ASSISEN LIVE. Aanklager overloopt bewijslast van 29 jaar geleden: “De identiteit van dader en slachtoffer kleven aan dezelfde jeansbroek. Dat is behoorlijk uniek”

Dan krijgt de beschuldigde 's ochtends het laatste woord. Daarna gaat de jury in beraad over de schuldvraag. 

Advocaat Heinen: "Over de vraag tot bijkomend onderzoek. Wij krijgen een stapel dossiers en vijftien dagen om dat verzoekschrift neer te leggen. Dat mag men ons niet verwijten. Psychiater en psycholoog kwamen tot de conclusie dat Alinda niet het profiel heeft van een moordenaar. Die bevindingen laat ik dan ook graag over aan hen."

Advocaat Paquier: "De ene persoon verliest meer huidschilfers dan de andere, die komen op een stof terecht en op basis daarvan gaat men contactsporen bepalen. Door het NICC zijn geen twee dominante profielen vastgesteld. In de rechterbroekzak is geen dominant profiel gevonden, maar een mengprofiel. Wij hebben zelf een forensisch expert geraadpleegd om u hier beter te kunnen toelichten. Bosschieter geeft aan in zijn audiovisueel verhoor dat de broek te groot is. Ik verwijs naar de objectieve elementen in het dossier. U zal het met mij willen vaststellen."

"Ik kom na het pleidooi van de verdediging tot de conclusie dat de beschuldiging standhoudt. Een zaak wil ik meegeven dat ik u niet in Sinterklaas wil doen geloven. Ik presenteer een dossier en ik ben er niet op uit om onschuldigen te veroordelen. Dat is niet het openbaar ministerie dat ik vertegenwoordig. Als er naar een getuige wordt verwezen, dat die beweert dat Alinda een goede student was, dan is dat toch met spek geschoten", begint Van Espen. 

"Het financieel motief is door mij op geen enkel moment uitgesloten. Ik stap daar niet van af. Verder is het mijn opdracht om rekening te houden met de redelijke termijn. Men wachtte tot de laatste dag om een verzoekschrift neer te leggen voor de raadkamer om de zaak op de lange baan te schuiven. Dan moet men mij niet komen verwijten. Het is  net mijn taak om daar rekening mee te houden."

"En het hele verhaal van nonkel Guy. Geef dat verhaal een kans, komt men hier zeggen. Ik geef tien punten om aan te tonen dat het verhaal niet waar is. Fundamenteel onwaar. Wat stelt men daar tegenover? Geef het een kans, dat vind ik mager. Wat onderzoeksrechter Decoux betreft, hij geeft toe dat hij te weinig bewijzen had tegen Bottin en Lenaerts. Daarom de buitenvervolgingstelling. Het siert Decoux dat hij toegeeft dat hij hen te lang achtervolgd heeft." 

"De meeste mensen deugen, daarmee ben ik het eens. Maar ik kan daar een ondertitel bij geven: de meesten, maar niet allemaal."

"Het rapport van het NICC versterkt de bevindingen van forensisch geneticus Decorte net. Het verhaal van huidschilfers en huidcontactsporen wordt hier op een lijn geplaatst. Maar ik vrees dat daar een verschil tussen is. En de verdediging heeft het ook niet aan de DNA-experten gevraagd als ze de kans daartoe hadden. Op de broek zat een dominant spoor van Alinda. Weten we wie die anderen waren? Nee, dat weten we niet. We hebben geen vergelijkingspunten. Maar de gewoonlijke drager laat op meerdere plaatsen sporen na. De maat van broek die Alinda in 1991 droeg, dat er een maat 40 in haar kast lag, kunnen we niet ontkennen. En dat Bottin mogelijk mededonor was op de zijkant van het bierglas? Volgens de verdediging hadden we Bottin moeten herverhoren. De onderzoeksrechter heeft die vraag gekregen, maar er bleek geen context. Welk argument is er door de verdediging hier voor de voeten van die twee gegooid, zodat ze vast zouden komen te zitten? Niks." 

"Op 9 december 1991 zijn er vijf films gehuurd. Als men hier komt vertellen dat dat bonnetje vervalst is dan moet men dat aantonen", neemt Heinen opnieuw over. "Bosschieter is hier komen verklaren dat hij Van der Cruysen geen alibi heeft gegeven. Vandaag hebben wij geen enkele reden om te twijfelen aan haar alibi. Het was fysiek onmogelijk om in Tienen te zijn op het ogenblik van de feiten. Door de duur van het onderzoek zijn ons veel kansen ontnomen. Hoe langer een zaak aansleept, hoe moeilijker het wordt gemaakt om een verdediging op te bouwen", doelt Heinen op het overschrijden van de redelijke termijn. "Er zijn verschillende personen overleden, Guy Van der Cruysen, misschien nog de belangrijkste. Anders hadden we hier misschien niet gestaan."

"Ik speel even advocaat van de duivel. Alinda is de dader, dan pleegt zij toch die moord met iemand die zij vertrouwt? Men heeft niemand kunnen vinden. Er is een telefoontap geweest in de gevangenis. Wat komt daar uit? Nul relevante gesprekken. Alinda belde ook niet vanuit de cel naar haar kompaan om die te waarschuwen. Het kan niet de bedoeling zijn om iemand hier zomaar te laten boeten. Zij heeft niet het profiel van een moordenaar. Niet nu, maar ook niet toen. Ze heeft een blanco strafregister en alle experten zeggen dat zij er niet toe in staat is om een moord te plegen." 

Heinen heeft het schoolrapport bij van juni 1993 van Van der Cruysen. "Ze was geslaagd voor school. Dat valt toch niet te rijmen met de feiten? Niemand spreekt van agressie bij Alinda. Destijds werd al gezegd dat het ging om een daad van vernietiging. Dat is wat de wetsdokter hier ook is komen vertellen. Een 'hate crime'. Alinda had geen haat tegenover Jules en Jeanne. Er zijn geen afwijkingen of persoonlijkheidsstoornissen bij Alinda vastgesteld. Ze is niet de ijskoude psychopaat die het openbaar ministerie van haar wil maken", besluit Heinen. "Ik vraag u om haar niet schuldig te verklaren." 

"Die jeansbroek is gevonden op een braakliggend stuk grond. Er wordt DNA op gevonden van Van der Cruysen en nog vier andere personen. Maat 42, waarvan men graag wil doen geloven dat ze haar past. Het komt altijd op hetzelfde neer, het moet gedragen zijn geweest door een zwaardere vrouw. Het is niet omdat de broeken toen brede pijpen hadden, dat men broeken aantrekt van twee maten te groot. Er is ook nooit een broeksriem gevonden. Paste de broek iemand niet, dan verdween die persoon meteen uit beeld. Maar voor Van der Cruysen gold dat niet", beweert Paquier. 

"Bosschieter keek ook naar die jeans en gaf ook aan dat die broek veel te groot was voor haar. Hij gaf aan dat ze mogelijks wel jeans zou dragen. Zijn eerste reactie was dat ze te veel breed was, maar dat wordt niet neergeschreven. Ze zou dus met een veel te grote broek naar Tienen zijn gereisd en om daarna in haar onderbroek te zijn achter gebleven. Ofwel kon ze anticiperen en eerst een nieuwe broek in de Carrefour hebben gekocht om daarna haar familieleden gruwelijk te hebben vermoord.  Dat verhaal wringt. Ik kan het u niet uitleggen en dat is ook niet mijn taak. Dat is aan het openbaar ministerie", zegt Paquier.

"Als men verwondingen van die aard toebrengt, moet men kracht zetten. En dan laat men DNA achter. Men vindt DNA op het mes, maar niet dat van onze cliënt. Bij een trui volstaat het om aan de binnenkant van de hals een staal te nemen voor DNA. Waarom gaat men dat niet onderzoeken om te weten van wie die pull is, maar wel bij die broek?" 

"De bloedspatspecialist gaf hier ook aan dat ze in haar labo misschien wel tot bevindingen zou kunnen komen omtrent de jeansbroek, maar de onderzoeksrechter vond dat niet nodig om te onderzoeken. Wat ook niet onderzocht is geweest, is dat verdwenen bierglas. Daar is DNA op gevonden van een dominant vrouwelijk profiel en van Bottin. Ik blijf er op hameren. De onderzoeksrechter verwijst daar naar een bepaalde foutmarge. Bottin wordt zelfs niet uitgenodigd om opnieuw verhoord te worden. Aan dat spoor mocht niet al te veel aandacht besteed worden. We moeten hier spreken van een tunnelvisie. We kunnen daar niet rond. Vanaf het moment dat Van der Cruysen in beeld kwam, heeft men niets anders meer willen onderzoeken", besluit Paquier. 

Paquier zwaait met attest van dermatoloog uit 2017 dat zegt dat Van der Cruysen meer huidschilfers achterlaat dan een doorsnee persoon. "Professor Decorte meent op de voorkant van de broek een dominant profiel te herkennen dat overeenstemt met mevrouw Van der Cruysen, maar volgens het NICC is het niet bruikbaar omdat er profielen op zitten van te veel personen. Toch opmerkelijk. Tot op de dag van vandaag weten we niet wie die andere personen zijn die daar DNA hebben achtergelaten." 

"Opnieuw wordt de ladeplank, het bierglas, de koperen pot, het slagersmes en de jeans onderzocht. Er wordt voorgesteld om een bloedsporenanalyse uit te voeren. Waarom gebeurde dat trouwens niet in 1991? Geneticus Decorte maakt twee belangrijke bevindingen. Op de jeansbroek vindt hij dominant profiel en op het bierglas vindt hij dominant DNA-profiel van een vrouw. Zijn bevindingen zijn de basis voor het heropenen van het nieuwe dossier. Jeanne dronk nooit alcohol, Jules porto en de bezoekers kregen bier. De speurders gaan ervan uit dat het bierglas gemanipuleerd werd door een vrouwelijke dader. Daarom ging men een lijst opstellen met vrouwen die een mogelijke binding hadden. Van der Cruysen komt ook op die lijst voor. Haar DNA komt niet overeen met de andere voorwerpen, ook niet met het dominant profiel op het bierglas. Er volgt een tegenexpertise en het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie (NICC) neemt een extra staal van het kruis van de jeansbroek. Volgens het NICC zit er op de broek nog DNA van vier andere personen. Daarvoor hebben ze referentiestalen nodig, maar die opdracht hebben ze nooit gekregen." 

"In 2002 wordt Cassiman aangesteld om de andere voorwerpen te onderzoeken en daar DNA-profielen van op te maken", vervolgt Paquier. "Op al die voorwerpen wordt DNA gevonden van de slachtoffers, maar ook van andere personen, die Cassiman niet kan identificeren. Bij een schaar kan men wel iemand onderscheiden. Iemand die even in het vizier van de speurders liep. Dat was ook meteen het laatste DNA-onderzoek in het oude dossier. In 2004 wordt het dossier afgesloten door de raadkamer."  

Advocaat Anouck Paquier neemt het tweede deel van de verdediging op zich. "Professor Cassiman was duidelijk dat de DNA-onderzoeken van toen vandaag nog altijd hun waarde hebben. In het huis vindt men allerlei voorwerpen die 9de december 1991: bebloede kussens, het moordwapen, een muts die niet van de slachtoffers is et cetera. Meer dan twintig voorwerpen die men veilig gaat stellen. Daarna wordt de jeans, de pull en de schoenen gevonden. Op dat moment heeft men een grote hoeveelheid sporen. Wat er had moeten gebeuren is de facto niet gebeurd. Maar slechts een beperkt aantal voorwerpen gaan naar wetsdokter. Het koperen keteltje, de kledij, een wit laken, lade van een keukenkast. De dokter komt tot een eerste vaststelling. Op de lade zit bloedgroep A en Jules en Jeanne  hebben bloedgroep B en O. De jeans wordt gedragen door iemand met een goed gevulde buik volgens de arts. Die fysionomie werd ook aangenomen door de speurders. Die linker damesschoen ligt er niet op het moment dat men de andere voorwerpen vindt. En dat is een plek waar zeer zorgvuldig gezocht is geweest", geeft Paquier mee. "Cassiman wordt aangesteld om de DNA-profielen te bepalen. Hij kan van dat bloed op die ladekast een DNA-profiel opstellen. In de eerste vijf jaar volgt er geen match. Men focust zich op die ladekast, maar van die andere voorwerpen maakt men geen DNA-profiel op. In 1996 krijgt Cassiman om bloed van Bottin en Lenaerts te onderzoeken. Zij is de mogelijke donor volgens Cassiman, met 99 % zekerheid. Het DNA van Bottin komt ook overeen met twee haren in de muts en het portoglas in 1996 volgens Cassiman. We zijn ondertussen 23 januari 1997 wanneer een tegenexpertise volgt in Duitsland. De hypothese dat ook Bottin heeft bijgedragen tot DNA op de ladekast blijft overeind als de twee verslagen naast elkaar worden gelegd. Wat hier dan is gebeurd, wijkt af van de normale gang van zaken. De onderzoeksrechter verzoekt het openbaar ministerie om die twee personen buiten vervolging te stellen. Om humanitaire redenen en niet omdat ze niets met de zaak te maken hebben.
En eigenlijk is dat niet aan een onderzoeksrechter. Dat is toch een eigenaardig verloop. We zijn 2002 en het koppel is van het toneel verdwenen", zegt Paquier.   

"We komen terug bij het verdacht koppel dat destijds in de cel zat: Bottin en Lenaerts. Volgens Cassiman was het 99 procent zeker dat het DNA op de ladekast van Bottin was. Hij bleef hier op de zitting bij zijn vaststelling. Bottin zegt dat ze er nooit geweest is. Dat is leugen één. Zij loog ook over haar zwangerschap. Waarom? Om onder de bloedproef uit te komen. Dat lukte haar in eerste instantie. Ze zegt ook dat ze nooit bij die schoenhersteller is geweest, maar dat is ook een leugen. Het strafdossier zegt toch iets anders. Die vrouw heeft niets anders gedaan dan gelogen. Mag ik dan toch twijfelen bij de buitenvervolgingstelling van die mensen om humanitaire redenen? Lenaerts is de zoon van Paula Jonckers, de poetsvrouw van de slachtoffers geweest. Wie beter dan een poetsvrouw weet waar de kostbare dingen bij iemand liggen? Lenaerts had een gelijkaardige muts. Hij had een jachtwachtbrevet en hij is veroordeeld voor slagen en verwondingen. Hij werd buiten vervolging gesteld omdat er geen DNA van hem werd gevonden op de plaats delict. Als men die lijn doortrekt, zijn we er. Van Alinda is er ook geen DNA gevonden op de plaats delict." 

"De trui is de dag na de feiten gevonden op een vensterbank. De getuige hoorde rond half twee een auto draaien en dat kan kloppen met het tijdstip van de feiten. Alinda maakte gebruik van het openbaar vervoer. Als het parket zegt dat er een auto is geweest om naar Tienen te rijden, toon dat dan aan. Waarom zouden de daders die trui leggen op een vensterbank? Als die vol met porto en bloed hangt, wil je toch niet dat die gevonden wordt? De schoenen Cypres. Daar zijn drie zaken belangrijk. Op 12 december vindt men de rechterschoen en in maart pas de linkerschoen. Is men daarvoor terug gereden? Agenten hadden die schoen daar niet zien liggen, dat is gevraagd geweest. De schoen werd gedragen door een zware vrouw. Alinda is nooit zwaar geweest. De onderzoeksrechter zegt in zijn nota dat die schoen hersteld is geweest in Tienen."  

Heinen: "Er zijn zo veel onopgeloste vragen. Is er een tweede dader? Men komt met de hypothese van een onbekende man in het spel. Wij zijn ervan overtuigd dat er een tunnelvisie is ontstaan. We hadden het gevoel dat het dossier snel snel moest afgehandeld worden. In 2024 verjaart het. Van wie is het vrouwelijk DNA op het bierglas? Men heeft dat niet opgelost. Dat is niet aanvaardbaar. Als je niet alles weet, dan trek je de foute conclusies. Er is niets zo erg als ten onrechte te worden beschuldigd. Beter tien schuldigen vrij, dan een onschuldige in de gevangenis."

"We zitten in Deurne in dat appartement. In een psychotische trip wordt beslist om 80 kilometer verder te rijden, er wordt gezellig iets gedronken met twee psychotische mensen, dan pleegt men die moord en geraakt men terug in Antwerpen. Dat is het absurde verhaal dat het openbaar ministerie hier vandaag komt vertellen. Het zijn mensen die ze drie keer per jaar zag. Waarom zou ze hen dan haten? Alinda is niet haatdragend, ze is iemand zorgend. Van 1995 tot 2009 had ze een gelukkig huwelijk. Na een werkongeval had haar echtgenoot hersenschade opgelopen en takelde hij af." 

"Mensen komen hier verklaren dat ze lief, trouw, attent en bezorgd is. Had zij een reden om die moord te plegen? Men is hier begonnen met een sterk verhaal van een financieel motief, dat was er niet. Dan is men de psychotische toer op gegaan. Als het waarom niet kan gevonden worden, moet men heel voorzichtig zijn. Zeker als de materiële elementen beperkt zijn." 

"Haar partner destijds, meneer Bosschieter. Waarom zou mevrouw die naam niet vermelden? Wat zegt hij? Dat er cannabis werd gesmoord en soms amfetamines werd gebruikt. Wat is belangrijk? In 1991 was Alinda een bloem van een kind. Dat is hier zo gezegd. Het is pas in 1993 dat het fout is beginnen lopen. Zwaardere feestjes en veel drugs. Een man die daar geregeld kwam, had een vermoeden dat er drugs werd gebruikt. Het is niet zo dat de spuiten daar open en bloot op tafel lagen. In 1992 had ze nog een stabiel leven. Het beeld dat het openbaar ministerie wil schetsen, klopt van geen kanten. Ze is inderdaad gestopt met school. Ze kon geen diploma krijgen omdat ze haar vierde niet had afgemaakt. Ze is gestopt met Allerheiligen en niet in december zoals het parket wil laten uitschijnen. Alinda heeft zich afgezet tegen haar ouders en geëxperimenteerd met drugs."

Heinen (leest voor uit brief van Alinda aan pennenvriendin): "'Liefste Barbara, hoe gaat het met jou? Met mij valt het allemaal wel mee. Eind april had ik geen zin meer om naar school te gaan. Mijn ouders stelden mij een hoop vragen. Ik zei tegen mijn vader dat ik hem haatte...' 

Een brief van 10 oktober 1991, klinkt die als iemand die compleet het noorden kwijt is? Voor mij zeker niet. Waarom zou een jong meisje van 18 jaar die het leven aan het ontdekken is zo'n gruwelijke rituele moord plegen? De vragen van de agenten gingen allemaal naar het financieel motief. Niemand is hier komen verklaren dat ze in armoede leefde. Ik begrijp niet waarom die discussie hier blijft gevoerd worden. Haar moeder betaalde altijd alles. Ook Bosschieter bevestigt dat. De slachtoffers hadden nog geld in hun portefeuille, hun sieraden..Er zou gezocht zijn naar waardepapieren, maar dat weten we niet. Stel dat het een financieel motief is, dan pak je toch minstens die cash en die sieraden mee? Het financieel motief blijft niet overeind. Waarom moet het dan zo bloeddorstig? Zelfs na de dood is er nog veel geweld toegepast. Het werd nog barbaarser. Straffend geweld volgens de wetsdokter. De psychologen destijds spraken van een daad van vernietiging. Een 'hate crime' zegt de wetsdokter nu."

Advocaat Nick Heinen: "Ze zal het me niet kwalijk nemen als ik zeg dat ze een vreemde vogel is. Dat ze veel straffe verhalen had, waarvan haar klasgenootjes ook wisten dat het niet waar was. Ook dat verhaal van die prostitutie. Dat is niet waar. Plots werd ze in een verhaal gesmeten van 26 jaar geleden. Dan ben je op je hoede. Je weet dat de politie elke gelegenheid zal aangrijpen om je te pakken. Op het moment van aanhouding zijn we zesentwintig jaar na de feiten. Dan is het logisch dat je niet alles meer weet. De voorzitter heeft het hier ook omschreven als een absurde vraag: waar was u 29 jaar geleden? De psycholoog heeft in de gevangenis ook zijn gesprek niet kunnen afmaken. Ze zat er toen helemaal onderdoor. Doorheen de jaren heeft ze geleerd om een schild rond haar te bouwen. Haar vader is een ongelooflijk irritante man. Zijn vrouw noemt hem bijzonder dominant. Alinda mocht vroeger geen kind zijn. Het enige wat ze moest doen, was studeren. En laat dat nu net niet haar sterkste kant zijn. Het loutere feit dat Alinda geen vriendinnen van vroeger kon noemen, dat zegt genoeg. Het is niet omdat je vreemd bent, dat je een moordenaar bent. Wat gebeurt er met mensen die altijd kort zijn gehouden, die breken los. Ze is alleen gaan wonen en er is geëxperimenteerd met drugs. Is dat uitzonderlijk? Als ik de info op de Drugslijn mag geloven, is het dat niet. Het belangrijkste dat je moet onthouden is dat wanneer ze in 1991 alleen woonde, het er heel braaf aan toe ging. "

Advocaat Nick Heinen begint met een citaat uit het boek 'De meeste mensen deugen' van Rutger Bregman. "Hij eindigt zijn boek met tien levenslessen. Bij twijfel, ga uit van het goede van de mens. Dat is het advies dat ik hier ook wil meegeven. Dat is niet alleen menselijk gezien het juiste, maar ook juridisch. Twijfel moet in het voordeel van de beschuldigde spelen. Ga uit van het goede en zet uw vooroordelen opzij. Ga ervan uit dat zij een goed mens. Als u twijfelt dat daar niet de juiste persoon zit, spreek haar dan vrij. U heeft de advocaat-generaal gehoord. Volgens hem zit daar een junk. Ze heeft de ziekte van Crohn, een lekkende hartklep en longproblemen. Daarom ben ik veel bij haar thuis geweest. Ik hou niet van praatjes. Als je die feiten gepleegd hebt, dan onderga je die straf. Er zijn advocaten die honderd procent voor een vrijspraak kunnen gaan ook al heeft hun cliënt dat gedaan. Zo zit ik niet in elkaar. Ik zou nooit met dezelfde energie en overgave dit dossier kunnen behandelen. Weken en maanden voorbereiding is in dit dossier gekropen. Ik zeg u: Alinda heeft die feiten niet gepleegd."

"U was op maandag 9 december 1991 in de Reizigersstraat. U heeft ze afgemaakt met glasscherven, gezocht naar geld, maar de schat niet gevonden. In een psychotische trip het nog op een zelfmoord willen doen lijken. En het was u nog bijna gelukt. Gij zijt ne speciale. Vrijspraak in deze zaak is alleen mogelijk als de verdediging het wetenschappelijk bewijs in deze zaak weerlegt. Maar er is geen speld tussen te krijgen. Alinda kan nog tijdens haar laatste woord opheldering brengen, maar ik schat de kans laag in. Zes woorden: DNA liegt nooit, Alinda liegt altijd. We hebben te weinig aandacht gehad voor de twee slachtoffers omdat we te veel energie hebben gestoken in een gewetenloze narcist. De banken van de burgerlijke partijen zijn leeg, maar de wondes van de slachtoffer zijn nog niet geheeld. Ik vraag u om viermaal 'ja' te antwoorden. Dan kunnen we het morgen hebben over een gepaste straf", besluit Van Espen zijn requisitoir.  

"Ze manipuleert en saboteert van minuut een het onderzoek. En haar vrienden komen hier vertellen dat ze zich niet kunnen voorstellen dat Alinda tot zoiets in staat is. Dat zegt toch genoeg", gaat Van Espen verder op zijn elan.  

"Is ze met haar brommer naar Tienen gereden? Weinig waarschijnlijk, maar niet onmogelijk. Reden er treinen naar Tienen? Absoluut. Waren er mensen met een auto in de entourage van Alinda. Absoluut. Mogelijkheden te over. Misschien was het toch een witte auto? Dat briefje van de videotheek zegt niks. Kon ze een mes hanteren? Ja. Was er een motief om de feiten te plegen? Geld. De juwelen die de slachtoffers aanhadden, zijn niet gestolen. In de broek van Jules boven stak nog geld. Zij had geen geld tekort en de mama en papa betaalden alles. Twijfelachtig argument voor mij. De papa draaide begin december (6 december 1991 werd ze uitgeschreven uit school, red.) de geldkraan dicht. Niet naar school gaan, geen geld. En in die tijd was er altijd geld te kort. In dat Antwerpse underground drugsmilieu. Om heroïne te kopen of iets anders. En daar is het plan ontstaan om naar Tienen te gaan. Maar het zullen wel de anderen geweest zijn, want het zijn altijd de anderen bij Alinda. En nonkel Guy dan? Was het allemaal om te lachen om de schuld op hem te steken? Een of ander duivelspact? De schuld in de schoenen van het destijds verdacht koppel schuiven? De verdediging kiest natuurlijk zelf haar strategie. Bottin was een onbesproken blad. Van Lenaerts is er nooit DNA gevonden op de plaats delict, onze stoere zwembadkerel. Een paracommando, die ooit al eens een fazant heeft afgestroopt. Dat was gewoon een macho van zijn tijd. Ik ben niet de advocaat van Lenaerts, maar het is niet omdat je de zoon bent van de poetsvrouw die de lijken heeft gevonden dat je verdacht bent. Ze zijn hier verschenen als getuige, zonder advocaat. En nu wil men hier nog achter hun rug de schuld in hun schoenen schuiven. Dat is grof en hebben die mensen niet verdiend. Zij zijn de nog levende slachtoffers in deze zaak. Zij zouden zich moeten kunnen burgerlijke partij stellen. De verdediging zal toch met het oude onderzoek het DNA aan dat koppel proberen te linken, terwijl ze zelf hun twijfels hebben bij het DNA-onderzoek." 

"Ze kon zich geen namen van vrienden herinneren. Ze had niet in de psychiatrie gezeten. Ze had nooit met een vlindermes rondgelopen. Ze had maar een joint gerookt. Dat is liegen. Ik ben nooit zonder mijn ouders naar Jules en Jeanne gegaan. Het is niet te doen hoeveel deze vrouw liegt. Het is natuurlijk moeilijk om openlijk toe te geven dat je het gedaan hebt. In 1993 zegt de dokter al 'ze liegt permanent en ze blijft daar onbewogen bij'. Ze weigert een polygraaftest. Spijtig, want anders waren hier speurders komen getuigen hoe verfijnd die techniek is en hoeveel successen daarmee geboekt zijn. Het zijn vooral onschuldigen die staan te trappelen om die polygraaftest te doen. Waarom die uitgestoken hand weigeren? Ik zie de verdediging hier al komen zeggen dat het verdacht koppel destijds ook die test weigerde. Maar dan kan ik zeggen dat die polygraaftest toen nog vrij experimenteel was. Maakten die twee hier een leugenachtige indruk? Ik dacht het niet."

"En dan komt die beklijvende getuigenis van haar huisarts. Hij zet haar hier weg als manipulatief, extreem narcistisch, psychisch zwaar ziek. Die karaktertrekken zijn persoonlijkheidsstoornissen. Wanneer wordt dat een gevaarlijke cocktail? Als er twee Alinda's zijn. Een die kan charmeren, wenselijk gedrag kan stellen, maar dat kan plots draaien. We weten nog maar een fractie van wat er toen allemaal gebeurd is. Ze bleef nachten lang weg...Heeft ze mensen hierover in vertrouwen genomen? Haar ex zegt in telefoontaps dat Alinda tot veel in staat is en in haar jeugdjaren "iets heel erg" heeft gedaan. Als we die man in Spanje contacteren noemt hij Alinda "een normale vrouw." 

"Een mededader wordt even zwaar gestraft als een dader. De zware toetakelingen bij de slachtoffers zijn gebeurd als de mensen al op de grond lagen. Denk aan de bloedspatten beneden aan de broek. Al het bloed was laag bij de grond te vinden. Daarom staat het vast dat Alinda mee ter plaatse de feiten pleegde of actief hulp bood. Ze had de essentiële rol om binnen te geraken bij Jules en Jeanne. Zou ze tegen haar wil bij de feiten betrokken zijn, had ze hulp kunnen verleend hebben. De politie bijvoorbeeld verwittigen, maar niets van dat alles. Zelfs als ze passief naast de lichamen stond en toegaf aan de feiten is ze een mededader. Ze moet niet zelf die verwondingen hebben toegebracht."