In de gevangenis tijdens de coronacrisis: "We zitten dubbel achter slot en grendel"
De voorbije maanden zijn ook ontzettend moeilijk geweest voor de gedetineerden in onze gevangenissen. Niet alleen was er geen of amper bezoek mogelijk, ze konden zich ook niet voorbereiden op hun vrijlating. De coronaregels laten namelijk niet toe dat ze aan hun reclasseringsplan werken. “Het overheersende gevoel bij onze gedetineerden is dat ze dit jaar dubbel achter slot en grendel zitten", zegt psychologe Charline Libbrecht, die al enkele jaren de gedetineerden in de gevangenis van Brugge begeleidt.
Van de 10.400 gedetineerden in onze Belgische gevangenissen raakten er tot nog toe zo’n 362 besmet. 25 zijn nog steeds besmet. De cijfers vallen al bij dus nogal mee. Maar de impact van corona op het leven in de gevangenis is hoe dan ook immens.
Maar er is een lichtpuntje. Sinds gisteren is het bezoek van kinderen terug toegelaten. In de gevangenis van Brugge verblijven naast zo’n 650 mannen ook 118 vrouwen. Enkelen van hen hebben hun kinderen sinds begin november niet meer gezien. Nu kunnen ze elkaar weer spreken maar dan wel vanachter een scheidingswand van plexiglas.
Alles viel weg, ik zat in mijn cel, zelfs gesprekken met mensen die in de gevangenis werken waren nauwelijks mogelijk.
Leila zit al 9 jaar vast voor slagen en verwondingen met de dood tot gevolg. Zij zag tal van medegedetineerden er dit jaar mentaal aan onderdoor gaan. “Alles viel weg, ik zat in mijn cel, zelfs gesprekken met mensen die in de gevangenis werken waren nauwelijks mogelijk”, zegt Leila.
Geen reclasseringsplan
Maar wat het leven voor de gedetineerden dit jaar pas echt loodzwaar maakt is het gebrek aan mogelijkheden om hun eigen reclasseringsplan uit te werken.
In zo’n plan tonen de gevangenen zelf aan waar ze, als ze buiten de gevangenis verblijven, werken en wonen. Op basis daarvan geeft de strafuitvoeringsrechter eventueel goedkeuring voor beperkte detentie of elektronisch toezicht. Zelfs een voorwaardelijke invrijheidstelling ligt binnen de mogelijkheden.
Maar de coronacrisis verhindert onze gedetineerden dit jaar dus om hun reclasseringsplan op punt te zetten. De kans om een deel van de straf uit te zitten buiten de gevangenismuren, viel helemaal weg.
Op vrije voeten zonder voorbereiding
De vrees bestaat dat er volgend jaar gedetineerden het einde van hun straf zullen bereiken maar zonder goed voorbereid geweest te zijn op die herwonnen vrijheid. En dat is uiteraard niet de bedoeling.
Sommigen gaan zonder een spreekwoordelijke grote rugzak terug naar buiten. En dat is schrijnend.
“Wij kunnen als maatschappij gevangenen niet langer in de gevangenis houden dan de strafmaat die de rechter heeft uitgesproken”, zegt psychologe Charline Libbrecht. “Sommigen gaan zonder een spreekwoordelijke grote rugzak terug naar buiten. En dat is schrijnend.”
Bekijk hier de reportage in "Het Journaal":
