Delphine Lecompte nadat ze Bart De Pauw verdedigde: ‘Men geniet van zijn ondergang’
Sinds Delphine Lecompte het in enkele opiniestukken opnam voor Bart De Pauw, die door meerdere vrouwen wordt beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag, heeft de dichteres het internet over zich heen gekregen.
Volgens u wordt de programmamaker buitenproportioneel gestraft?
“De grootst mogelijke straf is volgens mij dat je niet meer je roeping of levenswerk kan doen. Als schrijver kun je altijd aan een potlood en een blad papier geraken. Maar sinds de affaire naar buiten is gekomen kan De Pauw zijn beroep niet meer uitoefenen. Dat vind ik wrang. Daarom pleit ik voor meer mildheid. Maar ik heb toch een kleine paniekaanval gehad toen er online zoveel reacties op mijn teksten kwamen.”
Wat stond er in die reacties?
“Het ging van opmerkingen over mijn schrijfstijl tot het verwijt dat ik aan victim blaming zou doen. Ik heb het woord slachtoffers tussen aanhalingstekens gezet. Maar ik heb dat gedaan omdat ik vooral fiere getalenteerde vrouwen zie. Dan vind ik het woord slachtoffer te beperkt. Dan kreeg ik nog de opmerking dat ik een ‘boomer’ ben, maar volgens mij ben ik daar te jong voor.
“Er zijn ook een aantal mensen die struikelen over een passage die ik schreef over macht. Die zit niet enkel bij de baas of de leidinggevende, is mijn betoog. Ook wie aantrekkelijk is, heeft een vorm van macht over anderen.”
Maar toen De Pauw die berichtjes stuurde, zat hij wel in een positie waarbij hij als programmamaker de carrière van een actrice kon maken of kraken. Is dat dan niet problematisch?
“Natuurlijk vind ik dat wel problematisch. Hij is blijkbaar ook heel hardnekkig geweest, want het waren heel veel sms’en én ze waren erotisch van aard. Maar ik weet niet of ik zijn gedrag echt agressief vind. Ik heb in De Morgen al geschreven dat ik me daar zelf al eens aan bezondigd heb (Lecompte stuurde naar eigen zeggen duizenden berichten naar een Nederlandse dichter op wie ze verliefd was, YV).
“Ik denk dat heel veel mensen al verliefd zijn geweest, of zijn afgewezen, en zich daar niet hebben bij kunnen neerleggen. Mensen zijn toch ook maar geile, duistere, grillige wezens die fouten maken. Dan vraag ik me af: wie zijn dan al die moreel onberispelijke personen?”
In Humo noemt u hen De Nieuwe Puriteinen. Wie zijn dat dan?
“Ik denk dan aan al wie zijn mond vol heeft over ‘consent’ in een erotische context. Ik heb twee zusjes die twintig jaar jonger zijn dan ik. Met hen heb ik al heftige discussies gevoerd over dat begrip, want je krijgt het mij toch moeilijk uitgelegd.
“Goeie seks betekent net dat je je verliest. Je bijt elkaar, of je grijpt elkaar vast. Geeft een klets, zodat je vingers in het vlees blijven staan. Ik weet niet of je dat allemaal in regels kan vastleggen. Je kan daar niet iets steriel en klinisch van maken, want dan dood je de erotiek.”
Door alle reacties die u ondertussen heeft gekregen, voelt u met De Pauw nog meer mededogen, schrijft u.
“Ik heb nu een flink staaltje venijn over me heen gekregen. Sinds mijn deelname aan De slimste mens, wordt alles wat ik schrijf meer onder de loep gelegd. Maar het is nog lang niet wat de ‘echte’ BV’s meemaken. Wat De Pauw nu naar zijn hoofd krijgt geslingerd, moet volgens mij heel traumatisch zijn. Men heeft genoten van zijn succes, nu geniet men van zijn ondergang.”