Bij de bepaling van de strafmaat werd rekening gehouden met het nietsontziende geweld waarmee Babur het slachtoffer gedood had. Hij had geen enkel mededogen en geen enkel respect voor haar gehad. “De feiten hebben een niet te compenseren leed veroorzaakt bij haar nabestaanden, in het bijzonder bij haar twee kinderen”, klonk het in het arrest.

Uit het psychiatrisch onderzoek blijkt dat de persoonlijkheid van Babur redelijk hoopgevend is, waardoor hij nog in staat is om zijn leven een positieve wending te geven. Babur had ook op het proces verschillende malen zijn spijt betuigd, weliswaar op rudimentaire wijze, maar er blijkt toch een beginnend schuldinzicht uit. Die elementen werden als verzachtende omstandigheden weerhouden.

Babur werd veroordeeld tot dertig jaar cel, net zoals het openbaar ministerie gevorderd had. “U werd niet veroordeeld tot de levenslange opsluiting, omdat men u nog een kans wil geven. Een kans die het slachtoffer nooit meer zal krijgen”, zei assisenvoorzitter Jo Daenen na de voorlezing van het arrest. “Gebruik de tijd die u in de gevangenis zult doorbrengen om u te bezinnen over de feiten. Ik wens u veel kracht en moed toe en ik kan u alleen maar aanraden om uw straf te aanvaarden.”

Eerbetoon

Na afloop van de zitting speelde Wilfried De Strijcker, de vader van Eleanore, twee deuntjes op zijn doedelzak voor het justitiepaleis. Het eerste was ‘Amazing Grace’, het lievelingslied van zijn overleden dochter. Het tweede liedje droeg hij op aan alle meisjes en vrouwen die het slachtoffer waren geworden van geweld, in het bijzonder “zijn Eleanore”.

© Belga