Matthias De Caluwe, het gezicht van de noodlijdende horeca: ‘Hij wordt ooit minister’

En plots was hij daar. In het televisienieuws, op het radiojournaal. Matthias De Caluwe was de voorbije maanden niet weg te branden uit de media. “De horeca is de living van onze samenleving”, of de nu al legendarische “Black Friday, Bloody Sunday”-uitspraak. Met spitse soundbites weet hij telkens de kern helder te vatten. 

Als afgevaardigd bestuurder van Horeca Vlaanderen heeft hij dan ook wel wat brandjes te blussen. ‘Zijn’ sector verloor als eerste het gevecht tegen corona, en moest als eerste op slot. En terwijl winkelen opnieuw is toegestaan, lijken de deuren van de vele cafés, restaurants en hotels dit jaar niet meer open te zwaaien. De 60.000 horecaondernemers en 140.000 personeelsleden gaan een heel stille nacht tegemoet. Als gezicht van een dergelijk zwaar getroffen sector zou je voor minder het hoofd laten hangen, maar dat doet De Caluwe niet. Met een aanstekelijk enthousiasme gaat hij in het verweer tegen zoveel defaitisme.

En zeggen dat de grote baas van Horeca Vlaanderen bijna per abuis op zijn stoel terechtkwam. Drie jaar geleden liep De Caluwe de huidige Unizo-topman Danny Van Assche tegen het lijf in de wandelgangen van de Antwerpse televisiezender ATV. “We raakten aan de praat”, herinnert Van Assche zich, die op dat ogenblik de topman was van Horeca Vlaanderen. “Ik had het onder meer over mijn overstap naar Unizo.” De Caluwe raakte gefascineerd, en zocht eenmaal thuis de vacature online op. De rest is geschiedenis zou u denken. Maar zo snel ging het niet. 

‘Tranen in de ogen’

De raad van bestuur had samen met Mercuri Urval de selectie gedaan. “We zochten iemand die op een creatieve en positieve manier onze sector en onze federatie verder in de markt kan zetten”, aldus toenmalig voorzitter Filip Vanheusden. “Matthias blinkt uit door zijn drive, dossierkennis, positivisme en zijn vaardigheid om te enthousiasmeren en mensen te verenigen.”

Maar De Caluwe was in die dagen ook actief als gemeenteraadslid voor Open Vld in Kapellen. Als afgevaardigd bestuurder van Horeca Vlaanderen was een politiek mandaat onverenigbaar. De Caluwe moest kiezen tussen zijn politieke carrière of de nieuwe functie. “Hij stond hier met tranen in de ogen”, blikt burgemeester en voormalig Vlaams minister Dirk Van Mechelen (Open Vld) terug. Zijn politieke vader en vertrouwensfiguur moest hem overtuigen om toch maar voor Horeca Vlaanderen te gaan. “Ik zei hem dat het een fantastische kans en een ongelooflijke leerschool was”, aldus Van Mechelen die De Caluwe al van jongs af kent. “Het is een duizendpoot, en zeker in zijn jonge jaren was het soms zaak om in de chaos een beetje orde te zoeken. Hij ging, en gaat, er telkens hartstochtelijk tegenaan. Matthias is zo iemand die zijn dagen telkens weet te verlengen met enkele uren als het ware. Ik heb hem toch een beetje moeten temperen”, lacht Van Mechelen.

Hij aardde goed in het politieke milieu, terwijl De Caluwe helemaal niet uit een politiek nest komt, zelfs eerder integendeel, zegt Van Mechelen. In 2005 verkoos Jong VLD de 23-jarige De Caluwe tot arrondissementeel voorzitter. Zeven jaar later kwam hij op bij de gemeenteraadsverkiezingen. Hij stond 11de op de Open Vld-lijst “Kies voor Kapellen”. Met 320 voorkeurstemmen werd hij verkozen in de gemeenteraad. Meteen ook de enige nieuwe rechtstreeks verkozen kandidaat op de lijst. Hij leidde enkele commissies, waar zijn dossierkennis opviel. Maar het was vooral zijn eerder verzoenende aanpak die bijbleef.

Bij zijn afscheid uit de lokale politiek bedankte hij iedereen, van raadsleden, tot ambtenaren en publiek. Voor Dirk Van Mechelen had hij een gepersonaliseerde sweatshirt bij, met het postnummer van Kapellen en zijn initialen. Voor de voltallige raad had hij twee flesjes Hoogbooms Legendebier en een aangepast glas als presentje. Hij riep in zijn afscheidsspeech iedereen op om met respect aan politiek te doen.

Respect, het is een woord dat wel meer valt. Zowel op het kabinet van Vlaams minister voor Economie Hilde Crevits (CD&V) als bij federaal minister van Economie en Werk, Pierre-Yves Dermagne (PS), wordt De Caluwe hoog ingeschat. “Charmant, respectvol en heel constructief”, klinkt het. Hij speelt heel kort op de bal, is altijd zeer goed voorbereid, wat de besluitvorming vlotter maakt. “Hij weet ook wat hij wil, is een goed onderhandelaar, maar weet ook tot waar hij kan gaan”, zegt een kabinetsmedewerker. “Hij legt ook eerlijk zijn kaarten op tafel, en wanneer een akkoord is bereikt zal hij dat ook verdedigen. Rancune is hem vreemd.”

Een les die hij heeft geleerd van Dirk Van Mechelen: “Zorgen dat je geen vijanden hebt”, zegt Van Mechelen. “Uw tegenstrever van vandaag is uw steun en toeverlaat van morgen. En dat heeft hij goed onthouden. Dat maakt dat hij vandaag bij iedereen kan aankloppen, los van welke strekking het kabinet heeft. Je kunt het oneens zijn met zijn standpunt, maar je weet dat je geen zever krijgt.”

Hilde Crevits: “Het is de meest gedreven mens die ik ken. Maar wat ik vooral apprecieer aan hem, is zijn bereidheid tot het vinden van een oplossing. Niets weerhoudt hem ervan om een compromis te vinden in soms moeilijke dossiers.”

All-inpakket

Matthias De Caluwe is een zogeheten ‘outsider’ in het middenveld. Hij studeerde marketing aan de Artesis Hogeschool in Antwerpen en volgde nog een postgraduaat digital business aan de Karel de Grote Hogeschool. Hij komt van buiten de sector, en zeker in beroepsfederaties is dat niet vanzelfsprekend. “Maar wat hij miste aan ervaring maakt hij snel goed aan daadkracht”, zegt Danny Van Assche. Horeca Vlaanderen is aangesloten bij Unizo, en in die hoedanigheid kruisen de wegen meermaals. “Vanuit zijn functie zetelt hij bijvoorbeeld in het paritair comité voor de horeca, waar hij standpunten moet verdedigen bij de andere sociale partners.”

In die wandelgangen klinkt het dat hij soms een iets te grote ondernemersreflex heeft, en dat hij ook al eens bits uit de hoek kan komen. “Je ziet hem vaak zijn ergernis verbijten als het niet loopt zoals hij in gedachten heeft”, zegt een bron uit het comité. “De stress van de voorbije maanden hakt er wel in.”

Hij is veeleisend, vooral voor zichzelf, maar ook voor zijn directe omgeving. “Matthias is een all-inpakket”, klinkt het. “Hij kan erg streng zijn, soms ongeduldig en is bijzonder zelfkritisch. Hij is zelden tevreden, ziet altijd net dat puntje tot verbetering.” Dat hij van aanpakken weet, weten ze niet alleen op de politieke kabinetten waar hij als een stormram binnenwaait. “Soms met de camera’s in zijn kielzog”, zegt Hilde Crevits. “Dan denk ik: Matthias, wat doe je nu?”

Dat drammerige zit er al in van jongs af. In 2000 stond hij mee aan de doopvont van de eerste editie van het Blue Paradise Weekend. De woordvoerder van dat zomerevenement was de 17-jarige De Caluwe. “We vonden dat onze gemeente nog een evenement nodig had in augustus”, zei hij in de lokale pers. Bij de tweede editie stonden al gevestigde namen uit het technomilieu, zoals DJ Trish en DJ Ramon Papia op de affiche. Ook de VT4 Goes Crazy-roadshow was een voltreffer.

Het idee voor dat evenement rijpte aan de toog van café Verli, het voormalige Liberaal Huis in Kapellen. Politici als Patrick Dewael, Guy Verhofstadt of Bart Somers stonden er ooit aan de toog. Maar ook Louis Tobback (sp.a) dronk er al eens een pint. Mocht corona geen spelbreker zijn, dan is ‘de Verli’ de plaats waar je De Caluwe al eens zou kunnen aantreffen.

Sport-entertainment-politiek

De Caluwe startte zijn carrière in het Belgische professionele voetbal bij Germinal Beerschot, waar hij doorgroeide tot marketing- en communicatiemanager en woordvoerder. Toenmalig voorzitter Herman Kesters is een figuur naar wie De Caluwe opkijkt. Een eigen televisienet: dat ontbrak nog bij Germinal Beerschot, bedacht De Caluwe, die uiteraard zelf de hoofdredactie verzorgde. Tijdens deze periode zat hij ook de marketingcommissie van de Pro League voor. Het was de tijd dat het logo van de Pro League op de shirts van de ploegen kwam. De marketingmachine draaide op volle toeren. 

In 2011 maakte hij dan de overstap als commercieel directeur naar het event- en cateringbedrijf Max & Hades destijds nog onderdeel van Studio 100. Daar werkte hij samen met, en leerde veel van, Steve Van den Kerkhof, de huidige CEO van de Plopsa Group. “Ik ken hem intussen zo’n 15 jaar, en we horen elkaar nog geregeld. Destijds bij Plopsa deed hij verschillende projecten, maar ik had niet één juiste job voor hem. Hij is zo een multitalent, ik heb hem al gezegd dat hij ooit minister wordt. En ik ben daar echt van overtuigd.”  

Het is die drievuldigheid – voetbal, entertainment en politiek – waarbinnen De Caluwe laveert. En waar hij zijn leermeesters vindt. Met zijn eigen strategisch adviesbureau NEXIRIS zal hij woordvoerder worden van bekende en succesvolle events als Laundry Day, Summerfestival, Rampage (Sportpaleis).

Rollercoaster

Fast forward naar 2018: “Marketeer nieuwe topman Horeca Vlaanderen”, kopten de kranten op 26 februari. Dat de ‘oppercafébaas’ zelf geen druppel alcohol drinkt zorgt links en rechts voor enige hilariteit. De Caluwe haalt de schouders op, en slurpt van zijn cappuccino. Zijn aantreden zou het begin worden van een heuse rollercoaster. De horecasector verkeerde – ook toen al – in zwaar weer. Dossiers als het overleven van de witte kassa, de vele faillissementen, of de grote loonlasten. Het vrat aan de marges en aan zijn agenda. De Caluwe zette zich aan het schrijven en ging de boer op, liep de kabinetten plat en bepleitte zijn zaak. Hij lanceerde het receptenboek voor een betere toekomst. Een van de speerpunten was een verlaging van het btw-tarief voor non-alcoholische dranken en voeding naar 6 procent. Dat zijn oom en neef enkele horecazaken in Lokeren hebben, waar De Caluwe geboren werd, maakt dat zijn inlevingsvermogen groter is dan van een neofiet verwacht kan worden.

En dan moest het ergste nog komen. Corona haalde de sector onderuit, en zijn agenda overhoop. “2020 zal mij zowel op privé- als professioneel vlak voor altijd bijblijven”, zegt hij.

De Caluwe verloor in maart zijn vader, de dirigent Dirk De Caluwe verloor op 63-jarige leeftijd de strijd tegen kanker. Dirk De Caluwe was naast dirigent ook muziekpedagoog en fluitist. In 1995 debuteerde hij als orkestdirigent met het Brussels Festivalorkest, maar hij speelde ook met bekende orkesten als het London Philharmonic Orchestra, en met solisten als Robert Groslot, Hans Peter Janssens, Luciano Pavarotti, Plácido Domingo, José Carreras, of Andrea Bocelli. Hij dirigeerde musicals als Kuifje:  De zonnetempel en Daens van Dirk Brossé. “Een heel groot talent en een zeer aangenaam man”, zegt Hans Bourlon van Studio 100 daarover. “We hebben vaak samen trappisten gedronken.”

“In de zomer stond hij nog op het podium, enkele weken daarna kreeg hij zijn diagnose. Nog eens vijf maanden later was hij overleden”, blikt De Caluwe terug. Dat alles gebeurde in volle coronacris. “Ik zat in de televisiestudio toen mijn vader overleed.” Of hij geen spijt heeft daarvan? “Van mijn vader heb ik geleerd dat iedereen het recht heeft op de beste voorstelling. En wanneer je het geluk hebt dat je van je passie je job kan maken, je daar sowieso een prijs voor moet betalen.” 

Het voorbije jaar heeft De Caluwe exact vier dagen verlof gehad: twee dagen bij het overlijden van zijn vader, en twee dagen bij de geboorte van zijn eerste dochtertje. “Sienna werd deze zomer geboren, en ik voel me sindsdien enorm verantwoordelijk voor dat kleine meisje.” De worsteling om het evenwicht te vinden tussen werk en privé is er sindsdien niet minder op geworden, geeft hij toe. “Ik heb gelukkig een fantastische vrouw, maar momenteel is het evenwicht zoek.”

Tot waar reikt de ambitie van De Caluwe? Iedereen die hem kent en bezig ziet weet dat Horeca Vlaanderen snel te klein zal zijn voor die turbo. “Hij moet nu eerst rustig zijn weg zoeken, en zijn ding doen”, zegt Dirk Van Mechelen; “Je kunt niks verwezenlijken als je te veel jobhopper bent, ik heb hem daarvoor al gewaarschuwd. Maar dat Horeca Vlaanderen niet zijn eindstation is, dat lijkt me duidelijk.” Ook Steve Van den Kerkhof hamert daarop. “Ik heb hem gezegd dat hij goed moet nadenken, niet te snel gaan. Zijn werk bij Horeca Vlaanderen is zeker nog niet af. Maar we horen nog van hem, dat ben ik zeker.”  

Zelf is De Caluwe iets filosofischer over zijn toekomst: “2020 heeft me geleerd om vooral niet te ver vooruit te kijken. Wat ik wél weet, is dat ik iets wil verwezenlijken. Maar voor nu hoop ik echt dat we na deze crisis een beter land worden.”