Pauwels Sauzen-Bingoal had meerdere ijzers in het vuur, maar Michael Vanthourenhout en Eli Iserbyt kenden wel meteen een slechte start. De uittredende kampioen én derde kopman bij dat team, Laurens Sweeck, ging wel goed van start en trok snel van leer door de zandstrook. Wout van Aert moest het gaatje meteen dichten, met een half peloton nog in zijn wiel. De topfavoriet kweet zich uitstekend van zijn taak, dichtte de kloof en trok meteen naar de leiding. De kersverse papa wist dat hij snel moest handelen in de race, nu twee concurrenten vroeg achteruitgeslagen waren.

Kwartiertje spannend

Sweeck volgde, Toon Aerts en Quinten Hermans bleven nog wat in de buurt. Op een heuvelpartij zette Van Aert alles op alles, waardoor ook Sweeck overboord ging. Na een kwartiertje was Van Aert solo in Meulebeke. Achter hem reed Aerts naar Sweeck, die even moest bekomen van zijn poging om de leider bij te houden. Met Europees kampioen, Eli Iserbyt, ging het intussen minder goed. De West-Vlaming zat op een zeventiende plaats halverwege de cross en gaf op.

Van Aert trok er zich niks van aan, op weg naar nog maar eens een titel op zijn palmares. Zijn vierde Belgische titel veldrijden, naast ook drie wereldtitels in het veld en twee Belgische titels in het tijdrijden. Intussen geraakte Vanthourenhout meer in zijn tempo, waardoor hij naar Aerts en Sweeck reed. Die laatste moest lossen, waardoor de kerel uit Schriek het podium zou missen. De achtervolgers werden niet verder achteruit geslagen door de leider, die wat gas terug leek te nemen in de laatste ronden.

Aerts plooit zelden en bewees dat in de laatste twee ronden door zelfs enkele seconden terug te pakken. Van Aert moest daardoor tot aan het gaatje gaan in de laatste ronde. Zijn gouwgenoot maakte zich echter niet al te veel zorgen, op weg naar de titel. Hij reed soeverein naar zijn vierde titel in Meulebeke, amper enkele dagen na de geboorte van zijn zoon Georges. Toon Aerts werd tweede, Michael Vanthourenhout derde.