Onrustwekkende verdwijning in Frankrijk: verpleegster (33) negen dagen spoorloos “nadat ze ‘s nachts huis verliet”

De man was de eerste die alarm sloeg, in de ochtend van 16 december. Hij kamde gisteren ook mee het moeilijk toegankelijke bos van St-Quintin uit. De tak die in zijn gezicht sloeg, kon hem niet deren. “Er zijn ergere zaken op dit moment.” Hij bedankte alle aanwezigen voor hun hulp.

In het struikgewas werden een mes en een paar sokken gevonden, maar een link met deze zaak is er voorlopig niet. Cédric verklaarde tegen de politie dat “alles goed ging”. Hij begrijpt niet waarom ze halsoverkop ‘s nachts vertrokken is.

De familie sluit uit dat Delphine er zelf voor gekozen zou hebben om te verdwijnen. Ze zou haar zoontje van zes jaar en haar dochter van achttien maanden oud nooit zomaar in de steek laten. Er ‘s nachts zomaar op uittrekken is ook niets voor haar. “Ze is sociaal en genereus, iemand die voor haar job leeft”, verklaarde haar nonkel.

De financiële problemen zijn haar naar verluidt wel te veel geworden. “Delphine leerde Cédric veertien jaar geleden kennen. In 2012 zijn ze samen gaan wonen in Cagnac-les-Mines, maar hun huis is nog altijd niet afgewerkt. In de zomer liet ze weten dat ze wilde scheiden.”

Van Cédric heeft de nonkel geen hoge pet op. “Hij heeft een marginaal kantje. Het is eerder een dwarsligger, die vooral het negatieve ziet. Soms vernederde hij haar in het openbaar. Zo zei hij bijvoorbeeld dat nachtverpleegster geen echte job was. Op een bepaald moment moet ze daar genoeg van gehad hebben.”

Maar moord? Daar ziet hij Cédric niet toe in staat. “Ik denk dat ze nog altijd in leven is. Misschien is ze toch vertrokken in een vlaag van wanhoop en durft ze nu niet meer terugkeren.”

In Frankrijk roept de zaak echter kwade herinneringen op. Jonathann Daval huilde drie jaar geleden krokodillentranen na de verdwijning van zijn vrouw Alexia, niet veel later bleek hij haar zelf vermoord te hebben. Vorige maand werd de dader veroordeeld tot 25 jaar cel.

Cédric zelf is al die vergelijkingen intussen grondig beu. “Iedereen denkt dat ik het gedaan heb, maar dat is absoluut niet zo”, verweert hij zich in ‘Le Parisien’.