Geen supporter in het stadion, maar mascotte blijft komen: “Ik ben nu zelfs vermoeider dan vroeger”

Er is de dino: Gunnersaurus, de mascotte van Arsenal, weggesaneerd door coronabesparingen tot speler Mesut Özil besloot “zolang hij daar speelde, zijn loon te zullen betalen”. Er is het piratenduet: Manten en Kalle, altijd present op thuiswedstrijden van KV Oostende, ook tijdens corona – “om ook voor de supporters die thuis op tv volgen een touch van de ambiance te creëren, al is het maar een heel klein beetje”, aldus woordvoerder Bram Keirsebilck. En er is de kanarie: Binkie, het huisdier van STVV. Zondag stond hij als enige supporter in een leeg stadion. Pandemie of niet, we willen duidelijk een zacht figuurtje bij onze scherpe goals: de mascotte, de échte keeper in het voetbal. Zelfs al valt er geen mens meer te entertainen in de tribune.

“Voor ons is Binkie een essentieel beroep”, zegt Sven Menten, ticketing manager bij STVV. “Meer coronaproof kan niet, hij heeft een volledige tribune voor zich alleen. En hij is niet de enige die hier nog rondloopt. Ook onze huis-dj is bijvoorbeeld aanwezig. We proberen al onze medewerkers het gevoel te geven dat er niks veranderd is. Als een soort van stil protest tegen heel dat coronagegeven. En tegelijk willen we doorbreken hoe stil het hier is, dat je op tv de trainer bijna hoort praten tegen de linksback.” Ook de spelers hebben er deugd van, klinkt het. “Afgelopen zondag werd er tijdens de laatste twintig minuten zo veel mogelijk getrommeld, om de spelers vooruit te duwen. Bij de provinciale voetbal is dat ook zo: de paar mensen naast het plein die het hardst roepen, zijn het meest motiverend. En deze mascotte is de meest gepassioneerde van alle die ik al gezien heb.”

Zetelkes

In Binkie zit Jarne Boyen (21): even zonnig als zijn gele volkswagen met nummerplaat ‘Binkie’. Sinds 2015 is hij de kanarie van STVV. “Als kleine jongen ben ik op de fandag naar de voorzitter gestapt aan het frietbarakske, of hij nog een mascotte zocht? En ze hebben mij gebeld.” Wat zijn rol als kanarie in niet-coronatijden inhoudt? “Vooral onnozel doen. Eens wuiven naar de mensen op de tribune, danskes doen, spelers van de andere ploeg een beetje pesten. En àltijd het publiek zoeken.” Iets wat nu volledig wegvalt. “Het voelt heel anders. Nu doe ik alsof er publiek is. Ge moet er hetzelfde van maken, er zelf voor zorgen dat het plezant blijft. En daarom heb ik plots veel meer vrijheid. Elke week denk ik na: wat ga ik doen, zodat de camera me ziet. De eerste match zonder publiek heb ik een grote teddybeer gekocht in Dreamland, Balou, voor gezelschap in de tribune. Een andere keer heb ik een decortje gemaakt met een kerstboom, cadeautjes, zetels en een tafeltje. Ik wil de kijker iets anders laten zien dan lege stadions, en alleen voetbal. Eens goed lachen, dat kunnen de mensen gebruiken.”

En dat vraagt minstens evenveel zweet als in een vol stadion. “Ik ben nu misschien zelfs vermoeider na een match dan vroeger. Ik geef mij altijd de volle honderd procent. Nu zijn er veel meer mensen die mij aanspreken, dat ik goed bezig ben. Plus: ik zie meer van de match. Ik leer er zelf ook uit. In mijn hoofd ben ik nu al een betere voetballer.” (lacht)