Minister vraagt Netflix: vermeld bij ‘The Crown’ dat het niet allemaal echt is gebeurd
De Britse minister van Cultuur Oliver Dowden gaat Netflix verzoeken om de jongste episodes van The Crown vooraf te laten gaan door de mededeling dat het hier om fictie gaat. De vrees is dat kijkers de serie voor waarheid aannemen.
Sinds de lancering van de vierde reeks is er kritiek op de populaire serie over het Britse koningshuis omdat veel kijkers, zeker die in het buitenland, denken dat het allemaal waar gebeurd is. Anders dan in de eerste drie seizoenen schetst deze serie, waarin prinses Diana en de voormalige Britse premier Margaret Thatcher de hoofdrol voor zich opeisen, een negatief beeld van de Windsors.
“Het is prachtig geproduceerde fictie”, liet de Conservatieve bewindsman weten aan dagblad The Mail on Sunday, “en net als bij andere televisieproducties zou Netflix dat aan het begin duidelijk moeten maken. Anders ben ik bang dat de generatie kijkers die deze tijd niet bewust heeft meegemaakt de getoonde gebeurtenissen voor echt aanneemt.” Eerder had graaf Spencer, de broer van wijlen Diana, te kennen gegeven dat de episodes gedramatiseerd zijn, en geen waarheidsgetrouwe weergave.
Zo is het niet waar dat Charles de zus van graaf Spencer voor het eerst zag toen ze verkleed als de malle boom uit A Midsummer Night’s Dream door het familielandhuis Althorp liep. Ook is het niet waar dat ze een inburgeringscursus kreeg van haar oma, dat prinses Margaret luid bezwaar maakte tegen haar huwelijk met Charles, en dat de privésecretaris van Charles haar kleineerde. Het is wel waar dat ze ging lunchen met liefdesrivaal Camilla, maar die ontmoeting vond niet plaats in een etablissement met de suggestieve naam Ménage à Trois.
Oneerlijk
Lijdend voorwerp van het lopende seizoen is kroonprins Charles. Zijn zonen William en Harry zouden ongelukkig zijn met dit in hun ogen oneerlijke portret. Een van de fictieve verhaallijnen betreft het laatste telefoongesprek met zijn lievelingsoom Mountbatten voordat die werd gedood door de IRA. Volgens de serie ging het om een boos telefoongesprek, waarin Charles zijn oom allerlei pijnlijke verwijten maakte. Ook dat is niet waar, net zo min als de gewekte suggestie dat de Britten Ierland bezet hielden.
Margaret Thatcher komt er in de serie iets beter af dan de Windsors, maar ook hier heeft regisseur Peter Morgan zichzelf artistieke vrijheden toebedeeld. Hij suggereert ten onrechte dat het zoekraken van Thatchers zoon Mark in de Sahara heeft bijgedragen aan haar ‘emotionele’ besluit om de Falklands terug te veroveren op de Argentijnen. Ook de scène waarin Thatcher tijdens een audiëntie met koningin Elizabeth haar tranen de vrije loop laat, is een verzinsel.
Hoewel Thatcher weinig plezier beleefde aan haar bezoeken aan Balmoral, het Schotse landgoed waar de Windsors hun zomers doorbrengen, is er geen sprake van dat ze slecht voorbereid was op deze verplichting, en eerder dan gepland terugging naar Londen. In Australië is ophef ontstaan over een scène waarin oud-premier Bob Hawke de vorstin een Pom noemt, een beledigende anti-Britse term die staat voor Prisoner of her Majesty. Dat hij haar een varken met een parelketting noemde, is evenzeer onwaar.
Morgan heeft altijd gezegd dat “nauwkeurigheid soms moet wijken, maar dat de waarheid geen geweld mag worden aangedaan”. In The Guardian schreef Simon Jenkins dat Shakespeare de waarheid ten behoeve van de dramaturgie aanpaste, en dat men nog steeds op zoek is naar de ware geschiedenis. Met moderne geschiedenis moet in Jenkins’ ogen voorzichtiger worden omgegaan, omdat er meer op het spel staat. Hij noemde The Queen uit 2006, eveneens geschreven door Morgan, als een uitstekend voorbeeld.