Veeleer dan crisismanagement hebben jongeren met complexe problematieken vooral een ‘thuis’ nodig met veel zorg. Dat zegt het Kinderrechtencommissariaat (KRC) in zijn nieuwe dossier ‘Gewoon complex’.

Het Kinderrechtencommissariaat praatte met jongeren met complexe problematieken en hun ouders en organiseerde rondetafelgesprekken met professionals uit de jeugdhulp en de kinder- en jeugdpsychiatrie. Het bundelde de inzichten in het dossier ‘Gewoon complex’.

Het gaat onder meer om jongeren met gedragsproblemen, die in de psychiatrie of gesloten instellingen zitten, maar ook om kinderen die op jonge leeftijd terechtkomen in pleeggezinnen of kampen met agressie. Het Kinderrechtencommissariaat haalt onder meer het voorbeeld aan van een drugsbaby wiens ouders dakloos zijn en die van voorziening naar voorziening verhuist.

“Met jongeren geleurd”

We krijgen elk jaar zorgwekkende meldingen over kinderen en jongeren met complexe problematieken, zegt de organisatie. Nu wordt er met die kinderen en jongeren vaak ‘geleurd’. “Ze verhuizen van de ene voorziening naar de andere. Van psychiatrie over jeugdhulp naar een voorziening voor kinderen met gedragsproblemen en soms terug naar huis na een crisis in een voorziening. Het resultaat is een verbrokkeld parcours met breuken in hun netwerk en vriendenkring, hobby’s en school.”

Het KRC wil daarbij benadrukken dat het misschien gaat om complexe dossiers, maar dat dit ook in de eerste plaats “gewone jongeren” zijn. “Gewone jongeren in heel ongewone omstandigheden, met een ongewoon parcours, een moeilijke geschiedenis of een moeilijke situatie.”

Stabiele plek nodig

Het KRC trekt daarom aan de alarmbel en wil tegelijkertijd oplossingen aandragen. De organisatie pleit daarbij in eerste plaats voor een veilige, stabiele plek voor de kinderen en jongeren: “een ‘thuis’ die blijft vasthouden, met gezichten die de kinderen elke dag zien”.

Het commissariaat pleit er ook voor de kinderen en jongeren meer te betrekken bij hun zorgtraject. “Het is belangrijk te kijken en te luisteren naar wat de jongeren zelf belangrijk vinden, wat hun wensen, behoeften en dromen zijn of wat ze met hun gedrag willen vertellen. Zo breng je verschillende toekomstdoelen aan het licht om mee aan de slag te gaan.”