De budgetkrapte is voelbaar op Klara: computers nemen het vaker dan vroeger over van muzieksamenstellers

Ik beken: ik ben fan. Ik wás al fan. Toen heette Klara nog gewoon Radio 3 en liet de zender voluit vrije baan aan erudietelingen als Frans Boenders die heelder exposés uitspon omtrent pakweg de invloed van het oriëntalisme op de pan-Europese postmoderne beeldcultuur. Interventies van hoogdravende aard vind je vandaag alleen nog in Pompidou, vaak gepresenteerd door het vlotjes namedroppende nethoofd zelve, Chantal Pattyn.

Onder haar bewind is Klara net 20 geworden. Hoera!

Wat intussen te denken van deze twin?

Klara is een lastig lief. Je mag er niet aan denken dat ze er niet meer zou zijn, maar moet er de kleine kantjes wel bijnemen.

Er is bijvoorbeeld elke dag Maestro, het programma van de honingzoetgevooisde Mark Janssens en het toonbeeld van wat KLAssieke RAdio hoort te zijn: prima la musica! Een uitgelezen selectie volledige werken en tussendoor uitvoerders en kenners aan het woord over componisten en muziek. Niet highbrow. Niet betuttelend.

Want daar wringt het schoentje bij ’s Ethers Mooiste: de spagaat tussen het bij wijlen tergende doorgedraaf in Pompidou enerzijds en de tal van tenenkrommend laagdrempelige introducties tot de klassieke muziek, vaak door een alom jou-en-jijende Sander De Keere, anderzijds.

Tussen aan de ene kant Bart Stouten die uitentreuren citeert uit eigen of andermans dichtsels, dan wel quasi-sentimenteel mijmert over Japanse kriekelaars en hun verhouding tot het oeuvre van Samuel Beckett en Klara’s Top 100 aan de andere: een klassieke kipkap doorspekt met verzoekjes van gezellig cakebakkende luisteraars, waarna een middenmoter als Pergolesi het haalt van een genie als Bach. Doordat Klara nu eens zwalpt naar de ene kant en dan weer naar de andere is de zender somtijds niet te harden.

Ook de budgetkrapte is voelbaar: computers nemen het vaker dan vroeger over van muzieksamenstellers. Zo hoor je bijvoorbeeld wel érg vaak het Amerikaanse strijkkwartet van Dvorak. Minstens zes keer per week. Meesterwerk, daar niet van.

Sinds de komst van Pattyn is het namelijk niet meer zozeer de klassieke muziek die primeert, maar veeleer cultuur in het algemeen. Heerlijke programma’s voor diehard melomanen, zoals De vuurproef, waar destijds drie versies van hetzelfde werk in andere uitvoeringen met elkaar werden vergeleken, vind je niet meer.

Maar! Er is elke middag Music matters met de speelse, immer oprecht in alle uithoeken van de muziek geïnteresseerde Olav Grondelaers. Er is De liefhebber op zaterdag met de innemende Katelijne Boon en, als het meezit, een kleurrijke praatgast. Er is het mild meanderende Django, het bruisende Fidelio, er zijn de onvolprezen concertcaptaties. Er valt veel meer te zalven dan te slaan.

Hoera dus voor Klara. En prima la musica!