Bockie De Repper: ‘Ik heb best een gelukkige jeugd gehad, al waren wij zo arm als fuck’

Een “schattigaard” voor nieuwsanker Fatma Taspinar, Jonas Van Boxstael voor zijn mama (en de politie) en Bockie De Repper voor de rest van Vlaanderen: de nieuwkomer in De Slimste Mens ter Wereld drukte bij zijn eerste deelname aan het quizprogramma op VIER meteen zijn stempel en behaalde met 597 seconden - 1 seconde minder dan Michèle Cuvelier in 2018 - de op één na hoogste score ooit. Verrassend, want Bockie werd van de ‘Slimste Mens’-reservebank geplukt. Hij had na de afzegging van acteur Jeroen Perceval slechts vier dagen de tijd om zich voor te bereiden. “Ik heb wat rondgesurft op Wikipedia en naar het nieuws gekeken, that’s it.”

Alledaags kan je Bockie met zijn pastelkleurige hemden en uitgesproken humor niet noemen. Hij groeide niet op in een doorsnee Vlaams gezin. “Wij waren arm als fuck. Al bij al heb ik best wel een gelukkige jeugd gehad. Mijn mama heeft me altijd gesteund, ongeacht de dwaze keuzes die ik maakte.” Zijn moeders steun gold voor twee, want een vaderfiguur om naar op te kijken had Bockie niet. “Hij had nooit veel tijd voor ons en is op zijn 47ste ‘op z’n rock-’n-rolls’ heengegaan. Ik heb zijn dood altijd in een mentaal doosje gestoken, maar nu komt het besef dat ik die mens nooit meer ga zien.” De 50.000 euro erfenis die zijn vader hem naliet verbraste Bockie aan eten en de taxi’s die hem van het ene naar het andere feestje in Aalst brachten.

De motivatie om te studeren was ver zoek. “Ik was het type waarvan de mensen zeiden: ‘Die jongen zou het ver kunnen schoppen, als hij tenminste een beetje zou studeren.’” Na een jaar zittenblijven - naar eigen zeggen omdat hij zich op het einde van het schooljaar nog altijd geen schoolboeken had aangeschaft - herpakte hij zich en studeerde af als op één na beste van het jaar.

Hypochonder

Hij schreef zich in voor studies Grafische Vormgeving, maar gaf er in het voorlaatste jaar de brui aan. “Op mijn 23ste ontwikkelde ik een zware vorm van hypochondrie (een stoornis waarbij een persoon ervan overtuigd is een ernstige ziekte te hebben, red.). Ik dacht in die periode dat ik aids had.” Pas na drie maanden is het resultaat van zo’n test betrouwbaar. “Ik heb in afwachting van het resultaat van de test doodsangsten uitgestaan. Ik had uiteindelijk zoveel studievertraging opgelopen dat ik ermee stopte.”

Om zijn sigaretten en frequente cafébezoeken te kunnen bekostigen, nam hij een baan aan als poetsman bij Electrabel. “Na de zoveelste keer stront op te kuisen, had ik het daar ook wel gezien.” Een cursus marketing in avondschool en een stageplek bij MTV later duwden hem richting een carrière in de media.

Geile Gleuf Maddefakkers

In Aalst is Bockie wereldberoemd als lid van het hiphopcollectief de Geile Gleuf Maddefakkers. “Ik heb dat tien jaar zo graag gedaan. Van die periode komt mijn bijnaam ‘De Repper’, trouwens.” Doorbreken met GGM zat er helaas niet in, maar in 2018 startte hij het YouTube-kanaal Eating Things With Famous People. Het hilarische filmpje waarin Jon Snow zich verontschuldigt voor het einde van het laatste seizoen van Game of Thrones sloeg wereldwijd aan. De video werd opgepikt door buitenlandse media en werd meer dan 2 miljoen keer bekeken.

Op zijn persoonlijke YouTube-kanaal zet Bockie onder het motto ‘hoe vettiger hoe prettiger’ zijn liefde voor lekker eten in de kijker. “Video’s over eten en de horeca maken doe ik het liefst. Het is geschift dat ik daar nu mijn beroep van heb kunnen maken. Het verbaast mensen, maar tijdens de week eet ik gezond. Ik probeer altijd een balans te vinden tussen een gezonde week met groentjes en een weekend vol vettig eten en zestien liter natuurwijn.”

Sinds kort vrijgezel

Terwijl zijn publiek persona alsmaar bekender wordt, loopt zijn liefdesleven niet over rozen: “Elk ex-lief heeft de deur toegesmeten en geroepen: ‘Jij hebt geen vriendin nodig, maar een extra moeder.’ Ik maak soms egoïstische keuzes, ja. Ik ga vaak liever met kameraden zuipen dan af te spreken met mijn lief.” Sinds kort is Bockie dan ook weer vrijgezel, maar verre van ongelukkig. “De coronacrisis voelde op een vreemde manier aan als een zegen. Iedereen is nu licht hypochondrisch. Jullie hebben het al moeilijk om over één virus na te denken, terwijl ik een tijdje twee ziektes per dag heb gehad. (lacht) Ik ga fluitend door deze periode.”