Immunoglobulines (Ig) zijn antistoffen in het bloedplasma, die worden gebruikt om gelijknamige geneesmiddelen te produceren. Ze worden onder meer toegediend aan mensen die er zelf niet voldoende aanmaken. Het KCE wijst erop dat het in België niet duidelijk is voor welke aandoeningen de middelen precies gebruikt worden.

Wereldwijd stijgt de vraag naar de stoffen, maar omdat de productie afhankelijk is van de menselijke plasma, is het aanbod beperkt. Dat laat zich voelen, want ons land kampt net zoals vele anderen landen met acute bevoorradingsproblemen. Bovendien zijn de donaties van plasma door de coronapandemie afgenomen.

Daarnaast zijn immunoglobulines ook duur. De prijs van een toediening varieert van 1.300 tot 7.000 euro, en sommige behandelingen zijn levenslang.

In ons land wordt het gebruik van Ig voor acht aandoeningen terugbetaald. Andere landen erkennen er meer, maar toch raadt het KCE de autoriteiten aan om het bij die acht aandoeningen te houden. Er zou niet altijd voldoende betrouwbaar bewijs zijn dat Ig werkzaam zijn voor die andere vaak zeldzame en ernstige aandoeningen, luidt het.

‘Gezamelijke inspanning nodig’

Voorts ontdekten de onderzoekers van het KCE dat het gebruik van Ig in België niet centraal geregistreerd is en dat er geen duidelijke zicht is op de aandoeningen waarvoor ze gebruikt worden. Het KCE wijst erop dat er transparante gegevens nodig zijn over de beschikbare voorraden bij de producenten, groothandels en ziekenhuizen.

Daarnaast moeten artsen meer bewust gebruikmaken van immunoglobulines. Dat kan onder meer door regelmatig na te gaan of een behandeling nog steeds werkzaam of noodzakelijk is en ze te beëindigen als dat niet zo is. Ook kan een arts bij elke patiënt onderzoeken wat de minimale effectieve dosis is.