Het jongetje kwam in maart naar school met een brandwonde op het gezicht en tweedegraads brandwonden op zijn rug. Het beek duidelijk om de afdruk van een strijkijzer te gaan. Volgens de moeder gebeurde het al spelend en had ze zijn rug daarna gespoeld met koud water, maar de dokter stelde dat dit onmogelijk per ongeluk kon zijn gebeurd. Het parket werd ingelicht en er volgde een huiszoeking.

“Ik ben zo niet”

Tijdens het verhoor van de kinderen kwam aan het licht dat zij vaak het slachtoffer waren van geweld, door de moeder en haar toenmalige partner. Die laatste zou de kinderen regelmatig schoppen en op de voeten slaan met een stok. Dat zou volgens de ex-partner deel uitmaken van een goede opvoeding. “Ze moeten als mannen worden opgevoed”, zo klonk het.

Beiden minimaliseren de feiten. De mama zei dat ze hen hooguit op de handen sloeg als ze iets fout deden. De man beweerde tegenover de rechter dat de helft van wat wordt gezegd, niet klopt. “Ik ben zo niet, ik doe dat niet.” Maar de rechter wees hem terecht: “In 2012 heb je de jongen van zijn stoel geslagen omdat hij niet wou lezen, maar hij kon helemaal nog niet lezen! “

Vonnis op 23 december.