Lisette Ma Neza, onze eigen Amanda Gorman: "Je moet kinderen inspireren en het gevoel geven dat zij ook alles kunnen"

Voor velen was de inauguratie van de nieuwe Amerikaanse president Joe Biden een historisch moment. Kamala Harrris werd Amerika’s eerste vrouwelijke vicepresident, en dan nog van Afrikaans-Aziatische origine. Ze legde de eed af voor Sonia Sotomayor, de eerste latina opperrechter van de Verenigde Staten.

Maar het was het optreden van de 22-jarige dichteres Amanda Gorman dat iedereen ontroerde. Ook dichteres Lisette Ma Neza. “Amanda’s gedicht zette me aan om zelf een gedicht te schrijven”, zegt ze in “De zevende dag”. “Het was echt krachtig om haar daar te zien. Ze stond er voor veel meer dan alleen zichzelf. Haar optreden, maar ook de inauguratie van Kamala Harris zullen jonge meisjes inspireren.”

“Toen ik een kleine jongen was kreeg ik vaak ‘bruine aap’ naar mijn hoofd geslingerd", zegt VRT-journalist Riadh Bahri. "Of zeiden ze dat mijn moeder gek was omdat ze met een Arabische man getrouwd was. En als ik dan de beelden zie van die inauguratie, dan denk ik dat we stappen zetten. Sommige trappen groter dan de andere. Soms komen ze te traag. Maar we zetten stappen.”

"Het was een heel mooi moment", beaamt ook studente en Karibu-oprichtster Felicia Mukendi-Kalonji. "Ik werd er helemaal stil van, maar het is ook jammer dat dit vandaag de dag nog zo'n historisch moment is. Het is vooral belangrijk dat we nu niet stoppen met die beeldvorming en representatie."

“Het is belangrijk dat jonge kinderen voorbeelden zien van mensen met een belangrijke functie in wie ze zichzelf herkennen”, zegt Riadh Bahri. “Dat geeft hen het gevoel dat zij dat ook alles kunnen", bevestigt Lisette Ma Nezi. “Daarnaast is het ook gewoon een representatie van hoe de maatschappij er echt uit ziet.”

"Er is diversiteit.", voegt Felicia Mukendi-Kalonji toe. "Er is talent. Dan moet je dat ook tonen. De media kunnen hierin een verbindende en zelfs een onderwijzende rol spelen. Het is belangrijk in de ontwikkeling van iedereen dat je die diversiteit in de samenleving kunt zien."

Op 27 december postte Felicia Mukendi-Kalonji een open brief aan de VRT waarin ze een gebrek aan diversiteit op het scherm aankaartte. In haar brief schreef ze dat ze zichzelf niet herkende wanneer ze de openbare omroep keek. 

"Als mensen het gevoel hebben dat de openbare omroep hen niet vertegenwoordigt, dan doen we het niet goed", reageert Riadh Bahri. "Dan moeten we beter ons best doen. Maar er is al veel veranderd tijdens de tien jaar die ik hier werk. We verengen diversiteit ook te vaak tot etniciteit. Diversiteit slaat bijvoorbeeld ook op geslacht en geaardheid."

"Er zijn inderdaad gekleurde mensen op de VRT", zegt Mukendi-Kalonji. "Dat is een goed begin, maar waar is de rest? Je moet mensen kunnen meetrekken in je verhaal. Toen ik de film "Black Panther" zag, voelde ik mij eindelijk gezien."

"Ik was dan ook zeer aangenaam verrast om te weten te komen dat er morgen voor de eerste keer in Vlaanderen een serie uitkomt met een zwarte persoon in de hoofdrol (De Shaq, nvdr.). Maar het is toch gek dat dat nu pas gebeurt?"

Hoewel de reacties op haar open brief overwegend positief waren, meldt Mukendi-Kalonji dat er ook mensen waren die reageerden dat je mensen niet enkel mag aannemen omdat ze van buitenlandse origine zijn.

"Er is een misconceptie dat als je meer mensen includeert, dat de kwaliteit van het werk lager zal zijn", zegt Mukendi-Kalonji. "Ik geloof ook niet dat je mensen enkel aanneemt op basis van huidskleur, geslacht of geaardheid. Je neemt mensen aan omdat ze competent zijn."

"Ik ben er echt van overtuigd dat mijn collega's en ik aangenomen zijn op de VRT op basis van wat we kunnen", stemt Bahri in. "Je moet ook echt stilstaan bij het belang van de symbolische waarde van diversiteit.

"Ik hoop dat jongeren die nu opgroeien toch net iets meer het gevoel hebben dat er stappen gezet zijn en ik hoop dat we samen nog meer steppen zullen zetten", besluit Bahri.