De social media werden zondag overspoeld met foto's van ontbijtmanden en afhaaldineetjes. Maar al op vrijdag was er in het plantencentrum een drukte van jewelste om een boeketje te scoren voor de geliefde. Ik zag menig man die last had van keuzestress, maar ook dat hele andere type, dat kwam aanhollen en het eerste beste boeket onder de arm stak om een sprintje naar de kassa te trekken. Nu ja, je kan er maar beter op tijd bij zijn dan er zondagavond nog achter te komen dat je die jaarlijkse commerciële traditie vergeten bent! Ikzelf was vooral op zoek naar iets wat mij nauw aan het hart ligt. Wat opfleuring voor binnen, nu de natuur er maar schraal bij staat en vooral: lekkers voor de vogeltjes in de tuin. De barre omstandigheden van de laatste dagen, trokken heel wat variëteiten van onze gevederde vriendjes naar de voorziene voederplekken. Ik lag op vinkenslag om de koolmeesjes, het roodborstje, de groenvink, zelfs echte tortelduifjes te aanschouwen. Ze zaten wat te verkleumen op een tak. Vorige week waren ze al voor de eerste keer nieuwsgierig komen kijken naar de nestkastjes. Alsof ze hun nieuwe onderkomen voor de lente al zouden klaarmaken. Ook de egel zagen we al een keertje uit zijn winterslaap komen. Witte sneeuwvlokken onderbraken het bijna-lentegevoel. Het gekwetter in de tuin verstomde en naarstig begonnen we bij te voederen. De temperatuur zakte peilsnel evenals het niveau van onze bakken vogelvoer. De voorraad moest dringend worden aangevuld. Dat bracht ons dus afgelopen vrijdag naar de tuincentra, op zoek naar lekker krachtvoer. Geloof het of niet, het zijn ook echte smulpaapjes. Ze weten het lekkerste er uit te pikken, de voorkeur gaat naar bepaalde gepelde pitten. Ja, ongepeld blijven ze nogal eens liggen of maken ze er een zooitje van door ze uit de bakjes op de grond te gooien. Eerlijk gezegd, onze zoektocht was ook een zooitje. We liepen een beetje onbeholpen een paar zaken af, telefoneerden rond maar vonden niet meteen de juiste pitten. Gelukkig waren er mensen in onze vriendenkring die ons wel aan een zak konden helpen. Meteen een hele grote, zodat we even toekwamen. We kregen hem geschonken "voor onze Valentijn", omdat we goede vrienden zijn! Ja, u merkt het, ook wij waren met ons gat in de boter gevallen na een dagje vruchteloos, euh pittenloos, rondrijden voor onze tuinbezoekers. Neen, het zijn dan wel niet de meest beleefde gasten om uit te nodigen, alleen al om hun kieskeurigheid, maar het kan nog erger. Meeuwen, dat is pas een echte plaag in de winter. Gelukkig hebben we een aantal slimme buren die hun kippen niet zomaar los voederen in het hok, maar een beetje beschut of tussen de hagen en bomen. Maar wie op een plaats in open lucht voedert, is eraan voor de moeite. Dat is de hemel op aarde voor meeuwen. Binnen de vijf minuten zie je ze cirkelen met ganse stukken brood of groenten, vechtend door de lucht. Ik vraag me af of er nog nooit iemand eens een pistoletje op zijn kruin kreeg als er zo een troep passeert! Dan zijn wij toch blij met onze kleine vriendjes en laten we ze maar genieten van hun maaltijdje, ook al hebben ze een beetje noten op hun zang!