Drie agenten voor rechter op beschuldiging van buitensporig geweld tegen arrestant: “Er heerst omerta binnen politie”

Het vermoedelijke slachtoffer had het op 14 januari 2013 in een café aan de stok gekregen met de barman. Hij werd administratief opgepakt. “Er was geen sprake van weerspannigheid en op dat moment had hij geen verwondingen”, zeggen zijn advocaten Aurélie-Anne De Vos en Sarah Gillet. Toen hij daags nadien uit de cel werd gehaald, bleek hij zwaargewond. Hij werd overgebracht naar het ziekenhuis met een schedelbreuk, een gebroken neus en twee gescheurde trommelvliezen. Hij heeft negen dagen in het ziekenhuis gelegen. 

Volgens de advocaten werd hun cliënt na zijn arrestatie zwaar mishandeld door drie agenten in het fouillelokaal op het commissariaat aan de Kolenmarkt in Brussel. “Op een bepaald moment werd hij alleen met de drie achtergelaten. Ze deden hun handschoenen aan en zeiden dat ze hem ‘eens gingen behandelen zoals in Irak’. Hij kreeg verschillende vuistslagen in de buik, stampen over het hele lichaam en werd met een wapenstok in zijn genitaliën geslagen. Hij is sindsdien permanent doof aan één kant.”

De man diende na de feiten klacht in en vraagt een provisionele schadevergoeding van tienduizend euro.  Een onderzoek werd geopend, maar veel belastende elementen tegen de agenten kwamen niet naar boven. Het Brusselse parket vordert dan ook de vrijspraak voor de drie beklaagden. “Op basis van dit onderzoek kan niet worden vastgesteld dat de drie agenten disproportioneel geweld hebben gebruikt”, meent de substituut-procureur. “Dit dossier heeft tachtig maanden in onderzoek gezeten. Alleen de laatste negen maanden zat het dossier bij het parket. Ik ben het eens met de burgerlijke partij dat zulke feiten goed moeten worden onderzocht, maar dat is de taak van de onderzoeksrechter. Ik wik mijn woorden, maar dit was een knullig gevoerd gerechtelijk onderzoek.” 

Volgens het openbaar ministerie staat het niet vast dat de opgelopen verwondingen zijn opgelopen ten gevolge van mogelijk excessief geweld door de beklaagden. “Er is een andere verklaring mogelijk voor de opgelopen verwondingen. Er was de ruzie in het café voorafgaand aan de arrestatie, maar ook kunnen de verwondingen het gevolg zijn van een ongelukkige val tijdens zijn vrijheidsberoving onder invloed van alcohol en drugs. De veertiger zelf legde ook drie verschillende en tegenstrijdige verklaringen af over de feiten. Bovendien waren er twintig agenten in het kantoor die getuige hadden kunnen zijn van de mishandeling, maar geen van hen heeft iets gezien of gehoord.”

De vordering viel niet in goede aarde bij de burgerlijke partij. “Iedereen is het erover eens dat mijn cliënt geen verwondingen vertoonde voor zijn arrestatie. Hij moet die dus in het commissariaat opgelopen hebben en dat kan alleen gebeurd zijn toen hij met die drie agenten alleen was. Het is onmogelijk dat hij zichzelf zo zwaar heeft toegetakeld. Er heerst een omerta. Niemand heeft iets gezien. Ze zijn bij de politie zoals de drie aapjes: horen, zien en zwijgen. Het is één tegen allen, maar het is duidelijk dat mijn cliënt zijn verwondingen heeft opgelopen na zijn vrijheidsberoving. Het gebruikte geweld was niet noodzakelijk en niet proportioneel. De drie beklaagden werden duidelijk geïdentificeerd en hun verklaringen zijn ongeloofwaardig”, vinden de advocaten van het slachtoffer. 

Dat er een zwijgplicht heerst bij de politie, ontkent de verdediging. “Denkt u nu echt dat twintig agenten zouden liegen over het geweld dat gepleegd zou zijn door een collega?”, pleitte advocaat Nicolas Vandersmissen. Nog volgens de advocaat kloppen de verklaringen van het slachtoffer niet. “Wanneer iemand op je buik springt met zijn volle gewicht of er slagen in de genitaliën worden gegeven met een wapenstok, zijn die verwondingen zeer zichtbaar. Maar die werden niet vastgesteld door een dokter. Het is mogelijk dat de man zichzelf zulke verwondingen heeft toegediend. Ik vraag dan ook de vrijspraak.” Vonnis op 14 januari.