Ella Leyers: ‘Onlangs was er een fotograaf die bleef aandringen dat ik een T-shirt zonder beha zou dragen’

“Het heeft eigenlijk wel iets, zo’n interview via Zoom”, monkelt Ella Leyers, terwijl ze opstaat van haar keukentafel om een banaan te pakken. “Al had ik die snelheidsboete misschien van mijn koelkast moeten halen, want nu zie jij die hangen.”

Ze is opgewekt. Als de postbode aanbelt met een pakketje, volgt er zelfs een heus unboxing-moment. Met een vette knipoog tovert de actrice als een volleerd influencer een linnenzak vol puzzelstukjes uit het pakje tevoorschijn. “Hola zeker, Michiel van Google stuurt me een puzzel omdat ik dit jaar een van de trending topics was.”

Mag het nog verrassen? 2020 was het jaar waarin Ella Leyers zichzelf definitief naar de bovenste regionen van het BV-dom katapulteerde. Haar opmerkelijke passages in De ideale wereld en De slimste mens ter wereld zorgden ervoor dat zelfs de grootste scepticus niet langer zomaar kan beweren dat ze haar carrière louter aan haar familienaam te danken heeft.

Ze wordt vaak geassocieerd met spontaniteit, maar Leyers blijkt ook behoorlijk bedachtzaam te zijn. Ze let op haar woorden, zo geeft ze openlijk toe. “Tja, soms denk je gewoon beter even na voordat je iets zegt.” En neen, dat doet ze niet uit angst voor het leger internettrollen dat tegenwoordig een standaardbijwerking van bekendheid lijkt te zijn.

“Ik lees de comments niet die mensen online over me schrijven. Daar schiet je niks mee op. Weet je dat mijn management zelfs mails krijgt van mensen die denken dat mijn succes in De slimste mens doorgestoken kaart was? Of al die reacties op mijn outfits. Please. Ja, ik denk na over wat ik aandoe op tv, maar wat willen ze nu eigenlijk? Ik kan daar moeilijk in mijn blootje gaan zitten.”

Blijf je even nuchter onder het feit dat je – tegen alle verwachtingen in – De slimste mens niet gewonnen hebt? Je werd uiteindelijk geklopt door Sporza-journaliste Catherine Van Eylen.

“Ik zou liegen mocht ik zeggen dat het me niks kan schelen, maar op zich trekt die teleurstelling gelukkig snel weg. Achteraf heb ik wel op mezelf gevloekt. Dan zit je in de auto naar huis na de opnames en blijf je alles overlopen. Ik wil geen verzachtende omstandigheden inroepen, maar het blijft wat ondankbaar om er als laatste voor slechts één uitzending bij te komen. Je moet weer wennen terwijl het de spannendste aflevering is en iedereen er extra gestrest bijloopt. 

“Ik was alleszins wisselvalliger dan ik gehoopt had. Soit, ik ben vooral blij dat we eindelijk weten wie de winnaar is. Het doet goed om het even los te laten. De eerste opnames waren in september, dus ik was al die tijd alert voor nieuwsfeiten en probeerde weetjes op te slaan. Ik begon ook in trefwoorden te denken. Dan lees je over József Szájer, die Hongaarse politicus met zijn seksfeestje en denk je meteen: Hongarije, Orbán, Fidesz, conservatief. Wat dat betreft zit mijn spons echt vol.” (lacht)

Het Leyers-DNA is intussen vrij legendarisch. Je vader deed het prima in De slimste mens en je zus Olga hield het zelfs elf afleveringen vol. Jullie twee worden vaker voor dezelfde programma’s gevraagd. Steekt dat?

“Die vraag krijg ik vaker, maar daar is eigenlijk geen sprake van. Bij De slimste mens heeft Olga even hard voor me gesupporterd als de rest van de familie. Verder zijn we twee heel verschillende persoonlijkheden die tien jaar van elkaar verschillen. We zitten dus helemaal niet zo vaak in elkaars vaarwater als de media soms doen uitschijnen. 

“En als het zich toch dreigt voor te doen, komt dat door de opdrachtgever. Ik krijg dan bijvoorbeeld vragen à là: ‘Hebben jij of Olga zin in deze opdracht?’. Alsof we inwisselbaar zijn. Het strafste was een fotoshoot waarvoor ik vorig jaar werd gevraagd met een ontwerper die ik tof vind. Ik had er superveel zin in, maar plots kreeg ik het bericht dat het toch niet zou doorgaan omdat het magazine liever met Olga wilde werken. Dat is er toch over? Ze heeft geweigerd, zo groot is onze loyaliteit wel.”

Jullie staan bekend als een hecht gezin. Je geeft aan dat je niet altijd zo geframed wil worden, maar tegelijkertijd zien we op sociale media voortdurend foto’s waarop de Leyers-zussen de grootste lol hebben met elkaar.

“Ik besef dat dat dubbel is, maar we zijn daadwerkelijk zo close. We horen elkaar constant en ze zijn mijn favoriete mensen, dus ik ga dat niet wegstoppen. (pauzeert) Maar er zit geen business plan achter, ofzo. (lacht) Ik vergeet daarnaast soms dat niet iedereen zo’n nauwe familiebanden heeft. Als ik iemand hoor zeggen dat hij zijn broer of zus niet vaak ziet, kan ik me dat nauwelijks voorstellen.”

In Gert Late Night vertelde je dat je de nabijheid van je familie ook weleens heftig kan vinden.

“Tja, je kan niet én genieten van het feit dat je elkaar veel hoort én vinden dat er geen commentaar mag worden gegeven op wat je doet. Het is best mogelijk dat het voor mij in het verleden weleens als too much aanvoelde.

“Ik zet mijn gsm graag eens op stil of neem hem niet mee naar de slaapkamer. En als ik bezig ben met opnames, kan ik sowieso niet op berichten reageren. Af en toe krijg ik het verwijt nogal onbereikbaar te zijn. Ik wil gerust toegeven dat ik mijn job dan als excuus gebruik omdat ik ervan kan genieten om even niet te communiceren.”

Nog even naar De slimste mens. Ondanks je quiztalent heb je naar het schijnt lang getwijfeld om mee te doen. Is het waar dat Erik Van Looy je elk jaar belde om je uit te nodigen en jij telkens geweigerd hebt?

“Inderdaad. De eerste keren dat ik zijn nummer op mijn gsm zag verschijnen, hoopte ik nog dat hij een rol voor me had in een van zijn films. Ik vroeg of mijn deelname mijn kans op een casting zou vergroten, maar hij antwoordde dat het een niets met het ander te maken heeft. Vervolgens ging ik al helemaal niet meedoen. (lacht) Dit jaar dacht ik voor het eerst ‘waarom niet’. Voordien stond ik er toch wat weigerachtig tegenover. Maar ik merk dat ik stilaan makkelijker kan loslaten en relativeren. Je kunt veel stress hebben om af te gaan, maar uiteindelijk komt er doorgaans weinig commentaar op het feit dat mensen dingen niet weten.”

Er kwamen wél scherpe reacties op het feit dat de vroegere voornaam van Sam Bettens een antwoord bleek te zijn in een van de vragenrondes. Vond je dat terecht?

(denkt na) “Ik vind dat een heel netelige discussie. Zelfs nu heb ik het gevoel dat ik mijn woorden moet wikken en wegen en daar word ik eigenlijk kregelig van. Natúúrlijk is dat Sam Bettens en heeft niemand daar verder een oordeel over te vellen. Maar hij heeft wel meer dan veertig jaar een andere naam gehad waarmee hij hier bovendien heel bekend was. Ik vind niet dat mensen gestenigd moeten worden omdat ze op dat vlak niet helemaal mee zijn en zijn vroegere naam vermelden. Zijn transitie dateert maar van vorig jaar, hè, mensen bedoelen dat niet slecht. Ik vind het jammer dat daar zoveel controverse rond moet ontstaan.”

Intussen gaat de bel: een tweede pakketje. Unboxen doen we deze keer niet, maar als Leyers weer voor haar scherm zit, vertelt ze wel dat de man van DHL verrast opmerkte dat ze ‘dé Ella Leyers’ is. Is dat het effect van die quiz op haar privéleven?  

“Ik heb het gevoel dat het al begint te beteren”, zegt ze. “Toen De slimste mens nog liep, werd ik bij elk bezoek aan de supermarkt gemiddeld drie keer aangesproken door mensen die me geluk wensten. En als ik door de stad fietste, werd er voortdurend vanuit auto’s naar me geroepen.

“Soms is dat verschieten. Ik herinner me een oude dame die keihard naar me toeterde. Toen ik naar haar auto keek, stak ze gewoon haar duim in de lucht. Maar ik had me dus wel een ongeluk geschrokken. Op zich is het meestal sympathiek. De keren dat ik in het verleden last had, ging het meestal om dronken mensen. Doordat de cafés gesloten zijn, kom je die nu eigenlijk niet tegen. Van beschonken types krijg je vaak van die complimenten die eigenlijk beledigingen zijn. ‘Ik had nooit gedacht dat jij slim kon zijn,’ zeggen ze dan. Vandaag kwam ik in mijn spamfolder een soortgelijke opmerking tegen van iemand.

(leest voor) “‘Allemaal zo’n slimme dames in de finale en dan jij… moest er een affiche zijn dan hoor je daar precies niet thuis.’ Het zal als grap bedoeld zijn, maar het is toch raar om zoiets te sturen naar iemand die je niet kent, nee?”

Je liet je eerder al negatief uit over alle onlinehaat die mensen makkelijk spuien. Behalve op Instagram ben je niet actief op sociale media. Een bewuste keuze?

“Zeker weten. Je eigen naam op Twitter opzoeken is niet alleen heel ijdel, in mijn geval zou het puur sadomasochisme zijn. Je wordt er verbaal een blauw oog geslagen. Ik blijf er dus weg. Soms sturen mensen die me kennen screenshots van wat anderen over me zeggen, maar ik wil die dingen liever niet weten. Al zit er geregeld iets lachwekkends tussen. Onlangs was er iemand die me afgelopen zomer samen met Olga in De code van Coppens had gezien en op basis daarvan beweerde dat ik te dom ben om in De slimste mens zo veel succes te hebben. Hoe hij dat juist uit zo’n entertainmentprogramma kan afleiden, is me niet helemaal duidelijk. Maar bon, dat zijn dan mensen met 4.000 tweets en zes volgers. Zoek toch een hobby, ga breien of sluit je aan bij een bridgeclub. Al zal dat laatste wellicht te moeilijk zijn. (lacht) Sorry, maar daar heb ik echt geen geduld mee.”

Er komt ook steeds meer kritiek op het verdienmodel achter sociale media. Onder andere de populaire Netflix-documentaire The Social Dilemma klaagt aan dat aandeelhouders baat hebben bij verslavingsgedrag, polarisatie en haatzaaiers.

“Die documentaire heb ik inderdaad gezien. Al was het een beetje cynisch dat het algoritme van Netflix duidelijk wou dat iedereen, ook ik, ernaar keek: zelfs een film die kritisch is voor die mechanismes wordt ermee aangeprezen. Maar goed, ik vond het maf om te merken dat de mensen die de like-button hebben uitgevonden indertijd dachten dat ze met iets positiefs bezig waren. Voor hen was die knop dé manier om good vibes op te wekken. Alleen raakt iedereen eraan verslaafd en worden kinderen op school gepest als ze op sociale media niet genoeg duimpjes krijgen.

“Wist je dat er nu ouders zijn die met Sinterklaas likes kopen voor hun kinderen? No kidding. Ook daar bestaat een markt voor. Bij dezen een kleine oproep aan alle kinderen die deze Zeno lezen (komt dichter bij de microfoon): houd je daar niet mee bezig.” (lacht)

Maar je Instagram-account onderhoud je wel.

“Dat klopt. De laatste tijd krijg ik veel mails van mensen die willen dat ik hun producten aanprijs. Ik vraag me steeds vaker af of dat geen automatische berichten zijn op basis van je aantal volgers. Ik ga er alleszins niet op in. Ik heb geen zin om een soort van wandelend reclamebord te worden. Als ik een mooi kleedje leen, wil ik gerust zeggen waar het vandaan komt, maar verder voel ik me nul influencer. Ik zou het van de pot gerukt vinden om reclame te maken voor pakweg een stofzuiger. Mensen geloven toch niet dat je echt fan bent van zo’n product als ze weten dat je ervoor betaald wordt? (even stil) Damn, wie weet waren ze bij Tesla van plan om me te benaderen en komen ze erop terug als ze dit lezen. Elon, voor jou maak ik graag een uitzondering.”

Iets heel anders. De film- en televisiewereld is jouw habitat. Sinds #MeToo weten we dat veel vrouwen er met grensover­schrijdend gedrag te maken krijgen. Is dat jou ook al overkomen?

“Ik denk dat elke vrouw dingen meemaakt die haar niet zouden overkomen mocht ze een man zijn. In mijn job gaat het vaak om vormen van subtiele dwang en worden er dingen van je verwacht waarvan je aanvoelt dat ze eigenlijk niet oké zijn.

“Als ik aan de recente periode denk, zijn er drie voorvallen die me frappeerden. Het eerste was in een televisiestudio van een praatprogramma waarin ik kwam spreken over een rol in een serie. Vlak voor ik op moest, vroeg de producer me plots of ik al dansend en Bart Kaëll imiterend van de trap wou komen, terwijl dat niet op voorhand was afgesproken. Ik mankte toen omdat ik mijn teen gestoten had – later bleek die ook gebroken.

“Ik weigerde dus, maar dat werd niet geapprecieerd. Die man is tot in de kleedkamer op me in komen praten. Uiteindelijk ben ik kwaad moeten worden voordat hij inbond. ‘Je snapt toch dat je in mijn positie drie keer ‘nee’ moet horen voordat je je erbij neerlegt,’ zei hij toen. Dat vind ik ongelooflijk. Dan vraag ik me af of hij een van zijn mannelijke leeftijdsgenoten ook zo hard zou hebben gepusht.

“De andere twee keer ging het om vragen van fotografen tijdens een shoot. Onlangs was er eentje die wilde dat ik een T-shirt of hemd zonder beha droeg en daaronder alleen een onderbroek. Ik zag dat niet zitten maar hij bleef aandringen.

“Uiteindelijk heb ik een time-out gevraagd om op mijn positieven te komen en hebben we de foto’s op mijn voorwaarden genomen. De schminkster vertelde achteraf dat ze niet kon geloven dat zo’n dingen vandaag nog gebeuren.

“Een andere fotograaf zei me vlak voor een shoot dat hij me een keertje gezien had toen ik Matthias Schoenaerts begroette. ‘Ik voelde je geilheid tot bij mij’, zei hij daarover. Sorry, maar wat voor een rare macho ben je dan? Dat is zo vernederend, ook al omdat er daarna van mij verwacht wordt dat ik verlangend in zijn lens kijk. Dat is toch puur iemand die wil domineren? En het klopte zelfs niet.” (lacht)

Je bent niet op je mondje gevallen. Vind je het desondanks moeilijk om je te verzetten als je dat soort verzoeken krijgt?

“Ik zal me niet snel laten doen, maar je voelt je op zo’n momenten heel eenzaam. Alle mensen op de set kennen elkaar en iedereen lijkt de vraag van zo’n fotograaf normaal te vinden. Jij bent dan het ambetante mens dat de sfeer verpest. Bovendien wil je zelf ook dat die shoot goed verloopt en dat er mooie foto’s worden gemaakt. Eigenlijk heb je de neiging om weg te stormen of te beginnen wenen, maar dat is niet professioneel. Ik ben blij dat ik mijn mannetje sta. Als je wat minder ervaring hebt of niet voor jezelf durft op te komen, laat je die foto’s misschien wel volgens de wensen van de fotograaf nemen. Achteraf voel je je dan misschien gebruikt.”

Als het over 2020 gaat, is de pandemie een onvermijdelijk onderwerp. Ella Leyers prijst zichzelf gelukkig dat ze, in tegenstelling tot veel van haar collega’s, een bomvolle agenda heeft. Hoewel er in maart initieel opdrachten wegvielen, kwam er veel voor in de plaats. Naast de vele shoots en occasionele draaidagen, spreekt ze de tekenfilm De flummels in die volgend jaar uitkomt, is ze bezig aan een podcast over Over de oceaan, het programma dat binnenkort op VIER is te zien, is er De ideale wereld en wordt volgende zomer de film Zillion gedraaid. 

“Het zijn ietwat andere opdrachten dan ik gewend ben, maar op zich ben ik er heel content mee. Professioneel mis ik niks. Waar ik wél naar snak, is een optreden met luide muziek: het dansen, de sfeer, mensen tegenkomen”, zegt Leyers. “Mocht het zo zijn dat er de komende zomer geen festivals mogen plaatsvinden, dan heeft corona anderhalf jaar sociaal leven van ons weggenomen. Maar goed, ik besef dat dat wellicht van het minste is. Ik mag echt niet klagen.”

Heb je mensen in je omgeving die hun werk verloren omwille van de pandemie?

“Ik ken veel mensen die door corona financieel geraakt zijn, ja. Je merkt dat iedereen met wisselend succes naar creatieve oplossingen op zoek gaat. Mijn oudste zus Dorien organiseert evenementen. Die hele sector is enorm getroffen. Ze heeft zich nu op onlineconferenties gestort, maar ik hoop toch dat er binnenkort weer meer mogelijk is. Ik heb het voorbije jaar veel mensen uit de culturele wereld dapper coronaproof evenementen uit de grond zien stampen om vervolgens weer met verstrengingen te worden geconfronteerd. Dat is uitputtend.”

Moet de politiek sterker ingrijpen, vind je?

“Ik durf niet zomaar te zeggen wié het moet oplossen. Ik blijf wel hopen op een of andere deus ex machina om die sectoren te redden. België is op het vlak van evenementen wereldwijd gerenommeerd. Onze geluidsmensen en podiumbouwers behoren tot de wereldtop. Heel wat van die professionals staan nu op de rand van het faillissement. Dat gaan we toch niet laten gebeuren? Zulke mensen mag je niet kopje-onder laten gaan. Idem wat betreft de middenstanders. Een goede vriend heeft een boetiek in Antwerpen die voor corona goed draaide. Het gaat om het duurdere segment, wat betekent dat dat online minder goed werkt omdat mensen zulke kleren graag passen. Bovendien zijn er geen feesten of gelegenheden waarvoor je die kleren kunt aantrekken. Als gevolg daarvan hebben ze momenteel amper omzet. Dat is toch pure overmacht? Het zijn barre tijden. Ik zou in paniek zijn mocht ik een eigen zaak hebben.”

Sommige mensen zijn zich door de coronacrisis gaan afvragen of hun huidige job wel zinvol is. Jij ook?

“Het klinkt misschien raar, maar ik heb nu meer dan ooit het gevoel dat mijn job ertoe doet. Zowel over De ideale wereld als over De slimste mens krijg ik op Instagram berichten van mensen die me bedanken omdat we hen hebben doen lachen. Zelfs als ik een debiel filmpje post, is er altijd wel iemand die zegt dat ik zijn dag heb goedgemaakt. Wie weet kom ik nu zeemzoet over, maar het kan geen kwaad om dezer dagen wat joy te spreaden. Het is niet voor niks dat een quiz als De slimste mens zulke hoge kijkcijfers heeft. Mensen willen graag even weg zijn van het drama. Ik merk bij mezelf trouwens ook dat ik behoefte heb aan verbeelding en samenhorigheid.

“De eerste keer dat er bij ons in de straat voor de zorg werd geapplaudisseerd, had ik tranen in mijn ogen. Het doet goed om te weten dat we hier samen door moeten.”

Voor iemand uit een groot gezin was de corona-eenzaamheid misschien wel extra moeilijk om te dragen.

“Eigenlijk stel ik het goed in mijn eentje. Ik ben zelfs al alleen op vakantie gegaan. Dat vind ik zalig. Je merkt veel meer op als je alleen bent. Ik herinner me nog perfect welk gevoel ik had toen ik de eerste keer alleen naar de film geweest ben. La Vie En Rose was dat, over het leven van Edith Piaf. Toen de lichten aangingen, begon iedereen te praten terwijl ik in de roes van die film kon blijven hangen. Dat was in een kleine cinema in New York op 13th Street. Heerlijk. Alleen zijn hoeft helemaal niet te betekenen dat je eenzaam bent.”

Je single-status maakt veel los. Is door de coronacrisis de nood aan een lief bij jou groter geworden?

“Eerlijk: ik ervaar dat zelf als een minder groot probleem dan alle journalisten die er constant naar vragen. Schrijf dat zo maar op. Ik heb nog nooit het idee gehad dat ik op zoek ben. Als er iemand op mijn pad komt, is dat leuk. Als het niet zo is, is het ook prima. Meer woorden wil ik daar niet aan vuilmaken.”

Duidelijk. Nog even naar de impact van corona op de eindejaarsfeesten. Een groot diner zit er ook voor jullie niet in. Komt er een digitale familiemeeting voor in de plaats?

“Nee, daar ben ik geen fan van. In het begin hebben we dat wel geprobeerd maar het blijft een gimmick. Er is altijd wel iemand die een slechte verbinding heeft, mensen onderbreken elkaar of blijven hangen. Ik krijg er hoofdpijn van. Die Zoom-meetings bezorgen me bovendien heimwee naar echte bijeenkomsten. Ze zijn een flauw afkooksel van hoe het echt kan zijn en ik houd niet van half werk. Als ik niet voor de volle ervaring kan gaan, doe ik het liever niet. Liever geen koekje dan maar eentje.” (lacht)

Om af te sluiten: zijn er jobs of opdrachten waarvan je droomt? Je bent nu vooral uitvoerend actrice. Wil je bijvoorbeeld zelf, zoals Carice van Houten en Halina Reijn met tv-reeks Red Light hebben gedaan, gaan schrijven?

“Dat sluit ik zeker niet uit. Alleen heb ik onlangs besloten om te stoppen met erover te praten en het gewoon eens te gaan doen. Anders blijf je maar leuren met een project dat er niet is. En als actrice is er niet per se een droomrol die ik absoluut eens wil spelen, er is zo veel leuks om te doen. Ik vind het sowieso moeilijk om te kiezen tussen de lach en de traan, beide bevallen me. 

(denkt na) “Weet je met wie ik nog eens wil werken? Regisseur Tim Mielants. Dat is zo’n slimme, interessante en hilarische gast. Ik vond De Patrick heel goed, dus als hij me voor een film belt, zeg ik meteen toe. Maar ja, Tim heeft natuurlijk wel graag blote personages. (even stil) Bon, voor Tim Mielants wil ik gerust uit de kleren gaan.” (lacht)

Ella Leyers

• actrice, geboren op 31 augustus 1988 in Edegem

• volgde een theateropleiding in New York

• speelde in 2014 voor het eerst mee in ‘Tegen de sterren op’

• speelde in 2015 en 2016 inspecteur Annelies Donckers in ‘Professor T’

• overleefde in 2020 18 afleveringen van ‘De slimste mens ter wereld’, eindigde als tweede