De deontologische commissie van het parlement vraagt om het serveren van gratis alcohol in de koffiekamer van de Kamer te bannen. Aanleiding was het incident met Kamerlid Luk Van Biesen (Open Vld). Die zou in september vorig jaar een racistische opmerking gemaakt hebben tegenover zijn sp.a-collega Meryame Kitir. Kamervoorzitter Siegfried Bracke vroeg de commissie na te gaan welke sancties genomen kunnen worden tegen “dergelijke misplaatste, respectloze of onhoffelijke uitspraken”.

Een belangrijke oorzaak van zulke uitspraken is het gebruik van alcohol, zegt de commissie nu. Er moeten daarover “striktere regels” komen. Een van de voorstellen is om het serveren van gratis wijn en bier te bannen in de koffiekamer van de Kamer, legt commissievoorzitter Danny Pieters (N-VA) uit.

Maar Siegfried Bracke zegt dat het parlement de commissie niet volgt. “Het incident met collega Van Biesen had niks met alcohol te maken”, zegt hij.

Ook bij de fractieleiders in de Kamer is te horen dat het probleem van alcohol in de Kamer “onbestaande” is.

Vorig jaar beweerde ook Bart De Wever (N-VA) dat er nogal wat gedronken wordt onder de collega’s. Een uitspraak die hij nadien nooit meer heeft willen herhalen.

“Laten we dat vooral niet overdrijven. De koffiekamer is geen café, vaak is ze leeg. Wanneer iemand te veel zou drinken, zou hij daar direct op aangesproken worden”, zegt Herman De Croo (Open Vld).

De gewezen minister heeft 49 jaar dienst in het parlement. “In het begin van mijn carrière gebeurde het wel dat parlementairen tijdens de middag of zelfs tijdens de debatten op café gingen. In een aantal cafés in de buurt van het parlement hing zelfs een belletje. Zo wisten ze wanneer ze terug moesten gaan voor de stemming. En dan gebeurde het wel eens dat sommigen iets te veel gedronken hadden en je de drank van ver rook”, zegt De Croo die geen namen wil noemen.

Het was De Croo zelfs die er voor zorgde dat in de cafetaria van het parlement naast frisdrank en koffie ook alcohol geschonken werd.

Witboek en groenboek van Daerden

Als we het over alcoholmisbruik ‘op het werk’ hebben bij politici kunnen we niet rond wijlen Michel Daerden. De gewezen minister van Pensioenen van de PS was een sociale drinker. Maar op de duur moest men soms vergaderingen uitstellen omdat hij nog niet nuchter was van de avond voordien. Iedereen kan zich het gestamel van Daerden over zijn ‘witboek’ en ‘groenboek’ nog voor de geest halen.

“Dat was kort na de middag, ik herinner het mij nog goed. Ik denk dat hij toen een pousse-café te veel had gedronken na de lunch. Maar ik kan me de jongste jaren geen andere gelijkaardige gevallen voor de geest halen, zegt De Croo.

Zakfles whisky

Van veel generatiegenoten van de parlementair met 49 dienstjaren op zijn teller is wel geweten dat ze graag iets sterkers hadden dan een tas koffie of zelfs een pintje bier. Zo was er een CD&V-minister die altijd een zakflesje whisky bij had als hij naar het parlement kwam.

“Maar het is niet omdat je iets drinkt, dat je een dronkaard bent. Of moeten we iedereen een alcoholtest afnemen voor hij plaats neemt in het spreekgestoelte? Laat ons ernstig blijven, hé. Als een parlementair zou drinken en bij een alcoholcontrole betrapt wordt, staat het morgen groot in de krant. Wij kunnen ons dat nog minder dan wie ook veroorloven”, meent De Croo. Vandaar dat hij zich vrijdag door een chauffeur naar de vijf verschillende nieuwjaarsrecepties waar hij verwacht werd, liet voeren.

Het is duidelijk dat er een omerta geldt als het over straffe verhalen gaat over ladderzatte parlementairen. Een oud chauffeur van een minister vertelt ons dat hij zijn baas vaak genoeg in de auto heeft moeten ‘duwen’. Uit de koffiekamer lekt er al helemaal niets uit. Deze ruimte is trouwens streng verboden voor journalisten, tenzij ze uitgenodigd zijn.

De tijden zijn veranderd wat dat betreft. De excessen zijn eruit, zegt ook Sigfried Bracke. Hij loopt bijna dertig jaar in het parlement rond, eerst als politiek journalist, daarna als verkozene. Vroeger had je na een ministerraad een mistlamp nodig. Je viel om van de walm van sigaren en sterke drank. Er werd ontzettend veel gedronken. Niet alleen door politici trouwens, ook door journalisten.

In de lift geplast

Wijlen André Cools, Michel Daerden, Alain Van der Biest, ze konden er allemaal goed weg mee. Ooit hebben we zelfs een PS-premier gehad die zo dronken was dat hij zich in de Zestien van deur vergiste en in de lift stond te plassen. Maar ook Guy Mathot (PS), Hervé Jamar (MR) en Luc Van den Bossche (sp.a) hadden een stevige drankreputatie. “Het straffe was dat je dat niet aan hen zag”, zegt een collega.

“Ik denk dat er nu veel meer sociale controle is dan vroeger. Parlementairen houden elkaar beter in de gaten. En als een minister het toch riskeert om te drinken, staat het onmiddellijk op sociale media.”

Denk maar aan Liesbeth Homans tijdens de ‘Nacht van de Televisiesterren’. Haar speech mondde toen uit in een gênante woordenwisseling met presentator Luc Alloo. En ook Pieter De Crem werd in verlegenheid gebracht toen hij in 2008 ‘stiepelzat’ een bar bezocht in New York. Tenminste dat blogde een Belgische barvrouw. Wat er daar toen exact gebeurde, is nooit helemaal uitgeklaard. Maar de barvrouw werd nadien wel ontslagen. Ook het verhaal van de Antwerpse schepen Ludo Van Campenhout haalde uitgebreid te media. Hij liet zich ooit op Aruba behandelen om af te kicken. Om maar te zeggen dat politici ook maar mensen zijn.