Geheime opname van laatste gesprek VRT en De Pauw gelekt: ‘Ik kom hier over als een predator’

In een interview met Telefacts NU, dat vanavond wordt uitgezonden, zegt Ines De Vos, de echtgenote van De Pauw: “Ik vind het ongelooflijk belangrijk dat dit verhaal gekend is, omdat er op dit moment niemand is die daar iets van weet. Elke keer als ze beginnen over die zaak, beginnen ze met de videoboodschap van Bart. Terwijl er van alles aan voorafgegaan is dat gewoon niet oké is. Dat ontslag van Bart stinkt.”

Het is dinsdag 7 november 2017. Vijf dagen eerder heeft De Pauw van VRT-CEO Paul Lembrechts te horen gekregen dat de samenwerking met zijn productiehuis Koeken Troef! wordt stopgezet. Met dit ultieme gesprek hopen De Pauw en zijn advocaat Michaël Verhaeghe meer uitleg te krijgen. Aan de overkant van de tafel zitten drie VRT-medewerkers.

‘Bepaalde scènes opnieuw’

Een betrokkene neemt het gesprek op, zonder medeweten van andere partijen aan tafel. Een VRT-stem is te horen. Die zegt: “Over het aantal getuigenissen, data en concrete uitspraken ga ik me onthouden. Wat mij opviel in die gesprekken én wat me bezorgd maakte: ik heb angst gevoeld bij de betrokkenen. Angst voor het moment van de feiten. Zelfs nu nog. Men heeft angst om naar buiten te komen. Wat ik merk is dat een aantal gedragingen van Bart... ik mag u toch met Bart aanspreken hé?”

De Pauw: “Graag.”

De medewerker beschrijft de meldingen. Over nachtelijke sms’jes, controledrang, machtsmisbruik.

De VRT-stem: “Een aantal mensen sprak ook over bezoeken aan de privéwoning. Onverwachte, onaangekondigde en ongewenste bezoeken. Op die personen maakte dat indruk. Zo van: ‘Bart staat ook al voor mijn deur. Mijn woning, dat is toch privé. Hij staat hier als hij dat wenst.’ Een aantal mensen sprak ook van aanrakingen. Soms subtiele aanrakingen. Een hand op het zitvlak. Er heeft niemand melding gemaakt van zware lichamelijke feiten. Ook al was de daad op zich vrij onschuldig, de impact was groot. Zij hadden het gevoel ook dat soms bepaalde scènes werden aangepast, herwerkt of op het laatste moment meermaals opnieuw opgenomen.”

Advocaat: “Kan je dat verduidelijken?”

“Ja, dat waren bepaalde scènes.”

De Pauw: “En die ík opnieuw wou doen?”

“Die jij opnieuw wou doen, ja.”

De Pauw: “En een volledige ploeg die daarin meegaat dan?”

“In aanwezigheid van de volledige ploeg, ja. Jij had als scenarioschrijver op dat moment de mogelijkheid om dat te doen. Vandaar dat zij zich kwetsbaar voelden.”

Advocaat: “En meerdere personen hebben dat aangegeven?”

“Ik kan geen details geven, maar het gaat om meerdere personen en verschillende scènes. In die zin geven de vrouwen aan dat zij zich vragen stellen bij misbruik van jouw positie. De vrouwen hadden angst voor hun carrière.”

‘Meer of minder dan tien?’

De Pauw en zijn advocaat krijgen te horen dat de betrokkenen hun namen liever niet verbonden zien aan dit dossier. Dat ze het aanvoelden als soort intellectueel-strategisch, emotioneel machtsspel. “Ze wisten niet goed welke kant uit”, besluit de VRT-stem. “Dat zijn de verhalen die ik heb ontvangen.”

Advocaat: “Waarvoor dank. Ik heb een eerste vraag. Gaat het om meer of minder dan tien?”

“We hadden gezegd daar geen uitspraken over te doen. Eigenlijk is elk geval één te veel.”

De Pauw, na overleg met zijn advocaat: “Ik zou wel graag eens een paar dingen in de context willen zetten. Ik maak al dertig jaar televisie. Met mannen, maar ook met heel veel vrouwen die altijd met mij willen samenwerken. Ontelbare vrouwen, zowel voor als achter de schermen. Wij met Koeken Troef! hebben een bedrijf. Ik denk dat wij uitzonderlijk zijn, want 65 tot 70 procent van de werknemers zijn vrouwen.

“Als wij creatieve dingen maken is het heel belangrijk dat je nauw samenwerkt. Een ongelofelijk goede sfeer op de set is belangrijk. Dat gaat er soms heel los aan toe. Met flauwe moppen, heel schunnige. Ik herinner me gevallen waarbij ik waarschijnlijk te onstuimig ben geweest in enkele berichten. Maar ik herinner me ook dat, als iemand te kennen gaf dat het erover was, ik me dan overvloedig heb geëxcuseerd. Anderzijds werden er ook naar mijn kant toe sms’en gestuurd of een band met mij gezocht. Ik ben iemand bekend. Ik heb al vaak zelf een stop moeten zetten.”

Het filmpje

De Pauw: “Ik kom hier over als een predator. Dat kan je geen dertig jaar doen. Dat gaat niet. Daar moeten meer sporen van zijn. Ik ben heel verward… En ik zeg het… Ik weet ook niet of in het geval van ‘flirtages’ die dames ook gezegd hebben dat dit wederzijds was. Ik herinner me gevallen waarbij dames zich niet onbetuigd lieten in flirterige dingen. En dat opduiken op adressen. Dat zal niet in veel gevallen zijn. Ik moet echt terugspoelen. Ik heb niet de gewoonte om op te dagen bij actrices of acteurs.”

VRT-stem: “Die mensen hebben een melding gemaakt. Wij kunnen dat niet naast ons neerleggen.”

De Pauw: “Maar dat heeft dan weer een groot gevolg, hé.”

Een dag na dit gesprek krijgt De Pauw te horen dat de VRT niet terugkomt op haar beslissing. Een dag later verneemt hij dat enkele kranten de volgende dag het nieuws zullen brengen. Diezelfde avond maakt De Pauw zijn filmpje. Daarin zegt hij over de sms’jes: “Stalking? Dat is wel een misdrijf hé?”

In 2016 werd belaging een klachtmisdrijf. Dat betekent dat als een parket verneemt dat iemand wordt gestalkt, het zelf in actie hoort te komen en niet wacht tot het slachtoffer de stap naar justitie zet. Met zijn filmpje liet De Pauw het parket in Mechelen dus geen keuze. Er volgden huiszoekingen, alle digitale communicatie werd opgevraagd, een onderzoeksrechter verhoorde veertien slachtoffers. Volgende donderdag buigt de correctionele rechtbank in Mechelen zich over de strafrechtszaak waarin negen vrouwen zich burgerlijke partij stelden.

De Pauw staat terecht voor belaging en elektronische overlast. Hij spande zelf een burgerlijke rechtszaak aan tegen de VRT. Hij eist 12 miljoen euro, maar een burgerlijke rechtbank zal volgens het oude rechtsprincipe ‘le pénal tient le civil’ pas uitspraak doen over zo’n claim nadat de strafzaak is afgehandeld.

Reactie VRT

De VRT reageerde gisteren bij monde van woordvoerder Bob Vermeir: “Op basis van de beschikbare informatie moeten wij vaststellen dat de Telefacts-reportage focust op het civielrechtelijk geschil tussen VRT en het gezin De Pauw, en zich daarvoor integraal baseert op informatie aangeleverd door de heer De Pauw, gaande van de ingebrekestelling aan het adres van de VRT, stukken uit het strafdossier en een illegaal gemaakte opname van een gesprek tussen De Pauw en een aantal VRT-medewerkers.

“Dat het parket de heer De Pauw na grondig onderzoek heeft doorverwezen naar de correctionele rechtbank lijkt volledig nevengeschikt te zijn, terwijl net dit proces klaarheid zal brengen over de vraag of de heer De Pauw zich wel of niet schuldig heeft gemaakt aan belaging. De VRT heeft van bij het begin gepleit voor een serene aanpak van deze zaak en dat gaan we blijven doen. Daarom gaan we het debat niet voeren in de media. We hebben alle vertrouwen in de werking van justitie.

“De zaak Bart De Pauw heeft een grote voorbeeldrol in de behandeling van klachten over grensoverschrijdend gedrag. Het is duidelijk dat de manier waarop deze zaak in de media uitgespeeld wordt alle preventiediensten in het gedrang brengt. Het doorbreken van de vertrouwelijkheid van deze vertrouwenswerking door rapporten van de preventieadviseur en het beroepsgeheim te grabbel te gooien en onrechtmatige opnames van gesprekken met de preventieadviseur publiekelijk in de media te verspreiden, zal ervoor zorgen dat slachtoffers opnieuw niet geneigd gaan zijn om dit te melden aan de juiste instanties en dat de straffeloosheid van grensoverschrijdend gedrag in de hand zal worden gewerkt.”

Christine Mussche, advocate van negen betrokken vrouwen, wenste gisteren niet te reageren.