ONS OORDEEL. Refaelov wéér van levensbelang voor Antwerp

Een Maradona-quote gevonden van Ivan Leko, uit 2007: “Een trainer stelt in principe altijd zijn beste elf spelers op. Elke trainer geeft Maradona een basisplaats, ook als hij hem een etter vindt.”

Toch zette Leko Mbokani – zijn intrinsiek beste speler – in deze cruciale match op de bank. Leko had vooraf al gezegd dat “inspiratie voorin” het verschil zou maken. En eerlijk is eerlijk: Dieu leek de laatste weken niet echt geïnspireerd. Dan nog maar eens Benavente voorin posteren, zoals op Ludogorets, dacht de Kroatische coach – een andere spits heeft hij momenteel niet. De eerste bal die Benavente kreeg was een lange lel van Butez, dat is natuurlijk niet de manier om de piepkleine Peruviaan aan te spelen.

Los daarvan waren de eerste vijf minuten volledig voor Antwerp. Na een kort genomen corner lepelde Juklerod de bal op de lat. Bijna belandde die toch nog in doel, maar doelman Schlager bracht redding met zijn knie. Refaelov bediende meteen erna Gerkens – die twee vinden elkaar erg vlot – maar de infiltrerende middenvelder kopte over.

LASK reageerde en nam enigszins over. Na een overtreding van De Laet net buiten het strafschopgebied – misschien zelfs net erín – zette Michorl zich achter de vrijschop. Hij knalde zo hard hij kon, maar Butez bokste de bal in hoekschop.

Vijfde vrijschopgoal al

Veel goed voetbal zagen we niet, maar het ging goed op en neer. De beste kansen waren voor Antwerp, met Refaelov in de hoofdrol. Gerkens kon opnieuw op assist van de Israëliër de bal net niet in doel deviëren, en De Laet kopte zijn corner maar net naast de paal – geen vervroegd verjaardagsgeschenk voor de verdediger, die zaterdag 32 wordt. LASK probeerde het vooral vanop afstand, maar de pogingen waren meestal te slap. Vlak voor rust liet Butez er wel eentje van Gruber glippen. Hij had geluk dat Miyoshi stond op te letten en wegwerkte.

Rusten deden we met 0-0, maar De Laet leek vastberaden om daar in de tweede helft snel verandering in te brengen. Hij leek opnieuw de flankverdediger van weleer, want hij rukte op, tot in de box zelfs, en werd getorpedeerd door Trauner. De Oostenrijkse aanvoerder wist al hoe laat het was, want hij was de laatste man. Geen penalty, want de fout gebeurde net buiten de rechthoek, maar wel een rode kaart. Én… de 0-1. Wie anders dan Refaelov trapte de vrije trap voorbij Schlager. Met een gelukje, want het leer week af in de muur, maar dat boeide niemand. Het was voor de topschutter al zijn achtste van het seizoen. En zijn vijfde vrijschopgoal in 2,5 jaar Antwerp.

LASK, dat ook in de heenmatch een speler uitgesloten zag, moest nog veertig minuten met z’n tienen verder. Het was eraan te zien, want Antwerp kreeg nu echt wel controle. Op naar de 0-2, dat was de bedoeling, maar daarvoor creëerde het nog te weinig kansen. Benavente dacht eindelijk een openingetje te zien, maar werd in de zestien hardhandig van de bal gezet. Geen penalty, oordeelde de jonge Litouwse scheids, en ook geen goal voor Benavente, die naar de kant ging voor Ampomah.

Dank aan invallers

In het slotkwartier was het toch nog opletten voor enkele tegenprikken van de thuisploeg, want de bezoekers geen kregen rust in hun spel. Maar uiteindelijk zorgden de vervangingen voor de verlossing. Jordan Lukaku, samen ingevallen met Buta, zette voor en Gerkens kopte binnen. 0-2 en de vreugde bij Antwerp was enorm. Dat extra doelpuntje maakt immers een wereld van verschil. Bij gelijke punten zal de Great Old het nu altijd halen van LASK, dankzij het onderlinge resultaat. Dat betekent dat een thuiszege tegen Ludogorets volgende donderdag volstaat voor de kwalificatie voor de 1/16de finales. Ampomah liet de 0-3 nog liggen, maar na affluiten werd een feestje ingezet.

David Van den Broeck