Wie zijn die coronareizigers? ‘Ik heb dit echt wel eventjes nodig’

Fatima Mezher (35)

Bestemming: Dubai, Verenigde Arabische Emiraten

“Normaal gezien vliegen we met het gezin meerdere keren per jaar, maar in 2020 is het de eerste keer dat we op reis gaan met het vliegtuig. Echt zorgeloos is het deze keer toch niet. Normaal ben ik op het vliegveld al volledig in vakantiemodus, terwijl ik nu vooral denk: nergens aankomen, nergens aankomen! Het was een hele administratieve operatie om deze reis in orde te krijgen, ik wil niet dat het nu nog fout loopt. Ik heb dit echt wel eventjes nodig. Ik kijk er vooral naar uit om weer wat zon op mijn vel te laten schijnen.

“Ik ben niet echt bezorgd dat we besmettingen zullen oplopen en ook niet dat we die terug meenemen naar huis. Iedereen die vliegt kan een negatieve test voorleggen, toch? En waar we naartoe gaan, in Dubai, is de situatie goed onder controle. Ik denk dat er erg streng wordt toegezien op wie binnenkomt en buitengaat. Maar eens je er bent, mag er best wel veel in vergelijking met België. Daar gaan we wel van profiteren, denk ik. De restaurants zijn er bijvoorbeeld nog open. Voor vanavond hebben we al gereserveerd.

“Ik lees natuurlijk ook wat er elke dag in de krant staat. De cijfers gaan weer omhoog. We nemen een risico, dat besef ik goed, maar dat risico zijn we bereid te nemen. Bij thuiskomst zullen we ons wel aan een quarantaineperiode van zeven dagen moeten houden. Zowel met het werk als met de school van mijn kinderen is dat al geregeld.”

Naam: Michel Steurs (70)

Bestemming: Bangkok, Thailand

“Op 10 oktober was ik normaal gezien al vertrokken, maar die vlucht werd door de slechte cijfers afgelast. Vorige week raakten mijn papieren dan weer niet op tijd in orde. Vandaag kan ik eindelijk vertrekken naar Thailand, waar mijn vrouw woont. Ik ben al 29 jaar getrouwd met haar en overwinter daar elk jaar. Ik heb dit jaar niet getwijfeld om weer te vertrekken, neen. Op den duur denk ik: waar kun je wél nog gerust zijn? Op een vlucht kun je besmet raken, maar door met jou een babbeltje te slaan kan dat in feite ook.

“Thuisblijven zou me erg zwaar vallen. De dagen zijn hier veel te kort en te koud, daar kan ik met mijn reuma niet meer goed tegen. Ik snak naar een beetje warmte. Ik word er ook niet jonger op. Ik wil nog genieten van elk moment dat het kan. Dat ik tot de risicogroep behoor? Daar hecht ik niet veel waarde aan. Ik ben er misschien zeventig, maar ik leef gezond, blijf de hele dag in beweging en ben altijd in mijn tuin bij mijn duiven te vinden. De mensen die het vaakst in het ziekenhuis belanden, hebben een onderliggende aandoening zoals diabetes of overgewicht.

“Uitgaan zit er bij mij toch niet meer in hoor. Ik drink elke dag nog wel mijn pintje, maar dat doe ik thuis in de zetel. En straks doe ik hetzelfde in Thailand, bij mijn vrouw. Ik heb haar al meer dan een halfjaar niet gezien. Op 20 maart zat ik op de laatste vlucht naar België. Ik heb toen ook niemand besmet.”

Naam: Catherine Chapoux (48)

Bestemming: Nice, Frankrijk

“Doe ik er wel goed aan om te vertrekken? Is het geen te groot risico? Ja, die vragen heb ik me meer dan eens gesteld. Mijn ouders en grootouders wonen in Cannes en ik heb hen al een hele tijd niet meer gezien. De afweging is uiteindelijk toch in hun voordeel uitgedraaid. Dinsdag heb ik een ticket geboekt.

“Mijn zoon en ik verblijven wel niet bij onze familie. Ik wil hen namelijk niet té veel zien, want dan zit je toch weer met die angst; voor je het beseft, ben je verantwoordelijk voor het overlijden van je grootmoeder. De restricties in Frankrijk zijn trouwens erg streng, daar zullen we ons goed aan houden.

“Ik vertrek inderdaad naar een rode zone, maar hier in België gaan de cijfers ook weer omhoog. Ik zie dat de wetenschappers reizen afraden, maar is de essentie niet vooral dat je contacten zo veel mogelijk beperkt? In België zijn er evengoed mensen die naar feestjes gaan, maar ik ben de laatste maanden bijna enkel buitengekomen om naar de winkel te gaan of mijn kind af te zetten bij de bushalte. Die lijn trek ik in Frankrijk gewoon door. Als ik terugkeer, zal ik alle procedures volgen. Ook al lijken ze elke dag te veranderen.

“Om met al die mensen in het vliegtuig te zitten heb ik wel wat stress. Zeker omdat ik met een kind zit dat de hele tijd heen en weer rent en in feite geen mondmasker moet dragen. Op het vliegtuig zal hij dat wel doen. Ik wil niet dat andere mensen zich onveilig voelen.”