Denis, je wou lange tijd niet praten met de media. Waarom?

“Het was niet het juiste moment. Ik zat in een slechte situatie. Ik had na de gewonnen finale tegen OH Leuven gezegd dat ik een legende was en ik vond dat ik dat moest tonen op het veld vooraleer ik opnieuw een interview zou geven. Na Zulte Waregem vroeg je mij ook al om een interview, maar dat vond ik te snel. Dat was mijn eerste match in een lange tijd. Nu is de tijd rijp.”

Je speelde de voorbije drie wedstrijden opnieuw 90 minuten en kijk: Beerschot hield drie keer de nul. Toeval?

“(lacht) Mensen hopen nu dat de arrogante Denis Prychynenko zal zeggen dat het geen toeval is, maar dat ga ik niet doen. Na een slechte periode komt altijd weer een goede periode. Ik had geluk dat ik aan het begin van die goede periode opnieuw in het team ben gekomen. Ik surf mee op de positieve flow van de ploeg. Meer is het niet.”

De trainerswissel heeft jou geen windeieren gelegd. Zou je verhaal op het Kiel voorbij geweest zijn als Hernán Losada hier nog coach was?

“Dat weet ik niet. Ik spreek niet graag slecht over andere mensen. Ook niet over trainers. Ik heb in mijn carrière meer dan twintig verschillende trainers gehad en ik kan ze allemaal nog recht in de ogen kijken. Ook Hernán. Hij was eerst mijn ploegmaat, nadien mijn coach. Het klopt dat we woorden hebben gehad en dat ik niet meer in zijn plannen paste. Dat moet je als speler gewoon aanvaarden. Ik ben niet haatdragend. Onze relatie was niet meer zo goed als ze ooit was, maar ik wens hem het allerbeste in de MLS. Intussen heeft Will Still me opnieuw een kans gegeven en daar ben ik hem heel dankbaar voor. Het systeem van Will ligt me ook beter, denk ik.”

Wat was er dan juist gebroken tussen jou en Hernán Losada?

“Kijk, ik loop hier nu al vijf jaar rond. Ik heb de echte Beerschotmensen binnen deze club leren kennen, zoals Marc Noé, Mo Messoudi, Gunther Dieltjens, Walter Damen en Luther Rommens. Loyale mensen met een hart voor deze club, voor wie deze club alles betekent. Ook ik ben van deze club beginnen houden met heel mijn hart. Ik ben loyaal aan de club en het ploegbelang primeert voor mij. Altijd. Hernán heeft me op een bepaald moment van iets beschuldigd dat ik niet heb gedaan en dat ik er ver over vond. Daar had ik het heel moeilijk mee. En dat heb ik hem ook laten weten. Maar ik hou nog steeds van Hernán, hoor. Dat mag je zo opschrijven. Als ik hem tegenkom, wil ik zeker iets met hem gaan drinken. Hij wordt nu coach in Amerika en ik sta opnieuw in de ploeg. Alles is uiteindelijk toch goed gekomen.”

Je was jarenlang een steunpilaar van Beerschot. Hoe moeilijk was het de voorbije maanden om keer op keer naast de ploeg te vallen?

“Ik had het al eens meegemaakt in eerste amateur, vijf jaar geleden. Toen had ik het daar veel moeilijker mee. Ik twijfelde toen serieus over mijn toekomst als profvoetballer. Nu ben ik rustiger geworden. Ik kon het beter plaatsen. Ik hield me met andere zaken bezig en maakte me sterk dat mijn kans wel opnieuw ging komen. Vijf jaar geleden was ik diep ongelukkig omdat ik niet speelde. Nu was dat anders. Ik realiseer nu veel beter dat er meer is in het leven dan alleen maar voetbal. Het is mijn job en ik hou enorm veel van het spelletje. Maar voetbal kan mijn gemoedsrust niet langer bepalen. Het leven gaat altijd door, ook zonder voetbal.”

Wat deed je dan om je gedachten te verzetten?

“Ik trainde heel hard, maar ik wou me vooral ook naast het veld zinvol bezighouden. Ik ben actief andere mensen beginnen helpen. Het begon toen ik vlak bij mijn appartementsgebouw een man uit Ghana zag huilen. We zijn aan de praat geraakt, ik vernam dat hij dakloos was en dat hij in een opvangcentrum voor daklozen verbleef. Ik ben daar nadien een aantal keer langs gereden. Ik zag die mensen buiten zitten in de kou en ben toen 25 lange winterjassen gaan kopen. Nu kom ik er bijna elke dag. Soms gewoon om een praatje te slaan. Maar onlangs nam ik twee mannen en één vrouw mee naar de Meir om shampoo en kleren te kopen. Ik kan niet al die mensen helpen. En ze zijn ook niet allemaal te vertrouwen, sommigen hebben mijn vertrouwen al geschaad, maar ik probeer ze wel te helpen. Niet om mezelf goed te voelen, maar gewoon omdat ik het kan. Het geeft zingeving aan mijn bestaan. Zoals ik zei: het leven bestaat uit veel meer dan voetballen. Ik heb de financiële middelen om andere mensen te helpen. Maar ik wilde er ook niet mee uitpakken. De club heeft me een aantal keer gevolgd met een camera, maar uiteindelijk hebben we beslist om die beelden niet te publiceren. Want het draaide niet om mij. Ik hoop wel dat mijn gedrag andere mensen kan inspireren. Ik moet Hernán daar ook ergens voor bedanken. Door mij niet op te stellen heeft hij mij aan het denken gezet over het grotere doel in het leven. Ik heb van iets slechts iets goeds proberen maken.”

Niet zo lang geleden werd je aangeboden bij andere clubs, waaronder Châteauroux. Wat dacht je toen?

“Tja, ik speelde niet en mijn contract loopt hier binnen een paar maanden af. De club dacht dat ik maar beter bij een andere club wat speelminuten kon opdoen met het oog op de toekomst. Ik heb het bestuur meteen duidelijk gemaakt dat ik nergens naar toe zou gaan. Ik wilde niet opgeven. Ik heb de moed ook nooit laten zakken. Ik was ervan overtuigd dat ik een nieuwe kans zou krijgen. En ik wilde wachten op die kans.”

LEES OOK: Prychynenko (Beerschot) past voor avontuur bij zusterclub Chateauroux

Je contract loopt inderdaad af aan het einde van het seizoen. Is jouw situatie nu veranderd?

“Ik weet het niet, ik heb de laatste twee weken niemand van het bestuur gehoord. In het voetbal kan alles snel veranderen, he. Kijk maar naar de transfer van Tarik Tissoudali. Dat was ook snel in kannen en kruiken. Ik heb nu drie wedstrijden op een rij gespeeld, maar ik heb nog niets van het bestuur gehoord. Dat zal ook niet voor meteen zijn. Ik ben geduldig. In 2018 tekende ik ook pas in april een contractverlenging voor drie jaar. De club weet wat ik wil en ik hou van deze club. Ik hoop dat we er uitkomen. Als ik hier een contract voor het leven kan tekenen, dan doe ik dat waarschijnlijk.”

Jan Van Winckel sprak dit weekend in een podcast van de ‘Beerschot Student Community’ over ‘foundation players’, spelers die het geraamte van de ploeg vormen. Hij noemde ook jou bij naam.

“Ah kijk, dat wist ik niet. Nogmaals: ik voel me hier heel goed. Ik geef me altijd volledig, op elke training en in elke match. De club weet dat. We zullen wel zien. Que sera, sera.”

Je hebt de club doorheen de jaren zien evolueren. Tot waar kunnen de ambities van Beerschot volgens jou reiken?

“In eerste amateur stond deze club echt nergens qua accommodatie en omkadering. Ik denk dat er toen bijvoorbeeld nauwelijks vast personeel in dienst was. Op de oefenvelden van Wilrijk was er een oude kantine waar we tussen de trainingen door wat konden rusten op opblaasmatjes van vijf euro. Nu is daar een volledige gymzaal, ook in het stadion is er een nieuwe gymzaal. Er is echt heel veel veranderd in vijf jaar tijd. Binnenkort komt er dan ook nog een nieuw jeugdcomplex, binnen een paar jaar een nieuw stadion, … . Beerschot moet de ambitie hebben om op termijn een subtopclub te worden die structureel in de top-6 kan eindigen. Het feit dat we nu de jongste coach van Europa hebben, wil ook iets zeggen. De club is bezig met de toekomst.”

Hoe ervaar jij de eerste weken van Will Still als T1?

“We wisten al langer dat het een sluwe vos is. Op tactisch vlak staat hij op jonge leeftijd al héél ver. Maar het was afwachten hoe hij zich als T1 zou gedragen in de spelersgroep. Als assistent stond hij namelijk echt tussen de spelers, bijna als een vriend, een ploegmaat. Nu staat hij boven de groep en ik ben eerlijk gezegd verbaasd hoe goed hij dat doet. Het is een enorm goede people manager. Hij heeft oog voor elke speler, voor elk individu. Ook de spelers die naast de ploeg vallen voelen zich weer belangrijk en gewaardeerd. Dat is een grote kwaliteit van Will.”

Je bent dit weekend geschorst voor de derby tegen Antwerp. Hoe zuur is dat?

“Uiteraard vind ik dat heel jammer. Al is de sfeer rond zo’n derby toch anders in deze tijd. Zonder fans is het gewoon niet hetzelfde. Maar uiteraard staat er nog veel op het spel. Ik weet hoe belangrijk de derby is voor onze fans. In Play-off 2 heb ik twee derby’s gespeeld in volle stadions. Dat was geweldig. Zondag zal ik vurig supporteren. Ik wist bij mijn tackle op OH Leuven meteen hoe laat het was. Maar het was een gele kaart voor de ploeg, misschien hadden we niet gewonnen als ik daar geen overtreding had gemaakt.”

Volgende week volgen er ook nog twee matchen tegen KV Mechelen. Kijk je daar naar uit?

“Ik heb slechte herinneringen aan Mechelen en die wil ik graag uit m’n geheugen wissen. Die verloren finale in 1B doet nog steeds pijn. In de heenmatch in 1A speelde ik niet mee. Ik heb dus nog wat recht te zetten tegen Mechelen. Uiteraard kijk ik ook heel hard uit naar die twee matchen.”