Belliraj zou in de jaren 80 de hand hebben gehad in zes moorden, onder meer die op dokter Joseph Wybran, de toenmalige voorzitter van het Coördinatiecomité van Joodse Organisaties in België (CCOJB). “Dokter Wybran werd in oktober 1989 vermoord op de parking van het Erasmusziekenhuis in Anderlecht en al dertig jaar lang vraagt zijn weduwe de Belgische staat om waarheid en gerechtigheid”, zegt meester Hirsch. “Uiteindelijk heeft ze slechts een klein deeltje van de waarheid en helemaal geen gerechtigheid gekregen.”

LEES OOK. Levenslang in Marokko wegens 6 moorden in België, maar vermeende terrorist wordt bij ons buiten vervolging gesteld (+)

“De moord werd opgeëist door een terroristische organisatie, Abou Nidal”, gaat meester Hirsch verder. “Abdelkader Belliraj heeft die moord gepleegd met de mensen die hij rond zich had verzameld om Joden en Arabieren te doden die zich verzetten tegen de fatwa die tegen schrijver Salman Rushdie was uitgesproken. Hij is daarvoor veroordeeld in Marokko maar zijn handlangers in België zullen nooit vervolgd worden.”

Volgens meester Hirsch heeft de ‘raison d’état’ het gehaald in het dossier: “Belliraj was een informateur van de Staatsveiligheid. Hoewel hij die moorden had gepleegd, is hij gerekruteerd om de terroristische milieus te infiltreren. De KI had aan de Staatsveiligheid gevraagd haar geheime en geklasseerde documenten over Belliraj vrij te geven maar die heeft dat geweigerd. Vandaag is de tijd verstreken en heeft de KI enkel de verjaring kunnen vaststellen. Mevrouw Wybran, het CCOJB, de ULB en de families van de andere slachtoffers zullen nooit de waarheid kennen.”

Foltering

Abdelkader Belliraj werd in Marokko tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld omdat hij zou deelgenomen hebben aan de voorbereidingen van een beweerde staatsgreep en voor de zes moorden die hij in België zou gepleegd hebben. De man legde bekentenissen af over die feiten maar volgens zijn advocaat, meester Vincent Lurquin, zijn die bekentenissen waardeloos omdat ze afgelegd werden na foltering.

“Mijn cliënt werd gekidnapt, gegijzeld en gefolterd”, zegt meester Lurquin. “Het federaal parket heeft er zelf op gewezen dat het gevaar groot was dat zijn bekentenissen onder foltering waren afgelegd, en er ook op gewezen dat de aanwijzingen tegen hem onvoldoende waren. Als er ook maar de geringste aanwijzing tegen hem was geweest, zou het gerecht echt niet gewacht hebben tot het dossier verjaard was.”