Winnaar van de laatste editie Elfstedentocht glijdt over de finish: “Altijd zijn grote wens geweest”

Zijn schaatshart bloedde, toen het Nederlandse ministerie deze week alsnog een streep haalde door eventuele marathonwedstrijden op natuurijs. Zo’n uitzonderlijke vorstperiode, die verdiende een wedstrijd. Sowieso een NK, of een klassieker. Maar nee, het mocht niet zo zijn. Dus stond Nederlander Henk Angenent de laatste dagen al op tal van locaties op het ijs, om zelf maar wat meters te maken. Dicht bij huis in Woubrugge (Zuid-Holland) en ook in de Alblasserwaard (Zuid-Holland, provincie Utrecht), waar hij vrijdag al op het traject van de Molentocht reed voor de drukte van het weekend. Maar Friesland riep, hij moést terug naar het ijs waar zijn leven 24 jaar geleden voor altijd veranderde.

“Ik ga een stuk Elfstedentocht schaatsen”, liet Angenent gisteren weten. Dat stuk werd al snel een groter plan, na overleg met zijn schaatsvrienden. Met Henk Matser, eigenaar van het Van der Valk-hotel in Leeuwarden en zanger Syb van der Ploeg en zijn broer Jacob, fietst Angenent elk jaar met Pinksteren de Elfstedentocht. Nu bood Moeder Natuur de kans om hem ook nog eens zelf te schaatsen, dus startte het kwartet vanmorgen vroeg op het ijs van De Zwette (Friesland), waar Angenent als dertigjarige in 1997 ook begon aan zijn succestocht.

Om 9.45 uur passeerden de schaatsers waar ze moesten klunen bij de bruggen. Om 11 uur stapten zij in Sloten in de auto om Balk over te slaan. De route tussen Sloten en Balk was onberijdbaar.

“Ze wilden eerst eigenlijk maandag pas gaan, maar met die aangekondigde dooi was dat niet zo’n goed plan”, vertelt Angenents vrouw Sannah vanuit Friesland. “Syb was gister al op het ijs geweest en dat bleek op veel stukken best goed begaanbaar. Dus zijn ze vandaag maar meteen vertrokken.”

Met een bevoorradingsauto vol versnaperingen rijdt Sannah met haar dochter dwars door Friesland voor het kwartet uit. Bij de passage in Sneek schoot ze al wat foto’s bij de bekende Waterpoort en merkte ze dat het niet ongemerkt voorbij gaat, dat de oud-winnaar terug is op ‘zijn’ ijs. “Mensen klapten en riepen en wilden graag met Henk op de foto. Ja, dat is toch wel leuk natuurlijk.”

Maar of haar man vandaag de complete 200 kilometer af kan leggen, net als 24 jaar geleden? Sannah heeft zo haar twijfels. “Het stuk van de Zwette naar Sneek daar hebben ze al héél lang over gedaan, veel moeten klunen. Dus het valt niet mee. En op de Luts kunnen ze waarschijnlijk ook niet schaatsen, daar liggen veel stukken open. Maar we zien wel hoe ver ze komen. Ze hebben tot half zes, denk ik. Daarna wordt het donker. Misschien dat ze desnoods maar wat stukken met de auto moeten. Of ik pik ze ergens op.”

Angenent moést het gewoon nog een keer proberen, weet ze. “Na de tocht van 1997 is zijn grootste wens altijd geweest om de toertocht nog een keer te rijden”, weet Sannah. “In ’97 zat hij zo ín die wedstrijd en daar reed hij ook nog een paar uur in het donker. Henk wil het graag gewoon nog eens een aantal keer bewust meemaken.”

Maar ook dat is sinds ’97 niet meer gelukt. En door een wedstrijd- en toertocht werd door het bestuur van de Elfstedenvereniging voor deze winter vanwege corona al vroeg in de streep gezet. Dus dan maar op eigen houtje. Sannah: “Dat is dan toch de sportman die in Henk weer wakker wordt.”

“We gaan ‘m proberen helemaal te schaatsen, maar het kan niet overal”, vertelde Angenent, bij een koffiepauze in Sloten. “Soms is het ijs heel goed, soms helaas heel slecht.”

Na Sloten heeft het viertal Balk overgeslagen. Ze zijn op de Luts gestapt en zijn op weg naar Stavoren.

In Bolsward zijn Angenent en zijn makkers vanmiddag in de volgauto gestapt, om het meest noordwestelijke deel van de route over te slaan. “Het ijs is daar niet te doen’‘, vertelt Angenent vanuit de auto over de passages rond Harlingen en Franeker. Ook de tijdsdruk speelt hem parten, om half zes wordt het donker en om negen uur gaat de avondklok in. Ook zijn knie, na een operatie toch al niet het sterkste deel van zijn lijf, werkt niet mee. “Die is al naar de kloten en ik ben er ook nog hard op gevallen’‘, laat hij weten op weg naar het meest noordelijke punt van de Elfstedenroute. “Voor Dokkum gaan we het ijs weer op.‘’

Vanwege de pijn in zijn knie bleek het laatste stuk langs Bartlehiem terug naar Leeuwarden geen pretje meer. Vlak voor de klok van zes gleed Angenent bij het invallen van de schemer onder de finishboog op de Bonkevaart door, na toch nog zeker 140 kilometer schaatsen. Hand in hand met zijn kompanen.