Vader Mawda: ‘We zijn onmenselijk behandeld’

De ouders van Mawda. ©  EPA-EFE

Bij het begin van de tweede dag van het proces over de dood van Mawda heeft de vader van het meisje kort het woord genomen voor het begin van de zitting.

Mark Eeckhaut

‘Bedankt voor de tijd die u me geeft. Vandaag, tweeënhalf jaar na de dood van mijn dochter, wil ik een paar dingen zeggen. Ik wil verzekeren dat ik niks vergeten ben en alles nog weet wat gebeurd is.’

De vader wilde vooral benadrukken dat zijn dochter de hele tijd achteraan in het bestelbusje in de armen van zijn vrouw had gelegen, en dat ze nooit vooraan bij de chauffeur en de mensensmokkelaar had gezeten – zoals de expert ballistiek en de wetsdokter maar ook de smokkelaar maandag hadden gezegd.

‘Mawda lag in de armen van haar mama, haar broer was bij mij. Mawda zat achter de chauffeur met haar moeder, ik zat vlak bij de deur van de bestelwagen. Wij zijn als laatste uit de bestelwagen gestapt en ik heb Mawda uit de armen van haar mama genomen. Er was een fontein van bloed. Ik schreeuwde en vroeg hulp en begon om een ambulance te roepen. Maar de agenten waren niet beleefd, ze hebben Mawda uit mijn armen genomen en ze hebben ons met twee aangevallen. Ik kan die situatie niet met woorden omschrijven. Ze hebben ons onmenselijk behandeld. De ambulance is heel laat gekomen. Ze hebben ons ook niet laten meerijden met de ambulance’, zei de man.

Getraumatiseerd

‘Ik heb de agent gezien toe hij zijn wapen trok. Hij heeft naar ons geschoten zonder te twijfelen. Hij heeft één keer geschoten en die kogel heeft mijn dochter geraakt. Dit is geen gewoon verlies. We hebben psychologische problemen. We zijn getraumatiseerd. Mijn zoon is bang van de politie’, voegde hij er nog aan toe.

‘Wij hebben Mawda niet meer mogen zien. We hebben twee verschrikkelijke nachten doorgebracht. Toen we haar terugzagen, was ze opengesneden. Ik kan dat niet vergeten. Dat is niet menselijk.’

Daarna nam ook de moeder van Mawda wenend het woord.

‘Het is tweeënhalf jaar en zes dagen en 8 uur geleden dat het gebeurd is. Ik heb geprobeerd in de ambulance te springen. Een agente heeft aan mijn haar getrokken en me uit de ambulance gesleurd. Hoe onmenselijk kan je zijn? Zelfs met terroristen ga je zo niet om’, zei de moeder.

‘Ik wil me nog richten tot de agent, hij zegt dat hij ook gevoelens heeft als vader. Mawda had honger die avond, ik had melk voor haar gemaakt. Ik hou het flesje al twee jaar bij. Net als een paar haartjes van haar vol bloed.’

‘Waarom heeft u geschoten? Hoe zou u zich voelen als u één dag uw kinderen niet ziet? Ik heb respect voor de politie en hun werk. Als ze iets fout gedaan hebben, moet de wereld dat weten omdat het niet opnieuw mag gebeuren.’

De rest van de ochtend wordt besteed aan de strafeis van het parket.

Verwante artikels