Robin-pas moet 20.000 kinderen helpen schoolfactuur te betalen

Ongeveer een op de vijf kinderen groeit op in kansarmoede. Een vaak terugkerend probleem is dat hun ouders moeite hebben met het kopen van essentieel schoolmateriaal, met name schoolboeken. Om hen daarbij te helpen, richtten Wouter Cauwenbergh, Bert Smits en Philip Vermeylen de Stichting Robin op.

Via de zogenaamde Robin-pas bieden zij gezinnen die recht hebben op een verhoogde studietoelage een renteloos afbetalingsplan aan voor het aankopen van schoolmateriaal. Afhankelijk van de situatie van een gezin kan daar nog eens een korting bovenop komen. Dat is mogelijk doordat de stichting samenwerkt met zowat alle uitgeverijen en distributeurs van schoolboeken. Zij stellen zich, via de stichting, garant voor de factuur.

Het project kwam minister Weyts in mei van vorig jaar ter ore. Hij raakte gecharmeerd en geeft de Stichting nu een subsidie van 100.000 euro. Bedoeling is om zo 20.000 leerlingen te bereiken volgend schooljaar. “Dit is een uniek samenwerkingsverband, dat alle spelers in de schoolkosten wil samenbrengen”, zegt Weyts. “Die subsidie zorgt voor een hefboom”, zegt medeoprichter Wouter Cauwenbergh. “Op die manier ligt een kapitaal van 4.306.000 euro klaar, dat onze partners opzijleggen voor afbetalingsplannen en kortingen.”

Proefproject

“Wij zijn heel blij dat de uitgeverijen en distributeurs aan tafel zitten”, zegt Sabine Verheyden, directrice van het Lutgardiscollege in Oudergem, een van de scholen uit het proefproject van de Robin-pas de afgelopen twee jaar. “Ervoor kwam het dan altijd op de school aan om tussen te komen bij onbetaalde facturen. Maar dat is noch houdbaar, noch mogelijk voor elk kind.”

In Oudergem zijn ze tevreden over het initiatief. Van de 25 passen die ze elk jaar kregen, werden de meeste gebruikt. Maar corona bemoeilijkt de werking dit jaar. Ze merkten vorig jaar dat de pas louter aanbieden voor wie hem nodig had toch nog voor een drempel zorgde. “Dus hielden we in de gaten wie de schoolboeken niet had besteld en ging we het gesprek met hen aan”, zegt Verheyden. “Als mensen dan doorhebben dat je hen echt wilt helpen, konden we hen wel over de streep trekken.” Maar zulke gesprekken voer je nu eenmaal niet gemakkelijk via de webcam.

Wel was het proefproject een succes: in totaal deelde de Stichting elk schooljaar 500 passen uit. 76 procent daarvan werd gebruikt door de gezinnen die er recht op hadden.

Flankerend beleid

Zal dit ook zoden aan de dijk zetten? “Je hebt de milde en de harde evaluatie”, zegt armoede-expert Wim Van Lancker (KU Leuven). “Enerzijds is dit een deel van de puzzel in het probleem van armoede op school. Ervoor zorgen dat kinderen schoolboeken hebben, vergroot de kans dat ze afstuderen, wat een investering is op de lange termijn.”

“Anderzijds is dit een beetje water naar de zee dragen: het onderliggende probleem van armoede pakt dit niet aan”, zegt Van Lancker. “Het initiatief lijkt wel goed uitgerold te worden, maar het blijft flankerend beleid: het beleid had ook kunnen proberen om het probleem van een hoge schoolfactuur op zich te vermijden, bijvoorbeeld door de maximumfactuur uit het basisonderwijs door te trekken naar het secundair.” Ook het Netwerk tegen Armoede noemt dit “een lovenswaardig initiatief”, maar vraagt “structurele oplossingen”.

Op het kabinet van minister Weyts antwoordt men dat “het bevoegdheidsdomein Onderwijs armoede niet structureel kan oplossen”. “Wel is dit iets heel tastbaars dat ook een voelbaar verschil zal maken voor de mensen in armoede zelf.” Bij de Stichting Robin zelf reiken ze de hand. “We nodigen iedereen uit om mee aan tafel te komen zitten en ons te zeggen wat we beter kunnen doen”, zegt Cauwenbergh. “Maar we willen liever al in actie schieten en niet wachten tot onze aanpak perfect is. Dan gebeurt er namelijk niets.”