Strandbloemen verkopen is erkend als immaterieel erfgoed: "Unieke traditie aan onze kust, bestaat niet in het buitenland"
Wie heeft er als kind geen strandbloemen verkocht aan zee? Het is een unieke traditie aan onze kust en het is nu ook officieel erkend als immaterieel erfgoed door Vlaanderen.
Tijdens de zomermaanden maken heel wat kinderen samen met hun ouders of grootouders bloemen in crèpepapier. Ze zetten daarna een kraampje op het strand en ruilen de bloemen voor schelpen. Welke schelpen dat zijn, verschilt van gemeente tot gemeente. Het is een unieke traditie aan de Belgische kust en het wordt in alle kustgemeenten gedaan. Zoiets komt niet voor in het buitenland.
Hoe is het ontstaan?
Hoe het strandbloemenspel ontstond, is onduidelijk. Het begon in de jaren 1920 en werd daarna van generatie op generatie doorgegeven. Vooral de opkomst van het massatoerisme na de tweede wereldoorlog zorgde voor meer spelende kinderen aan de kust en dus ook voor een toename van strandbloemenwinkeltjes.
Kinderen leren bij
"Het is belangrijk dat de traditie kan worden voortgezet omdat de kinderen er heel veel van leren", zegt Triene Vandenbussche van de vzw Kusterfgoed: "De kinderen leren hierbij heel wat skills. Zo raken ze niet alleen bedreven in verkooptechnieken en prijszetting, maar leren ze ook communiceren met kinderen die een andere taal spreken. De strandbloemenverkoop is dus niet alleen een traditie die de verschillende generaties binnen een familie verbindt, maar die ook kinderen van verschillende achtergronden samenbrengt."
Dankzij de aanvraag van Kusterfgoed, krijgt deze traditie een plaats op de Inventaris Vlaanderen van het Immaterieel Cultureel Erfgoed. Daarop staat bijvoorbeeld ook het garnaalvissen met paarden in Oostduinkerke of de Last Post in Ieper.
