"Je staat in startblokken, pistool gaat af, maar je blijft steken": trans personen over lange wachtlijsten

Vorig jaar hebben zich 646 mensen aangemeld bij het Centrum voor Seksuologie & Gender van het Universitair Ziekenhuis van Gent. Dat is een record. Het centrum is de enige plek in Vlaanderen waar trans personen terechtkunnen voor het volledige traject van eerste gesprek tot eventueel operatie en behandeling. Maar omdat er zoveel aanmeldingen zijn, is er een lange wachtlijst ontstaan die het centrum nauwelijks aankan.

Amar Simon is 47 en een non-binair persoon. Dat is iemand die zich niet thuisvoelt in de binaire gendercategorieën man of vrouw en zich beter voelt bij een andere, niet-binaire, genderidentiteit. Dit uit zich soms in de genderexpressie, door mannelijke en vrouwelijke kenmerken te combineren of net te verwerpen.  Amar Simon identificeert zich als trans man en staat al 13 maanden op de wachtlijst in Gent.

Toen Amar Simon na lang wikken en wegen besloot een afspraak te maken, moest die een bittere pil slikken. Amar Simon zou minstens een jaar moeten wachten op een eerste afspraak: "Het is alsof je in de startblokken staat, het pistool gaat af en je blijft gewoon steken" (lees verder onder video): 

Ook Jess (35) werd geboren als vrouw: "Op jongere leeftijd besefte ik dat ik in het verkeerde lichaam ben geboren. Via iemand die in hetzelfde traject als ik zit, ben ik uitgekomen bij het UZ Gent. Daar sta ik nu op de wachtlijst voor mijn borstverwijderingsoperatie. "

Jess wacht al tien maanden op een eerste gesprek (lees verder onder de video):

Professor Guy T'Sjoen, diensthoofd van het Centrum, is zich bewust van het probleem en geeft toe dat een wachttijd van anderhalf jaar te lang is.  Vooral voor jongeren die al even met zichzelf worstelen en dan eindelijk toch de stap durven te zetten, is die wachttijd een bittere pil. Zeker omdat het in sommige gevallen gepaard gaat met (zware) psychische problemen. Problemen die geen anderhalf jaar kunnen wachten.

Tayler is 19 en trans man. Hij vindt het moeilijk om in zijn dagelijkse leven geconfronteerd te worden met het feit dat hij als vrouw geboren is. Tayler wacht al negen maanden op een afspraak: "Je wordt iedere dag geconfronteerd.  Als je opstaat: je hebt een vrouwelijke stem, je hebt geen baard. Bij de dokter. Onder de douche heb je hele grote confrontaties. Het dagelijkse leven is gewoon heel moeilijk."

Tayler(19) vertelt over zijn dagelijkse moeilijkheden (lees verder onder de video):

Om lange wachtlijsten te vermijden, moeten er volgens T'Sjoen dringend centra bij komen. In het ziekenhuis Oost-Limburg in Genk is er al een startend initiatief, maar ook Brussel en Wallonië zouden moeten volgen.

In de tussentijd verwijst T'Sjoen trans personen door richting lokale begeleiding zoals huisartsen en psychologen. Al is die weg niet even makkelijk, ondervond ook Amar Simon (47): "Dat vraagt heel veel energie. Het is allemaal nieuw en overweldigend. Je moet alle verschillende stappen en zorgverleners goed kunnen afstemmen op elkaar. Wat normaal gezien gebeurt door zo'n genderteam, moet je allemaal zelf doen."

Amar Simon wou geen anderhalf jaar wachten op de eerste stappen in de transformatie en zocht zelf hulp (lees verder onder de video):

Zit u zelf met vragen rond het thema? Dan kan u  anoniem terecht bij het transgenderinfopunt op de website transgenderinfo.be of op het gratis nummer 0800 96 316.