Met nog steeds wat telefoons tussen Boris Johnson, de Britse premier, en Ursula von der Leyen, de Commissievoorzitter, over en weer, doet men nog alsof men onderhandelt. Maar de facto is de harde brexit een feit.
- Meteen doemt in België een harde en moeilijke discussie op. Wie krijgt straks de honderden miljoenen vanuit het Europese noodfonds om die harde klap te verzachten? De N-VA deed bij monde van voormalige minister-president Geert Bourgeois (N-VA) al een openingsbod.
- Zij willen dat 85 procent van het geld naar Vlaanderen komt. Immers: de export naar de UK verloopt volgens die cijfers, 85 procent komt uit de noordelijke regio. En allerlei studies en rapporten tonen aan dat de klap in Vlaanderen veel en veel groter zal zijn dan in Brussel of Wallonië.
- Maar de PS liet al weten dat niet te kunnen aanvaarden. Zij zwaaien met een studie van het IWEPS, die zegt dat 5.000 Waalse banen zullen verdwijnen, en 21.000 Vlaamse. Dat is dus 19 procent in Wallonië en 81 in Vlaanderen. ‘Een ongehoorde verdeelsleutel, die Vlaanderen voorstelt’, zo was deze week de reactie in het Waals Parlement.
- En ook los van de centen wordt het nog een harde noot om kraken. Want, de N-VA droomt van nieuwe handelsakkoorden met Brazilië, Argentinië, Uruguay, Paraguay, Venezuela, Mexico, Zuidoost-Azië, Nieuw-Zeeland en Australië, om de brexit op te vangen. Maar laat dat soort akkoorden nu net niet veel enthousiasme opwekken in Wallonië, waar eerder CETA met Canada al blokkeerde, en waar de Waalse landbouw op het spel staat. Ideaal materiaal dus om ooit onvermijdelijk op het Overlegcomité te laten verschijnen.
