Lidewij Nuitten gaat op zoek naar jeugdliefde in ontwapenende docureeks

Een gemakkelijke zoektocht belooft het niet te worden, want het enige aanknopingspunt dat Lidewij heeft, is een vage jeugdherinnering van toen ze acht was. De reporter weet nog dat ze haar jeugdliefde ontmoette op een sportkamp in de Kempen en dat hij een donkere huidskleur had. Daarnaast herinnert ze zich ook dat ze voor het slapengaan kusjes naar elkaar gooiden vanuit hun stapelbedjes en dat Mark op het einde van het kamp werd opgehaald door twee blanke ouders. Dat doet haar vermoeden dat ze op zoek is naar een man die geadopteerd is geweest. 

Tijdens haar zoektocht ontmoet Lidewij niet alleen mensen die haar dichter bij Mark proberen te brengen, maar hoort ze ook verschillende verhalen over adoptie. ‘Waar is Mark?’ is zo een ontwapenende zoektocht naar liefde, maar brengt tegelijkertijd ook het verhaal van kinderen die in de jaren 80 en 90 naar België werden gebracht voor een zogezegd betere toekomst.

“Ik had geen idee hoe ik aan mijn zoektocht moest beginnen”, vertelt Lidewij. “En wat doe ik als ik iets niet weet? Juist: mijn mama bellen. Zij wist me meteen te vertellen dat het sportkamp waar ik Mark leerde kennen, waarschijnlijk in de Hoge Rielen was. Toen ik vervolgens met mijn jongere broer – die ook op dat sportkamp was – daarheen trok, wist ik het meteen: dit was de plek waar ik destijds voor het eerst verliefd werd. Maar zonder foto of familienaam van Mark bleef het zoeken naar een speld in een hooiberg. Het enige wat in mijn voordeel speelde, was dat de naam Mark wel heel uitzonderlijk is voor iemand van achtentwintig jaar. Toen ik aan dit avontuur begon, was ik ervan overtuigd dat er in heel België waarschijnlijk maar één man van mijn leeftijd met een donkere huidskleur en die naam zou rondlopen. Maar niets bleek minder waar.”

‘Waar is Mark?’: 21.25 uur op Eén  

Ken jij de oude liefde van ‘Iedereen Beroemd’-reporter Lidewij? Help haar uit de nood

Lidewij Nuitten brengt lockdownverhalen vanop de trein: “De vluchteling die vastzat in Brussel-Noord heeft me het meest geraakt”