De zes organisaties die nu al als het Steunpunt Geestelijke Gezondheid samenwerken, gaan voortaan verder onder de naam Te Gek!?. Op de bovenste bol van het Atomium is daarom sinds kort een gigantische muts te zien. Woensdagmiddag werd de muts onthuld tijdens een talkshow met onder meer Lize Spit, Tom De Cock, Elodie Ouédraogo en Dirk De Wachter. (avh)

Terwijl vorige donderdag een ploeg alpinisten de grote muts op het Atomium zette, werd er in de breifabriek Sabess in Sint-Niklaas nog keihard gewerkt aan een muts voor iedereen, naar een ontwerp van ex-atlete Elodie Ouédraogo.

‘Normaal is Olivia Borlée, met wie ik samen sportkledij ontwerp, mijn klankbord. Nu heb ik een beetje schrik: breigoed is compleet nieuw voor mij’, zegt Ouédraogo in het kantoortje bij Sabess, waar ze de laatste hand legt aan haar ontwerp. ‘Het is een uitdaging om van iets simpels als een muts iets ­origineels te maken.’ Hulp kreeg ze van Karen Van Godtsenhoven, voormalig mode-curator in het Metropolitan Museum in New York.

Gekke ideeën

Ouédraogo had de gekste ideeën: ‘Ik dacht bijvoorbeeld aan een muts in de vorm van hersenen. Mijn vriend (cartoonist Jeroom, red.) vond dat een prima idee.’

Het geselecteerde ontwerp is eenvoudiger, maar zal door de ­speciale afwerking toch een beetje uit de band springen. Het wordt een beanie: een muts die extra ruimte laat achter op je hoofd. En er komt ook een tube-sjaal bij, voor rond de hals. ‘Ik ben blij dat dit in eigen land kan worden ­gemaakt’, zegt Ouédraogo. ‘Ook maken we de muts en sjaal met overschotten van wol. Dat is een ­fijne gedachte.’

Chloë Saad is vastbesloten om breifabriek Sabess, die begonnen is door haar overgrootvader, voort te zetten. Het is de laatste die overblijft in Sint-Niklaas, een stad die hier vroeger een traditie in had. ‘Het moeilijkste is personeel vinden’, zegt Chloë. ‘Vroeger was er een grote breicultuur in deze stad, er was ook een school die personeel toeleidde. We zijn misschien niet de meest sexy sector. Het moet hier vooruitgaan, omdat de prijs van breigoed uit eigen land iets duurder is dan van wat in het buitenland wordt gemaakt.’

Rafelige randen

Het duurt precies 7 minuten voor een tube-model van Ouédraogo uit de breimachine rolt. De vader van Chloë heeft ze geprogrammeerd. De sjaal is zo goed als af, omdat ­alles op vorm gebreid wordt.

Dat is buiten Elodie gerekend: ‘Het mag er niet zo perfect uitzien. Het moet een beetje rafelen. Het idee is dat je je niet moet ­schamen als je je niet perfect voelt. Door die muts op te zetten, geef je aan dat je er graag over wilt praten.’

Om het rafeleffect te verkrijgen, moeten breisters van de fabriek de schaar zetten in het ontwerp. ‘Dat vergde wat overtuigingskracht’, zegt Chloë. ‘Tegelijk zetten ze er een nieuwe draad in, want we willen niet dat de muts en de sjaal kapotgaan als je ze een keertje wast.’

Het hele idee komt van kunstenaar Sven Unik-id, die zijn psychische kwetsbaarheid ombuigt in communicatie en het aanleveren van creatieve ideeën voor Te Gek!? Hij zegt: ‘Het is geweldig dat Elodie dit wilde doen. Die 42’54” op de 4x100 meter (waarmee ze goud pakte op de Spelen in Peking, red.), die heeft ze niet alleen met haar benen gelopen. Dat was een kwestie van benen én hoofd tezamen.’