Portret: de val van voetbalgod Maradona

Onze Maradona, die op de grasvelden loopt
Geheiligd zij Uw Naam
Uw rijk is Napels
Leid ons niet naar ontgoocheling
Maar verlos ons met een titel
Amen

Diego Maradona moest Napoli in mei 1987 naar zijn allereerste titel leiden. Hij moest ervoor zorgen dat een club uit Zuid-Italië, bespot en geminacht in het noorden, eindelijk in de Serie A zou triomferen. Niemand die zich beter in dat sentiment herkende dan Maradona, een jongen uit een groot arbeidersgezin die opgroeide in een sloppenwijk van Buenos Aires.

Zijn wil geschiedde. Met ‘San Diego’ als kapitein en topscorer gaf Napoli het grote Juventus het nazien. In 1990 moest AC Milan tandenknarsend toezien hoe hij dat nummertje herhaalde. Tussendoor, in 1989, schonk hij zijn club de UEFA Cup. Het zijn drie decennia later nog altijd de enige belangrijke prijzen die de Partenopei op hun erelijst hebben staan.

Meer is er niet nodig om de goddelijke status van Maradona in Napels te verklaren. De Argentijn kon er zich alles permitteren. Zijn drugs- en drankmisbruik, een slechte gewoonte die hij uit zijn periode bij FC Barcelona importeerde, werd er met de mantel der liefde toegedekt. En met behulp van de Napolitaanse maffia, zo gingen de geruchten. Bij zijn eerste persconferentie, op 5 juli 1984, vroeg een journalist of Maradona wist dat de camorra zijn recordtransfer van 10 miljoen euro financierden. De man werd afgevoerd nog voor Maradona kon antwoorden.

Vijftien maanden schorsing

Zes jaar later spuwde Italië hem uit. Ze rekenden hem de uitschakeling aan van de Squadra Azzurra in hun eigen land op het WK van 1990. De pers noemde hem een hoerenloper en drugsverslaafde; zijn positieve dopingtest voor cocaïne in maart 1991 was de spreekwoordelijke druppel. Als een dief in de nacht – en met een openstaande belastingschuld die intussen zou zijn opgelopen tot 37 miljoen euro – verliet hij Napels. “Ik werd er verwelkomd door 85.000 mensen maar ik ben helemaal alleen vertrokken, in alle stilte.”

El Pibe de Oro, de gouden jongen, werd voor vijftien maanden geschorst. Toen Sevilla hem in 1992 een nieuwe kans gaf, was hij eigenlijk al verloren voor het voetbal. Een privédetective schaduwde Maradona. Sevilla kon niet anders dan de ‘junk’ te ontslaan. “Weet je hoeveel groter ik had kunnen zijn als ik geen cocaïne had gebruikt?,” snikte Maradona in 2014 tijdens een interview met Tyc Sports.

Maradona wordt, na de Braziliaan Pelé, nog altijd aangezien als de beste voetballer van de twintigste eeuw. Een virtuoos aan de bal. Onhoudbaar. Iconische verdedigers zoals Maldini en Baresi zeiden ooit over Maradona: “Het was onmogelijk om hem af te stoppen als hij in zijn dagje was.”

In 1978 vond bondscoach Menotti hem nog te jong (17) voor de Albiceleste, die toen in eigen land hun eerste WK-titel wonnen. In Mexico 1986 was Maradona de draaischijf die de Argentijnen aan een tweede en voorlopig laatste wereldtitel hielp. Hij scoorde vijf goals, gaf vijf assists en had zo een ongekend aandeel van 71 procent in alle Argentijnse goals op dat WK. Maradona was op het toppunt van zijn kunnen en Argentinië adoreerde zijn godenkind.

Maradona genoot van de spotlights, maar wist niet hoe hij met die roem om moest gaan. Hij was niet meer de zorgeloze knul die in 1981 uit de bol was gegaan toen hij kampioen werd met de club van zijn hart, Boca Juniors. Zijn verhuis naar Barcelona in 1982, voor een recordbedrag van 8 miljoen euro, was het begin van zijn mythe maar ook van zijn miserie.

Vrouwenzot

Hij aardde niet bij de Catalaanse club. “Maradona was er slechter aan toe toen hij uit Barcelona vertrok dan toen hij er aankwam,” schreef de Spaanse journalist Lluis Lainz in het boek De puertas adentro. “Het waren twee seizoen vol dramatiek, geslachtsziekten en een zware enkelblessure. Hij had veel slechte vrienden: feesten, hoeren en drugs.”

Na afloop van de bekerfinale in 1983 tegen Athletic Bilbao was duidelijk dat Maradona had afgedaan bij Barça. Hij ging kungfu-gewijs knokken met spelers van Bilbao en kopte er zelfs eentje bewusteloos – en dat allemaal voor de ogen van koning Juan Carlos en miljoenen tv-kijkers. Maradona kon niet snel genoeg zijn koffers pakken.

In Napels kreeg Maradona alles wat zijn hart begeerde. Drugs, aan de lopende band: “Ze werden me haast op een schoteltje aangeboden.” Vrouwen, ook al was hij van zijn zestiende samen met Claudia Villafane; ze huwden in 1989, na de geboorte van hun tweede dochter Gianinna. Zijn ex-chauffeur beweerde dat Maradona het bed met meer dan 6.000 vrouwen heeft gedeeld. “Ik was verliefd op Claudia, maar ik was geen heilige”, bekende Maradona. “En wat waren er mooie vrouwen… Oh, zo velen!”

In 1986 claimde een maîtresse, de 22-jarige Cristina Sinagra, dat Maradona de vader was van haar zoon Diego Jr. Waarna Pluisje een ‘koning Albertje’ deed: hij weigerde een DNA-test af te leggen en ontkende staalhard zijn vaderschap, tot hij in 2004 van Villafane scheidde. Pas vijf jaar terug ging hij met zijn buitenechtelijke zoon uit eten, op initiatief van Maradona’s toenmalige vriendin Rocío Oliva.

In een documentaire uit 2019 deed Maradona uit de doeken hoe zijn wekelijkse regime bij Napels eruitzag. “Ik speelde op zondag, ging uit tot woensdag en stond donderdag weer in de gym.” Het drinken, snuiven en feesten eisten fysiek hun tol. Maradona kwam kilo’s bij en moest ze telkens weer kwijtraken. Zijn metabolisme draaide dol. 

In 1993, na het fiasco in Sevilla, keerde Maradona terug naar huis. Eerst bij Newell’s Old Boys en ten slotte bij zijn geliefde Boca Juniors, waar hij in 1997 na een nieuwe positieve test op cocaïne stopte als profvoetballer. Een dag voor zijn 37ste verjaardag kondigde hij het nieuws vanaf zijn balkon in Buenos Aires aan.

Zijn internationale carrière was drie jaar eerder al gedaan, op het WK in de VS, waar hij nog maar eens werd betrapt, op efedrine dit keer. Michel D’Hooghe was toen voorzitter van het medische comité van de FIFA: “Maradona moet een cocktail van verboden middelen hebben genomen want de vijf aangetroffen substanties vind je niet in één medicijn terug.”

De Argentijnse bond stuurde zijn gevallen ster naar huis nog vóór de FIFA hem een schorsing van vijftien maanden oplegde. “Ze stuurden me met voetbalpensioen”, zei Maradona aan Channel 13. “Ik wil geen wraak meer nemen, mijn ziel is gebroken.” Terug thuis schoot hij met een luchtkarabijn op opdringerige journalisten; een rechter gaf hem een celstraf van twee jaar en tien maanden voorwaardelijk.

Psychiatrische opname

Zonder sport en met een dieet van steak, pizza en pasta veranderde Maradona in een dikkerd. Hij haalde 127 kilogram voor 1,65 meter. Na een overdosis in 2000, een hartaanval in 2004 en ademhalingsproblemen in 2005 zagen de dokters het somber in voor Pluisje. Een psychiatrische opname en maagbypass bleken zijn redding. “Ik ben 45 jaar en ik leef nog”, sprak een sterk vermagerde Maradona vierhonderd genodigden toe bij zijn verjaardagsfeestje in een nachtclub in Buenos Aires.

Twee maanden eerder kreeg de levende legende zijn eigen talkshow: La noche del 10, refererend aan zijn shirtnummer. Pelé was de eerste gast op zijn sofa. Ook Ronaldo (de Braziliaan), Mike Tyson en Lionel Messi draafden op. Hij deed interviews met Zinédine Zidane en Fidel Castro, zijn tweede vader die hem in 2000 een ‘schuilplaats’ bood in een Cubaans afkickcentrum.

De Argentijnen smulden van de show, ook al ging het er chaotisch aan toe en sprak Maradona meer over zichzelf dan dat hij vragen stelde. Maradona zit voor eeuwig in hun hart. Ze vergeven hem alles, inclusief zijn mislukt parcours als Argentijns bondscoach met een aftocht in de kwartfinale van het WK 2010 (0-4 tegen Duitsland).

Ze tonen mededogen voor een man wiens tweede carrière geen flinter is van wat als hij voetballer betekende. Hij coachte in de Emiraten (Al-Wasl en Fujairah), Mexico (Dorados), Wit-Rusland (Dinamo Brest) en nu in Argentinië (Gimnasia de La Plata). Veel stelt het allemaal niet voor.

Toch blijft Maradona de voorpagina’s halen, met zijn uitspattingen en uitspraken. “Alles aan Maradona is erover, zowel in goede als slechte zin”, getuigde journalist Daniel Arcucci. “Hij kan enorm charmant zijn, maar in zijn privéleven overtrad hij alle regels.”

Diego Armando Maradona is zestig jaar en hoera, hij leeft nog.