Toni Coppers woont in Antwerpen, maar is afkomstig uit Haspengouw. Als hij daar zijn ouders bezoekt, rijdt hij tussen Tienen en Sint-Truiden door Linter. “Zo’n woord stockeer ik dan onbewust”, zegt hij, “Het blijft hangen en duikt uit het niets weer op. Zo werkt dat.” Zijn zoon heeft een vriend die Arno heet. Op die manier komt het slachtoffer aan zijn naam in De moord op Arno Linter. De thrillerauteur maakt trouwens systematisch lijstjes met mogelijke namen voor zijn personages. “Het is een soort tic, een dwangmatige hebbelijkheid. Als ik onderweg een interessante naam zie, bijvoorbeeld op het zeil van een vrachtwagen, dan noteer ik die. Later belandt hij misschien in een van mijn boeken. Als een soort lockdownproject heeft mijn oudste dochter onlangs alle voor- en achternamen uit mijn hele oeuvre gecatalogeerd. Ik moest vaststellen dat ik al aan meer dan duizend namen zit.”

Afwisseling

In het vermaledijde jaar 2020 heeft Toni Coppers maar één boek gepubliceerd, Val. Maar nu neemt hij zijn gebruikelijk ritme van twee thrillers per jaar weer op. Afwisselend zal hij het onderzoek laten uitvoeren door de eenzelvige privédetective Alex Berger, die hij nog maar een paar keer heeft opgevoerd, en de Antwerpse commissaris Liese Meerhout, die nu al voor de achttiende keer de hoofdrol krijgt. “Die afwisseling geeft me goesting en zuurstof om voort te doen”, zegt de auteur. “Verandering van spijs doet eten, klinkt het spreekwoord. Wel, dat geldt ook voor het schrijven.”

Coppers’ nieuwe boek begint met een bizarre moord op een jongeman in de drive-in van een hamburgertent. Als Liese Meerhout de dader op het spoor komt, blijkt die haar aandacht heel aangenaam te vinden. Hij strooit kruimels voor haar uit, laat codes en puzzels achter. Die moet zij oplossen om een volgende moord te voorkomen. De dader schept er genoegen in haar uit te dagen met zijn raadselachtige aanwijzingen. “Lezers kunnen meezoeken, dat vond ik vroeger ook altijd fijn als ik thrillers las. Nu besmettingscijfers en vaccinatiestrategieën ons elke dag om de oren vliegen, wil ik nog eens ouderwets leesplezier leveren. Ik heb me trouwens ook zelf ongelofelijk geamuseerd met het bedenken van codes en raadsels en vooral hoe ik die kon laten kloppen.”

Eenzaamheid

Interne spanningen onder speurders behoren tot de klassieke ingrediënten van policiers. Toni Coppers heeft dat nog niet vaak aangeraakt. Nu zet hij de commissaris lijnrecht tegenover haar team. “Ze heeft bij wijze van spreken heel de wereld tegen zich. Iedereen denkt het tegengestelde van wat zij denkt en vindt dat ze over de schreef gaat. Ze staat met haar rug tegen de muur. Dat vond ik een interessant gegeven om uit te werken.”

Een ander onderliggend thema vloeit voort uit de coronatijden. “Dat de eenzaamheid zich in het boek heeft gewrongen, heb ik pas achteraf gemerkt”, zegt Toni Coppers. “In de lockdownperiodes is duidelijk geworden hoe groot onze behoefte aan knuffels is. Ja, we missen het café en het restaurant, maar we missen vooral menselijk contact, elkaar vastpakken, afspreken met wie we graag zien. Dat is meer dan ik dacht in dit boek geslopen.”

‘De moord op Arno Linter’, Toni Coppers, Uitgeverij Manteau, 21,99 euro

“Nu besmettingscijfers en vaccinatiestrategieën ons elke dag om de oren vliegen, wil ik nog eens ouderwets leesplezier leveren” Toni Coppers Auteur