‘Ik heb mijn zus al zien wenen: het is januari en ze kent nog steeds niemand van haar richting’

“Of het een lastige blok is? Goh, ik probeer er op mijn manier de sfeer in te houden”, lacht Yoris Wolfs (22) in de majestueuze hal van het Augustijnenklooster. De masterstudent industriële ingenieurswetenschappen aan de UGent heeft nog eens zijn kersttrui met lachende rendier- en sneeuwmangezichtjes uit de kast gehaald. Sorry, Jani Kazaltzis: “Het zijn barre bloktijden, dan mag dat. Toch?”

Wolfs heeft met enkele vrienden postgevat in het Gentse klooster om er coronaproof te blokken: “Op kot raak ik veel te snel afgeleid: ik kijk naar mensen op straat, ik check mijn smartphone, mijn laptop biedt één en al afleiding... Hier studeren is het beste alternatief; je moet wel op tijd reserveren, want er zijn maar 34 plaatsen.”

Gelegen in het historische hart van de Arteveldestad op minder dan vijf minuten wandelen van het Gravensteen en de Graslei zijn er slechtere plekken om syllabi te doorgronden. Alhoewel. “Ze zijn hier vanochtend vergeten om de verwarming aan te zetten”, komt Lucas Maerten (21) bibberend aangelopen. De student ontwerp- en productietechnologie aan Odisee Hogeschool neemt zijn cursussen dan maar met handschoenen onder de loep.

Maar Maerten heeft naar eigen zeggen geen reden tot klagen: “Ik ben al lang blij dat ik hier met enkele maten kan studeren. Mijn zus is eerstejaarsstudent en die heeft het pas moeilijk. Ik heb haar al zien wenen: het is januari en ze kent nog steeds niemand van haar richting.”

Volgens studentenpsycholoog Sarah Vermeersch zijn de co-blokplekken een ongelofelijke stimulans voor jongeren. “Onderschat dat niet hé, voor studenten is de blokperiode, het voortdurend achter het scherm zitten, eigenlijk al begin november begonnen, toen de universiteiten naar code rood gingen. Door nu in groep te leren kunnen ze hun motivatie wat opkrikken.”

Tempo herstellen

Studenten zijn al heel lang hun sociale verbinding kwijt en de consequenties daarvan zijn enorm, zegt Vermeersch. “Dat ritme van opstaan, zich klaarmaken, ergens naartoe gaan, is volledig weggevallen. Nochtans hebben mensen net dat ritme dat bij uitstek nodig, ze halen er voldoening uit. Samen op locatie studeren is een stap in de goeie richting om dat tempo te herstellen.”

Ook Emma Boone (23), masterstudent psychologie aan de UGent, studeert – met een dikke sjaal – in het Augustijnenklooster. Met haar mentale welzijn is het oké gesteld, maar in haar omgeving ziet Boone veel schrijnende verhalen. “Als jobstudent help ik aan de unief mee praatsessies rond eenzaamheid organiseren. Daar zie ik veel Erasmus-studenten die compleet in de put zitten. Ze kunnen geen Nederlands en voelen zich hier helemaal verloren.”

Boones vriendinnen knikken instemmend. Psychologiestudent Charlotte Lemahieu (22) heeft een paar vriendinnen die van de radar zijn verdwenen: “Ik hoor hen gewoon niet meer.”

Maar het is zeker niet bij iedereen kommer en kwel, benadrukt Yoris Wolfs. “Op mijn kot verblijven we met vier en er hangt een keigoeie sfeer. We koken samen, mijn gemoedstoestand is redelijk goed. Scheer de studenten zeker niet over één kam.”

Zwaarste periode voorbij

Volgens de Vlaamse Vereniging van Studenten (VVS) hebben universiteiten en hogescholen alleszins “het maximum” gedaan om studenten deze blokperiode te ondersteunen. Er zijn veel collectieve studieruimtes en er gaat meer aandacht naar studiebegeleiding, al is dat vanop afstand niet evident. “Er zijn gewoon geen wondermaatregelen mogelijk om nu de extra druk weg te nemen die op studenten ligt, niemand kan dat op dit moment”, klinkt het bij VVS.

Het is wat contra-intuïtief maar volgens Vermeersch zal deze examenperiode het welzijn bij jongeren wat verbeteren. “Dit is een andere periode dan de online lesweken met de vele verschillende deadlines en de blok die maar bleef duren. Nu weten jongeren: ‘Binnen drie dagen heb ik dat examen.’ Dat geeft structuur en voorspelbaarheid. Bovendien is er een einde in zicht en gaan de cijfers de goede kant op en dit biedt dan weer perspectief. Volgens mij is de zwaarste periode voor jongeren voorbij, maar dat neemt niet weg dat de psychische kwetsbaarheid zeer hoog blijft.”