De drie Belgische titels van Van Aert op een rij: een bordje ‘actief koersen’, twee minuten spanning en een zandduel met Sweeck

Het klinkt na drie Belgische titels en evenveel regenboogtruien ondenkbaar, maar in aanloop naar het Belgisch kampioenschap van 2016 werd er zowaar getwijfeld aan de capaciteiten van Wout van Aert als kampioenschapsrenner. Het jaar voordien bezweek de topfavoriet in Erpe-Mere onder de druk, nochtans op een parcours dat hem als gegoten zat. 

In thuisbasis Lille zou hem dat geen tweede keer overkomen. Het BK werd aan de zijde van toenmalig mentor Niels Albert psychologisch benaderd: de beste benen had Van Aert al, in het hoofd was er nog ruimte voor verbetering. Tijdens de koers gaf Albert z'n poulain consignes via bordjes. Het bordje voor het eerste deel van de koers luidde: ‘Focus’. Van Aert zat constant in de eerste drie posities, zonder op kop te rijden. Hem zouden ze die dag niet verrassen.

Toen na 24 minuten het bordje ‘actief koersen’ verscheen, was er geen houden meer aan. Van Aert legde een verschroeiend tempo op en sneed de tegenstand met één snelle ronde vakkundig de adem af. Zelfs een vrij harde val kon Van Aert niet van een eerste driekleur houden. Met de tranen in de ogen reed de thuisrijder solo over de finish. Laurens Sweeck werd tweede, Sven Nys mocht als derde mee op het podium in z'n laatste BK.

Goed twee minuten. Zo lang duurde de spanning op het BK in Oostende in 2017. Na nog geen halve ronde had titelverdediger en wereldkampioen Van Aert al het ruime sop gekozen. Een kanonstart, een spurtje op de brug en een snelle passage op het strand: meer had Van Aert niet nodig om de tegenstand al vroeg buitenspel te zetten. 

Na een demonstratie van een uur mocht Van Aert op het podium voor de tweede keer op rij de Belgische tricolore aantrekken. Kevin Pauwels finishte op een kleine minuut als tweede, voor Laurens Sweeck.

Roland Liboton, Sven Nys en Danny De Bie. Dat waren voor het BK van 2018 de enige drie renners die erin slaagden drie keer op rij Belgisch kampioen veldrijden te worden. Van Aert kon zich in Koksijde bij dat illustere rijtje voegen, maar dan moest de wereldkampioen wel voorbij zandspecialist Sweeck. Die wilde na twee podiumplaatsen eindelijk eens de hoofdvogel afschieten.

Het verwachte duel kwam er. Van Aert probeerde net als in Oostende het jaar ervoor snel de beslissing te forceren, maar dat was buiten Sweeck gerekend. De grote uitdager kliefde uitstekend door het zand en pikte z'n wagonnetje aan bij de wereldkampioen. Rond halfweg koers gooide Sweeck zelf zijn troeven op tafel. Op naar een verrassing?

Neen, want Van Aert liet het kopje niet hangen en dichtte de kloof. Op zo’n twee ronden van het einde was het opnieuw Van Aert die druk zette. Een klein foutje van Sweeck resulteerde in een steeds groeiend verschil. De vogel was gaan vliegen, Van Aert pakte z'n derde opeenvolgende Belgische titel. Opvallend: Van Aert kon de Belgische driekleur nooit dragen tijdens een cross omdat hij steeds ook wereldkampioen was of hij - zoals in 2016 - de leiderstrui in de Wereldbeker droeg. Daar kan de Lillenaar in Meulebeke verandering in brengen.