Toch nog kleinste dwergbuidelrat gevonden op Kangaroo Island na verwoestende bosbranden

Bijna de helft van Kangaroo Island, dat op 180 km van Adelaide ligt, ging vorige zomer (onze winter) in vlammen op. Daarbij kwamen niet alleen vele wilde dieren om, maar ook twee mensen. Bijna 90 huizen werden in de as gelegd. Ook bijna de hele habitat van de buidelmuizen moest eraan geloven. Gevreesd werd zelfs dat de soort niet zou kunnen overleven op het Zuid-Australische eiland, dat 440.500 hectare groot is. Maar voor het eerst sinds de vreselijke bosbranden, die nog tot begin dit jaar aanhielden, is er nu toch nog een exemplaar gevonden in het westen van het eiland.

De kleinste dwergbuidelratten zijn, zoals de naam doet vermoeden, het kleinste klimbuideldier ter wereld. Ze wegen nog geen tien gram en zien er superschattig uit. Buiten Kangaroo Island komen ze ook in Tasmanië en soms op het vasteland van deelstaten Zuid-Australië en Victoria voor. Omdat ze zo klein zijn en hun actieterrein zo beperkt is, vallen ze moeilijk te bestuderen.

Het was een milieuorganisatie die het hoopgevende dwergbuidelratje op Kangaroo Island ontdekte. Dat gebeurde binnen het kader van een groter project om de natuur op het eiland te herstellen. “Het vuur brandde door ongeveer 88 procent van het voorspelbare territorium van deze soort, dus we wisten echt niet zeker wat de impact van de branden zou zijn”, zei ecoloog Pat Hodgens aan de Guardian Australia. “Maar het is vrij duidelijk dat de populatie behoorlijk zwaar werd getroffen.”

Hodgens is optimistisch over de overlevingskansen van de kleinste dwergbuidelratten op Kangaroo Island, maar beseft dat er nog veel werk is om wat er nog overblijft van de populatie te beschermen. Vooral dan tegen verwilderde katten, bij wie deze buidelslaapmuizensoort vaak in de maag wordt aangetroffen. “Op dit moment is de soort nog fel bedreigd”, aldus Hodgens. “Ze zijn nu het meest kwetsbaar, omdat ze nog altijd erg blootgesteld worden aan natuurlijke en uitheemse roofdieren, terwijl het bushland opnieuw tot leven komt.”

Hodgens zei verder nog dat het jaren of zelfs decennia kan duren voordat de lokale fauna de populaties heeft hersteld.