gedacht. De weg zoeken tijdens een dropping, het onthaal verzorgen in een hotel of een volwaardige maaltijd op tafel zetten in een Frans vakantiehuis waren maar een paar van de hordes die de groep tijdens het eerste seizoen met succes nam.

Dat zorgde voor een heuse openbaring. Niet alleen bij de kijkers maar ook, en vooral, bij de deelnemers. Want Kevin is niet de enige die er tegenwoordig wat vaker op uit trekt. “Ik zat vroeger heel vaak op mijn kamer”, vertelt Lisa. “Dat was mijn eigen veilige wereldje. Nu durf ik veel meer buiten te komen.” Ook Hélène, de jongste van het gezelschap is, sinds ze drie jaar geleden aan het handje van Dieter Coppens de sprong in het diepe waagde, een stuk zelfstandiger geworden. “Ik ga nu alleen boodschappen doen. Dat had ik voor Down the road nooit gedurfd.”

Hélène.Beeld Aurélie Geurts

Perfecte gastvrouw

“Lisa heeft tijdens Down the road ontdekt dat ze veel meer kon dan ze eigenlijk dacht”, vertelt haar mama Lucette. “Het programma gaf haar zelfvertrouwen een enorme boost.” Door tijdens hun roadtrip een dagje mee te draaien in een hotel ontdekte Lisa bijvoorbeeld haar liefde voor de horeca. Dat zorgde ervoor dat ze tegenwoordig een dag per week meedraait in een broodjeszaak in de Evergemse industriezone. 

Hélène werkte ook vóór Down the road al in zo’n snackbar. Maar terwijl ze voor de opnames vooral achter de schermen actief was, ontpopt ze zich tegenwoordig tot de perfecte gastvrouw. Ook Kevin ging met zijn extra portie zelfvertrouwen de arbeidsmarkt op. Hij ging aan de slag in de keuken van het plaatselijke rusthuis. Nu de coronacrisis dat wat moeilijker maakt, zet hij de stap naar het onderwijs. “Ik mag binnenkort meehelpen in de derde kleuterklas van de gemeenteschool”, vertelt hij. Hij kijkt er nu al naar uit. En daar is een goede reden voor. “De kindjes zeggen daar allemaal ‘meester’ tegen mij.”

Kevin.Beeld Aurélie Geurts

Sprong in het diepe

Ook Dieter Coppens, reisbegeleider van dienst, merkt de evolutie bij zijn reisgenoten van het eerste uur. “Ik herinner me uit het eerste seizoen nog hele discussies met Kevin over zijn kleren. Combinaties die zijn mama niet had gezien en goedgekeurd wou hij absoluut niet aantrekken. Van dat soort dingen was deze keer geen sprake, bij geen van de deelnemers. Ik stond er bij momenten echt van versteld wat die gasten allemaal kunnen en durven. Zo stond er een echte Finse sauna op het programma, compleet met duik in een bevroren rivier. Ik ging er van uit dat ze dat toch iets te veel van het goede zouden vinden. Maar uiteindelijk dook het merendeel van de groep zonder aarzelen in dat gat in het ijs.”

Niet alleen de deelnemers zelf raakten tijdens de opnames overtuigd van hun eigen kunnen. Ook hun omgeving is dankzij Down the road hun potentieel gaan zien. “Voordien werd Lisa vaak als een klein kind bekeken”, vertelt Lucette. “Als mensen iets over haar wilden weten, vroegen ze het aan mij, ook al stond Lisa naast me. Nu wordt ze veel vaker rechtstreeks aangesproken.” 

“De wereld is wat dat betreft toch een beetje veranderd”, denkt ook Coppens. “Je moet na een aflevering maar eens door de Facebook-reacties scrollen. Dat is een constante stroom van kijkers die laten weten dat ze onze deelnemers ongelooflijk schone mensen vinden.” 

Zitten en luisteren

Dit seizoen schakelt het programma nog een versnelling hoger in het bevechten van vooroordelen. In een van de afleveringen mogen Kevin en Lisa, die sinds tweeënhalf jaar een koppel vormen, een dag én een nacht samen doorbrengen. Een romantisch uitje waar een deel van de kijkers de wenkbrauwen bij zal fronsen, vermoedt Lucette, de mama van Lisa. “Dat samen slapen is voor heel veel mensen nog taboe”, zegt ze. “Maar we moeten daar niet flauw over doen. Kevin is 36 jaar oud, Lisa 29. Het is logisch dat dat onderwerp bij hen heel erg leeft.” 

Lisa.Beeld Aurélie Geurts

Ook Coppens vindt het belangrijk om in Down the road ook serieuzere onderwerpen aan bod te laten komen. En ook dat ging dit seizoen een stuk makkelijker. “Je voelt dat de deelnemers een evolutie hebben doorgemaakt. Toen tijdens dat eerste seizoen aan tafel het woord ‘down’ viel, liepen er al meteen twee van tafel en kregen er drie andere acute buikkrampen. Nu kon dat gesprek wel gevoerd worden.” 

Dat de zes reisgenoten de voorbije drie jaar een hechte vriendschap opbouwden hielp daarbij ook. “De gesprekken verliepen veel spontaner. In de vorige seizoenen was ik toch telkens een beetje de moderator tijdens de tafelgesprekken. Die functie viel nu volledig weg. Zonder dat ik daar de voorzet voor moest geven ging het aan tafel plots over kinderen krijgen, waarom dat al of niet kon en wie daarover mocht beslissen. Het enige wat wij moesten doen was zitten en luisteren. Fantastisch toch?“

Down the road, elke zondagavond op Eén

Reisbegeleider Dieter Coppens. ‘Toen tijdens dat eerste seizoen aan tafel het woord ‘down’ viel, liepen er al meteen twee van tafel en kregen er drie andere acute buikkrampen. Nu kon dat gesprek wel gevoerd worden.’Beeld © VRT