Van Aert maakt meteen indruk: “Het zal geen drie crossen duren voor hij opnieuw wint”

Matige start, pas als veertiende het veld in. Vervolgens, in amper tien minuten tijd, freewheelend in positie vijf. Zowaar zélf de forcing voerend op vier ronden van het einde, bij de dreigende terugkeer van Toon Aerts. In één ruk naar de lek rijdende Michael Vanthourenhout toe. Krakend onder de tempoversnelling van Eli Iserbyt. Twee technische foutjes erbovenop en… derde. Tot daar de eerste veldrit van Wout van Aert, samengevat in zes sleutelmomenten.

Geestig crosje, vonden we. Geslaagde ‘reprise’. Van Aert zelf deelde dat gevoel. “Het was vooraf héél moeilijk inschatten waar ik stond. Nu weet ik het al iets beter. Ik ben tevreden. Het benieuwde me vooral of ik het een uur lang zou kunnen volhouden. Dat is de reden waarom ik me in het eerste deel van de cross wat gedeisd hield. Toen ik zelf een paar ronden doortrok, voelde ik dat de koers máken toch nog lastiger is dan in de wielen hangen. Mijn explosiviteit was oké. Het bochtenwerk kan nog iets beter. En toen ik in de laatste tien minuten op de limiet kwam te zitten en Eli me onder druk zette, ging ik in de fout. Maar ik neem veel positieve dingen mee. Mocht ik vandaag tiende zijn geworden op grote achterstand, zou het anders zijn. Maar dit is een goed begin.”

Goed? Zeg maar uitstekend. Want het was ook Iserbyt opgevallen: “er zat bij Wout nú al heel veel ‘snee’ op, meteen na de bochten. Het is iets wat we het laatste jaar niet echt hebben gezien. Chapeau. Lars (van der Haar, red.) en Corné (van Kessel, red.) kregen de kloof op Michael (Vanthourenhout, red.) niet dicht. Logisch dus, dat ik even naar Van Aert keek. Hij leek me nog superfris. ‘Ik zit à bloc’, riep hij. (lacht) Maar dat geloofde ik dus niet. Zijn demarrage sprak het ook tegen. Twee ronden lang reed hij verschrikkelijk snel. Door zijn gebrek aan competitieritme recupereert hij voorlopig misschien iets minder vlot dan wij. Logisch ook. Maar wat ik vóór de cross verwachtte, kwam uit: hij is nu al top.”

Het zal déze Wout van Aert weinig tijd kosten om in het veld (opnieuw) dominant te zijn. Dat gelooft ook bondscoach Sven Vanthourenhout. “Dat ene procentje om te kunnen winnen, ontbrak hem vandaag nog. Maar ik denk dat hij geen drie crossen nodig zal hebben voor het prijs is. Mogelijk had het zelfs vandaag al gekund. In zijn plaats had ik mijn kaarten op vier ronden van het einde nog niet op tafel gegooid. En gegokt en gewacht tot de slotronde. Ik vermoed wel dat ze bang waren van hem, zolang hij daar vooraan in de buurt reed. Nu versnelde hij, maar voelde Eli wellicht dat hij toch nog iets rapper kon en iets explosiever is. Dat speelde hij perfect uit. Nu, Wout heeft het moeilijkste achter de rug. Op dit terrein hervatten was niet evident. Zondag, op het parcours van de openingsmanche van de Wereldbeker in Tabor, moet hij in principe nóg beter tot zijn recht komen. Dan zouden ze wel eens meer werk kunnen hebben met hem.”

Dat Tabor hem beter moet liggen dan Kortrijk? “Ik zou inderdaad durven denken van wel”, beaamde Van Aert. “Het hoogteverschil speelt er misschien iets meer in het voordeel van Iserbyt en Vanthourenhout, die echt kunnen doortrekken op die oplopende stukken. Zelf mis ik nog de kracht om het een uur lang te kunnen volhouden. Maar Tabor biedt een omloop, waarop je in het wiel kan crossen. Dat is goed. Het was alvast genieten vandaag. Al voelde het wel héél vreemd aan, zo zonder publiek. Meer dan op de weg heb ik dat volk, die sfeer, dat enthousiasme toch wel gemist.”