Kompany dolt op persconferentie: “Zeg eens wat jíj ervan vond. Ik méén het”

U moet weten: Kompany is allergisch aan tijdverspilling. In plaats van een paar minuutjes voor zich uit te staren of op z’n smartphone te tokkelen, richtte Kompany zich tot de zaal. “Ik had liever wat in de schaduw gewacht, jongens”, zei ‘coach K’, met twee stevige lampen op zich gericht. “Ik zal een vraag stellen: was het niet te koud, om te typen? Vermindert dat jullie prestatie?”

Hij raakte op dreef. “Wat vonden jullie van de match?” Een collega ging er op in. “Goed. Van jullie, toch”, klonk het gemeend vanuit de schaduw. Maar Kompany verwachtte meer. “Hé, je moet specifieker zijn, hoor. Met zo’n antwoord kom ik niet weg.”

Gelach volgde. “Ik méén het, hé. Zeg het eens”, richtte Kompany zich tot diezelfde collega. De schijnwerpers schenen plots in de andere richting. “Euhm, jullie zetten goed druk naar voren en controleerden het middenveld.” De T1 knikte eens: “juist, juist”.

Een mopje vertellen deed Kompany net niet, hij vulde de tijd nog met wat lof over de Genkse grasmat. Van den Brom hoorde het nog net. “Oh, Vincent, jullie zijn al begonnen. Ach die grasmat... toch nog iets dat goed was dan vandaag.”

De Nederlander doelde op zijn eigen ploeg. Anderlecht speelde met voorsprong z’n beste match van 2021. Het deed Kompany zichtbaar deugd.

“Weet je, ik blijf kalm”, zei hij, de sérieux was terug. “Was ik verrast door de 0-0 thuis tegen Waasland-Beveren? Nee. Was ik verrast door deze goeie match? Nee. Wat me wél zou verrassen, is dat deze ploeg géén kansen zou krijgen. Of dat mijn spelers trouwens bang zouden zijn aan de bal. Ze hebben het goed gedaan, goeie mentaliteit getoond. Maar met mijn hoofd zit ik al bij de matchen tegen Union en Cercle.”

Of Kompany blij was over de manier waarop de goals van RSCA tot stand kwamen, wilde nog iemand weten. “Ik kan eigenlijk niet navertellen hoe die goals gevallen zijn”, verraste hij opnieuw. “Eerlijk waar, hoor. Ik zat zó fel in de match, dat ik het niet meer weet. Vanaf het moment dat wij de bal recupereren, ligt mijn lot in de handen van de spelers.”

Kompany bewierookte nog een paar van zijn spelers. Sambi Lokonga, Cullen, Nmecha en vooral Ait El Hadj. De jongeling besliste de match. “Anou... Het is interessant om met hem te werken. Hij beschikt over een redelijk zeldzame combinatie van kwaliteiten. Hij heeft de technische bagage van een nummer ‘10', een buitengewone visie en ook defensief doet hij belangrijke dingen. Bovendien loopt hij 13 kilometer per match, zijn mentaliteit is top.”

Toen alle vragen beantwoord waren en John van den Brom het woord mocht nemen, twijfelde Kompany even om te vertrekken. “Ga maar”, zei de Nederlander, waarop Kompany. “Ach, nu blijf ik wel. Uit beleefdheid.”