De emotionele kant van John van den Brom: “Toen ik borstkanker kreeg, moest ik hém erdoor sleuren”

De bekeroverwinning tegen STVV was broodnodig voor Van den Brom. Genk was na vier nederlagen in 2021 wat van zijn flair verloren en stond plots niet langer tweede achter het ongenaakbare Club Brugge. Maar de Nederlander blijft altijd positief.

“Positief zijn is zijn vak”, aldus vrouwlief Marjan bij Humo. “Als je bang bent om een wedstrijd te verliezen, ga je ze niet winnen. John hééft dat onverzettelijke optimisme. Tegelijk moet je nuchter kunnen blijven. Het voetbalwereldje is soms zo wispelturig: als John zijn volgende twee wedstrijden wint, loopt iedereen weer de polonaise te dansen.”

Wat Van den Brom ook is: emotioneel. “John is een man die zijn emoties kan tonen, in blijdschap én in verdriet - soms ook in woede. Als een scheidsrechter hem weer eens een groot onrecht heeft aangedaan, bijvoorbeeld (lacht). Hij wordt niet zachter met de jaren, die felheid blijft erin zitten. Maar ergens begrijp ik het ook wel, die opwelling in het heetst van de strijd. Maar hij komt nooit boos thuis, maar hij brengt wel de sfeer mee: als het niet goed is, dan wordt er die avond wat meer gezwegen.”

En die emoties zijn er ook privé. “Toen ik de diagnose van borstkanker kreeg, zei ik: ‘Dat varkentje wassen we wel even.’ Zo ben ik opgevoed. De beuk erin”, aldus Marjan. “Maar John is best wel een emotioneel mannetje. Hij was zo van slag dat hij me in zijn dromen al aan het begraven was, denk ik (lachje). Hij - in zijn vak een geharde optimist - was zo angstig dat het een paar weken lang met hem aan de haal dreigde te gaan. Ik heb hém er toen door moeten sleuren.”